Mieszko II Lambert (ur. 990, zm. 10 lub 11 maja 1034) – król Polski w latach 1025–1031, książę Polski 1032–1034 z dynastii Piastów, drugi syn Bolesława I Chrobrego, a pierwszy z małżeństwa z Emnildą, księżniczką słowiańską. Przejął władzę po śmierci ojca i prawdopodobnie wypędził z kraju swoich dwóch braci. Zorganizował dwa niszczycielskie najazdy na Saksonię w 1028 i 1030. Następnie prowadził wojny obronne przeciw Niemcom, Czechom i książętom Rusi Kijowskiej. Opuścił kraj w 1031 w wyniku kolejnej wyprawy Konrada II na ziemie polskie, oraz po ataku książąt ruskich Jarosława Mądrego i Mścisława, którzy pomogli na polskim tronie osadzić jego brata Bezpryma. Następnie uszedł do Czech, gdzie został uwięziony przez księcia Udalryka. Odzyskał władzę w 1032 jako książę jednej z trzech dzielnic. Zjednoczył państwo, ale nie udało mu się odtworzyć stabilnych struktur władzy. Za jego czasów od Polski odpadły nabytki terytorialne Bolesława Chrobrego: Milsko, Łużyce, Grody Czerwieńskie, Morawy i Słowacja.
Tuż po śmierci ojca Mieszko został koronowany na króla Polski w Boże Narodzenie (25 grudnia) 1025 przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Hipolita w katedrze gnieźnieńskiej. Zdaniem kronikarzy niemieckich uczynił to samowolnie, co w ówczesnej sytuacji politycznej mogło być poniekąd prawdą. Po ojcu Mieszko II odziedziczył rozległe terytorium, składające się nie tylko z większości ziem państwa gnieźnieńskiego Mieszka I (bez Pomorza Zachodniego), ale również Milska, Łużyc, Moraw i Grodów Czerwieńskich. Był ważnym środkowoeuropejskim władcą i posiadał rozległe koligacje w Rzeszy, co dobrze wróżyło jego rozpoczynającym się rządom.
Nie jest jasne, w jaki sposób Mieszko potraktował po przejęciu władzy swoich dwóch braci: Bezpryma i Ottona. Zapiski kronikarskie pozwalają przypuszczać, że zostali oni wypędzeni lub zmuszeni do ucieczki z kraju. Otto został ponoć wygnany, ponieważ sprzyjał cesarzowi Konradowi II. Inne źródło wspomina o Bezprymie, który przebywał rzekomo na Rusi.
Mieszko II po śmierci swojego ojca Bolesława Chrobrego w 1025 roku (w tym samym roku ów władca został koronowany); został królem Polski.
2. Dalsze etapy rządów i polityka Mieszka II
Mieszko prowadził wewnętrzny konflikt - z antychrystami i braćmi i zewnętrzny - o Grody Czerwińskie.
Podczas życia:
- W 1031 roku opóścił kraj w wyniku nieoczekiwanego przymierza jego braci - Ottona i Bezpryma wraz z Cesarstwem Niemieckim - których wcześniej wypędził. Najechali oni na Polskę, zabierając tereny Łużyca i Milska.
- W wyniku odebrania Grodów Czerwińskich przez Jarosława Mądrego, Mieszko został wówacz odsunięty od władzy i uciekł do państwa czeskiego. Na ten czas panował w kraju jego brat Bezprym, jednakże tuż po powrocie Mieszka II do kraju,panował wraz z Dytrykiem i Ottonem.
- Miesław zabiera Pomorze Gdańskie i Mazowsze
- czeski książę Brzetysław najechał na Polskę w 1039 roku, niszcząc ziemie Gniezdna wraz z Wielkopolską, jednocześnie przyłączając terny Śląska do państwa czeskiego
Po śmierci Mieszka II w 1034 roku nastąpił okres czteroletniego bezkrólewia, podczas którego wiele państw najejechało i zgrabiło Polskę.
- w 1039 roku Kazimierz Odnowiciel przybył do Polski, dzięki wsparciu Jarosława Mądrego i Henryka III w wyniku paniki wywołanej rządami Brzetysława
- w 1047 roku Kazimierz Odnowiciel pokonał Miesława i odzyskał trybut w 1050 roku, przeniósł stolicę do Krakowa.
