Napisz legendę, która będzie związana z miastem Tyszowce... Proszę o znalezienie w internecie tej legendy i przepisanie jej....
Potrzebuje tego na Piątek więc do czwartku czekam na odpowiedzi... Chciałabym aby była to dłuższa ciekawa praca bez błędów... Za najlepszą i najciekawszą dan NAJ....
Sylwuńka
Początki Tyszowiec nie są znane, sądzić jednak można, że dzieje miejscowości są tak dawne jak dzieje grodów i grodków Ziemi Czerwieńskiej, której zmienne losy sprawiały, że stawały na straży wschodnich kresów Polski Piastowskiej lub zachodnich rubieży Rusi. Warunki naturalne sprzyjały powstaniu Tyszowiec. Ramiona Huczwy, wody rozległego stawu i dookolne bagniste łąki osłoniły wzniesienie zwane dziś zamczyskiem - miejsce strażnicy, po której nie pozostał już żaden ślad prócz widocznego ziemnego nasypu. Gdy na rozkaz zwycięskich chanów tatarskich (po 1259 roku) zniszczono ostoję kresowej obrony - gród Czerwień, wzrosło znaczenie niewielkiego gródka nad Huczwą. Już w XV wieku Tyszowce posiadały rangę książęcego miasta. Pamięć o tym utrwala herb grodu z wyobrażeniem książęcego orła. Prawo magdeburskie nadał miastu w 1419 roku książę bełski i mazowiecki Ziemowit IV, co potwierdził w 1453 roku książę bełski Władysław I. Dziewięć lat później (1462), wraz z włączeniem księstwa do Korony, Tyszowce stały się miastem królewskim z utworzonym tu starostwem. Rozwijały się jako ośrodek rzemieślniczy i handlowy ze znanymi w okolicy jarmarkami. Skąd wzięło się imię miasta? Nazwa jego figuruje w dawnych zapisach z XV i XVI wieku jako: w 1419 roku „ Tischowce ", w 1531 roku „ Tyszowce ", w 1579 roku „Tyszowce oppidum", „civitas Tiszowce ". Językoznawcy wiążą nazwę miasta z imieniem Tymoteusza, którego zdrobnienie na ziemiach wschodniej Polski i na Rusi brzmiało Tysz lub Tisz. Nazwy zakończone na „-owce", spotykane na ziemiach wschodniej Polski, na Rusi, w Bułgarii i na Słowacczyźnie, wskazują na czyjąś własność. Np. położone na Łemkowszczyźnie Janowce i Jędruszowce to własność Jana i Jędrzeja. Patronimiczna nazwa Tyszowiec wskazywałaby więc na przynależność gródka do jakiegoś odległego Tysza. Legendy inaczej wyjaśniają powstanie nazwy miejscowości. Miasteczko słynęło przecież z rzemiosła i wyrobu doskonałych butów. Buty „tyszowiaki", wykonane z dobrze wyprawionej skóry, długie, mocne, świetnie zabezpieczały przed zimnem i wodą, a służyły latami. Chętnie nabywali je nie tylko mieszkańcy bliskich wsi i miasteczek, podobno sam król Władysław Jagiełło zamawiał i nabywał tyszowieckie buty. Nawiązując więc do sławnego w Tyszowcach szewskiego rzemiosła, legenda wyjaśnia nazwę miasta stwierdzeniem: „ Tu szewce " („ Tu są szewcy "). Jednak bardziej skłaniać się należy ku wyjaśnieniom etymologicznych słowników, wiążących nazwę miasta z imieniem legendarnego Tymoteusza - Tysza, osoby wiele znaczącej w dawnym grodku, może dowódcy strażnicy, może odległego pana tej ziemi.
Warunki naturalne sprzyjały powstaniu Tyszowiec. Ramiona Huczwy, wody rozległego stawu i dookolne bagniste łąki osłoniły wzniesienie zwane dziś zamczyskiem - miejsce strażnicy, po której nie pozostał już żaden ślad prócz widocznego ziemnego nasypu.
Gdy na rozkaz zwycięskich chanów tatarskich (po 1259 roku) zniszczono ostoję kresowej obrony - gród Czerwień, wzrosło znaczenie niewielkiego gródka nad Huczwą.
Już w XV wieku Tyszowce posiadały rangę książęcego miasta. Pamięć o tym utrwala herb grodu z wyobrażeniem książęcego orła. Prawo magdeburskie nadał miastu w 1419 roku książę bełski i mazowiecki Ziemowit IV, co potwierdził w 1453 roku książę bełski Władysław I. Dziewięć lat później (1462), wraz z włączeniem księstwa do Korony, Tyszowce stały się miastem królewskim z utworzonym tu starostwem. Rozwijały się jako ośrodek rzemieślniczy i handlowy ze znanymi w okolicy jarmarkami.
Skąd wzięło się imię miasta? Nazwa jego figuruje w dawnych zapisach z XV i XVI wieku jako: w 1419 roku „ Tischowce ", w 1531 roku „ Tyszowce ", w 1579 roku „Tyszowce oppidum", „civitas Tiszowce ". Językoznawcy wiążą nazwę miasta z imieniem Tymoteusza, którego zdrobnienie na ziemiach wschodniej Polski i na Rusi brzmiało Tysz lub Tisz. Nazwy zakończone na „-owce", spotykane na ziemiach wschodniej Polski, na Rusi, w Bułgarii i na Słowacczyźnie, wskazują na czyjąś własność. Np. położone na Łemkowszczyźnie Janowce i Jędruszowce to własność Jana i Jędrzeja. Patronimiczna nazwa Tyszowiec wskazywałaby więc na przynależność gródka do jakiegoś odległego Tysza.
Legendy inaczej wyjaśniają powstanie nazwy miejscowości. Miasteczko słynęło przecież z rzemiosła i wyrobu doskonałych butów. Buty „tyszowiaki", wykonane z dobrze wyprawionej skóry, długie, mocne, świetnie zabezpieczały przed zimnem i wodą, a służyły latami. Chętnie nabywali je nie tylko mieszkańcy bliskich wsi i miasteczek, podobno sam król Władysław Jagiełło zamawiał i nabywał tyszowieckie buty. Nawiązując więc do sławnego w Tyszowcach szewskiego rzemiosła, legenda wyjaśnia nazwę miasta stwierdzeniem: „ Tu szewce " („ Tu są szewcy ").
Jednak bardziej skłaniać się należy ku wyjaśnieniom etymologicznych słowników, wiążących nazwę miasta z imieniem legendarnego Tymoteusza - Tysza, osoby wiele znaczącej w dawnym grodku, może dowódcy strażnicy, może odległego pana tej ziemi.