Ponieważ termin ten ma wiele znaczeń, różne też sš podejcia do jego historii. W ogólnym ujęciu ekonomii i ekonomii politycznej historia globalizacji to historia narastajšcej wymiany handlowej pomiędzy państwami, opartej na stabilnych podstawach instytucjonalnych, które pozwalajš jednostkom i firmom w różnych krajach wymieniać pomiędzy sobš towary i usługi. Proces globalizacji rozpoczšł się od wielkich odkryć geograficznych, którym towarzyszyła rewolucja w komunikacji społecznej dzięki odkryciu czcionki i póniej prasy drukarskiej, przez co dyfuzja kulturowa mogła ulec skróceniu.
Pojęcie liberalizacji oznacza połšczenie teorii ekonomicznej leseferyzmu oraz usunięcia barier przeszkadzajšcych w swobodnym przepływie dóbr. Liberalizacja doprowadziła do rosnšcej specjalizacji poszczególnych państw w produkcji towarów eksportowych oraz do nacisku na zniesienie innych barier handlowych. XIX wiek jest zwany złotym wiekiem liberalizacji lub też "pierwszš epokš globalizacji". Globalizacja rozwijała się wówczas wraz z rozwojem przemysłu, a oparcie znajdowała w Pax Britannica. Teoretyczne podstawy dał jej David Ricardo w swojej pracy o przewadze porównawczej oraz Jean Babtiste Say swoim prawem ogólnej równowagi. W skrócie, argumentowano, że narody mogš skutecznie ze sobš handlować, a wszelkie chwilowe zakłócenia w popycie lub podaży automatycznie się skorygujš bez ingerencji z zewnštrz. Złoty wiek pierwszej globalizacji rozpoczšł się w głównych państwach uprzemysłowionych pomiędzy 1850 a 1880 rokiem, jakkolwiek kiedy dokładnie poszczególne państwa wkroczyły w ten okres rozwoju pozostaje kwestiš spornš.
"Pierwsza era globalizacji"
zakończyła się w okresie pomiędzy wybuchem I wojny wiatowej a kryzysem ekonomicznym na przełomie lat 20. i 30. XX wieku. Udział w tej erze globalizacji wzięły głównie państwa należšce do "rdzenia" Europy, częć europejskich krajów peryferyjnych, jak również różne europejskie kolonie w Ameryce i Oceanii. Pomiędzy tymi państwami nastšpiło złagodzenie nierównoci, ponieważ towary, kapitał i praca między nimi przepływały zdumiewajšco łatwo. Nowoczesny proces globalizacji rozpoczšł się po II wojnie wiatowej, poczštkowo pod auspicjami GATT, co doprowadziło do serii porozumień w celu usunięcia ograniczeń wolnego handlu. Runda "urugwajska" doprowadziła do stworzenia wiatowej Organizacji Handlu czyli WTO, której celem jest porednictwo w sporach handlowych pomiędzy państwami. Inne dwustronne porozumienia handlowe, włšczajšc w to traktat z Maastricht oraz Północnoamerykańskie Porozumienie Wolnego Handlu, zostały zawarte w celu redukcji ceł i barier handlowych. W 1960 roku Marshall McLuhan wprowadził do teorii kultury oraz mediów pojęcie globalnej wioski, aby zilustrować "kurczenie się" wiata w wyniku wprowadzania nowych technologii komunikacyjnych.
Obecnie można wyróznić trzy główne obszary globalizacji:
Pojęcie liberalizacji oznacza połšczenie teorii ekonomicznej leseferyzmu oraz usunięcia barier przeszkadzajšcych w swobodnym przepływie dóbr. Liberalizacja doprowadziła do rosnšcej specjalizacji poszczególnych państw w produkcji towarów eksportowych oraz do nacisku na zniesienie innych barier handlowych. XIX wiek jest zwany złotym wiekiem liberalizacji lub też "pierwszš epokš globalizacji". Globalizacja rozwijała się wówczas wraz z rozwojem przemysłu, a oparcie znajdowała w Pax Britannica. Teoretyczne podstawy dał jej David Ricardo w swojej pracy o przewadze porównawczej oraz Jean Babtiste Say swoim prawem ogólnej równowagi. W skrócie, argumentowano, że narody mogš skutecznie ze sobš handlować, a wszelkie chwilowe zakłócenia w popycie lub podaży automatycznie się skorygujš bez ingerencji z zewnštrz. Złoty wiek pierwszej globalizacji rozpoczšł się w głównych państwach uprzemysłowionych pomiędzy 1850 a 1880 rokiem, jakkolwiek kiedy dokładnie poszczególne państwa wkroczyły w ten okres rozwoju pozostaje kwestiš spornš.
zakończyła się w okresie pomiędzy wybuchem I wojny wiatowej a kryzysem ekonomicznym na przełomie lat 20. i 30. XX wieku. Udział w tej erze globalizacji wzięły głównie państwa należšce do "rdzenia" Europy, częć europejskich krajów peryferyjnych, jak również różne europejskie kolonie w Ameryce i Oceanii. Pomiędzy tymi państwami nastšpiło złagodzenie nierównoci, ponieważ towary, kapitał i praca między nimi przepływały zdumiewajšco łatwo. Nowoczesny proces globalizacji rozpoczšł się po II wojnie wiatowej, poczštkowo pod auspicjami GATT, co doprowadziło do serii porozumień w celu usunięcia ograniczeń wolnego handlu. Runda "urugwajska" doprowadziła do stworzenia wiatowej Organizacji Handlu czyli WTO, której celem jest porednictwo w sporach handlowych pomiędzy państwami. Inne dwustronne porozumienia handlowe, włšczajšc w to traktat z Maastricht oraz Północnoamerykańskie Porozumienie Wolnego Handlu, zostały zawarte w celu redukcji ceł i barier handlowych. W 1960 roku Marshall McLuhan wprowadził do teorii kultury oraz mediów pojęcie globalnej wioski, aby zilustrować "kurczenie się" wiata w wyniku wprowadzania nowych technologii komunikacyjnych."Pierwsza era globalizacji"
Obecnie można wyróznić trzy główne obszary globalizacji:
gospodarczy,
kulturowy,
polityczny.