Mieszko II Lambert (ur. 990, zm. 10 lub 11 maja 1034) – król Polski w latach 1025–1031, książę Polski 1032–1034 z dynastii Piastów, drugi syn Bolesława I Chrobrego, a pierwszy z małżeństwa z Emnildą, księżniczką słowiańską. Przejął władzę po śmierci ojca i prawdopodobnie wypędził z kraju swoich dwóch braci. Zorganizował dwa niszczycielskie najazdy na Saksonię w 1028 i 1030. Następnie prowadził wojny obronne przeciw Niemcom, Czechom i książętom Rusi Kijowskiej. Opuścił kraj w 1031 w wyniku kolejnej wyprawy Konrada II na ziemie polskie, oraz po ataku książąt ruskich Jarosława Mądrego i Mścisława, którzy pomogli na polskim tronie osadzić jego brata Bezpryma. Następnie uszedł do Czech, gdzie został uwięziony przez księcia Udalryka. Odzyskał władzę w 1032 jako książę jednej z trzech dzielnic. Zjednoczył państwo, ale nie udało mu się odtworzyć stabilnych struktur władzy. Za jego czasów od Polski odpadły nabytki terytorialne Bolesława Chrobrego: Milsko, Łużyce, Grody Czerwieńskie, Morawy i Słowacja.
Tuż po śmierci ojca Mieszko został koronowany na króla Polski w Boże Narodzenie (25 grudnia) 1025 przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Hipolita w katedrze gnieźnieńskiej. Zdaniem kronikarzy niemieckich uczynił to samowolnie, co w ówczesnej sytuacji politycznej mogło być poniekąd prawdą. Po ojcu Mieszko II odziedziczył rozległe terytorium, składające się nie tylko z większości ziem państwa gnieźnieńskiego Mieszka I (bez Pomorza Zachodniego), ale również Milska, Łużyc, Moraw i Grodów Czerwieńskich. Był ważnym środkowoeuropejskim władcą i posiadał rozległe koligacje w Rzeszy, co dobrze wróżyło jego rozpoczynającym się rządom.
Nie jest jasne, w jaki sposób Mieszko potraktował po przejęciu władzy swoich dwóch braci: Bezpryma i Ottona. Zapiski kronikarskie pozwalają przypuszczać, że zostali oni wypędzeni lub zmuszeni do ucieczki z kraju. Otto został ponoć wygnany, ponieważ sprzyjał cesarzowi Konradowi II. Inne źródło wspomina o Bezprymie, który przebywał rzekomo na Rusi.
koronacja Mieszka II
Mieszko II po śmierci swojego ojca Bolesława Chrobrego w 1025 roku (w tym samym roku ów władca został koronowany); został królem Polski.
2. Dalsze etapy rządów i polityka Mieszka II
Mieszko prowadził wewnętrzny konflikt - z antychrystami i braćmi i zewnętrzny - o Grody Czerwińskie.
Podczas życia:
- W 1031 roku opóścił kraj w wyniku nieoczekiwanego przymierza jego braci - Ottona i Bezpryma wraz z Cesarstwem Niemieckim - których wcześniej wypędził. Najechali oni na Polskę, zabierając tereny Łużyca i Milska.
- W wyniku odebrania Grodów Czerwińskich przez Jarosława Mądrego, Mieszko został wówacz odsunięty od władzy i uciekł do państwa czeskiego. Na ten czas panował w kraju jego brat Bezprym, jednakże tuż po powrocie Mieszka II do kraju,panował wraz z Dytrykiem i Ottonem.
- Miesław zabiera Pomorze Gdańskie i Mazowsze
- czeski książę Brzetysław najechał na Polskę w 1039 roku, niszcząc ziemie Gniezdna wraz z Wielkopolską, jednocześnie przyłączając terny Śląska do państwa czeskiego
Po śmierci Mieszka II w 1034 roku nastąpił okres czteroletniego bezkrólewia, podczas którego wiele państw najejechało i zgrabiło Polskę.
- w 1039 roku Kazimierz Odnowiciel przybył do Polski, dzięki wsparciu Jarosława Mądrego i Henryka III w wyniku paniki wywołanej rządami Brzetysława
- w 1047 roku Kazimierz Odnowiciel pokonał Miesława i odzyskał trybut w 1050 roku, przeniósł stolicę do Krakowa.