Napisz jak według ciebie można rozwiązać problem z integracja klasy neli
Tekst nizejjj
Daje najjjj i serduszko
Klasa IB z niechęcią zareagowała na
dzwonek obwieszczający rozpoczę-
cie godziny wychowawczej. Dyrek-
tor Biedrona, zwana tak z powodu
licznych brodawek, które pokry-
wały jej blade oblicze niczym krop-
ki zdobiące skrzydła wiadomego
owada, energicznie weszła do pra-
cowni biologicznej. Schwyciwszy
kawałek kredy, napisała na tablicy
INTEGRACJA.
Integ
- Oto temat dzisiejszego spotkania, nieprawdaż... - rzekła z mocą i spoj-
rzała w kierunku Neli.
Było to już czwarte spotkanie, które nieudolnie prowadzić miała Biedrona.
[...] Atmosfera w klasie stawała się coraz gorsza. Nela i chudy Krzyś, którzy
od początku roku trzymali się na uboczu, teraz byli już poza klasowym na-
wiasem.Nie zaproszono ich nawet na imprezę urodzinową w zeszły piątek.
-
- Tak więc - chrząknęła Biedrona - chciałabym poinformować, że za-
planowaliśmy specjalny wyjazd, który ma na celu zintegrowanie waszej,
to znaczy naszej klasy.
- Zagraniczny? - zapytała Ruda, a jej klub zachichotał.
Dyrektorka otarła pot z czoła i zignorowawszy pytanie, kontynuowała
monolog.
- Odbędzie się on w przyszłym tygodniu. Wyjedziemy na Mazury. Roz-
dam wam teraz kartki z informacją na ten temat. Przekażecie je rodzicom.
A! I wyjmijcie długopisy, bo będzie też ankieta: „Co lubię robić w czasie
wolnym od nauki. Anonimowa - dodała Biedrona uspokajająco, po czym
rzuciła się do rozdawania kartek.
Nela z rozpaczą spojrzała za okno. Ogromne klony, otaczające szkolny
budynek, nabierały powoli złocistej barwy, a w rogu boiska można było znaleźć pierwsze kasztany. Jednego miała teraz w kieszení. Dotknęła go
delikatnie. Był aksamitny i troszkę wilgotny. Och, gdybyś mógł spełniać
życzenia - pomyślała i poczuła, jak łzy napływają jej do oczu. - Poprosi-
labym, by stało się coś takiego... Coś takiego... žebym nie musiała jechać
na ten okropny wyjazd...
Dość już miała psychologicznych eksperymentów, jakim poddawały
ją koleżanki.
- No, zmień się wreszcie! Czemu jesteś taka NIEZINTEGROWANA? -
złościła się Ruda.
- Nnnoo! - popierała ją Goły Pępek.
-Potem się nas czepiają, że się do ciebie nie odzywamy, że jesteś sama.
Az tobą to nawet nie ma o czym porozmawiać - kontynuowała Ruda.
- Włożyłabyś na siebie coś normalnego - radziła Miss Perfumerii.
- Jakby mnie tak NIKT nie lubił, tobym się zmieniła - dodawała Ruda.
Nela wolała sobie nie wyobrażać potoku słów, jakim zaleją ją koleżanki, gdy
tylko lekcja z Biedroną dobiegnie końca. Nie zwracając uwagi na jadowite
spojrzenia Rudej i pełne potępienia posykiwanie Gołego Pępka, skupiła się
na anonimowej ankiecie. Wyglądało na to, że na wszystkie pytania udzie-
li przeczącej odpowiedzi. Nie chodziła nigdzie potańczyć ani nie grywała
w kręgle. Nie spotykała się z koleżankami w centrum handlowym ani w kinie.
Więc co robiła Nela w czasie wolnym? Czytała książki. Zbierała kasztany.
Słuchała jazzowej muzyki. Pisała listy do ojca, ale ich nie wysyłała. Marzyła.
Ale takich odpowiedzi ankieta nie uwzględniała.
- Ty! - warknęła do Neli Ruda, gdy tylko Biedrona zniknęła w pokoju
nauczycielskim. -- Przez ciebie będziemy gnić na jakichś Mazurach. Czy ty
naprawdę nie możesz się z nami zintegrować? Nie możesz być taka jak my?
- Nnno! - złowieszczo syknęła Goły Pępek.
- A moglibyśmy pojechać do Zakopanego. Albo do Krakowa. Albo
do Gdańska. Tam jest przynajmniej jakaś cywilizacja - złościła się Ruda,
a jej oczy ciskały błyskawice.
-Na tych Mazurach to nawet nędznej pamiątki nie kupisz. Wszędzie tylko
jeziora i wiochy - narzekała Miss P., bawiąc się bransoletką ze sztucznych
kamieni. - Ty, Aniela, uważaj! - Goły Pępek zdobyła się na wygłoszenie dłuższej
wypowiedzi niż jej zwyczajowe ,,no". - Bo my ci na tym wyjeździe zrobimy
taką zieloną noc...
- Że się z nami w końcu zintegrujesz - dokończyła za nią Miss P.
-Nie masz wyjścia, dziewczyno - zdecydowanym głosem obwieściła
Ruda. - Po prostu MUSISZ być taka jak my!
Nela skurczyła się w sobie, a kasztanek, którego obracała w palcach, zrobił
się mokry ze strachu.
- Nie mogę być taka jak wy - powiedziała w końcu po dłuższej chwili
milczenia. - To się nigdy nie uda - dodała ciszej.
- No, ludzie, trzymajcie mnie! - złapała się za głowę Ruda. - My jej
tu proponujemy jedynie słuszną opcję, a ona nic nie rozumie!
Miss P. i Goły Pępek przewróciły oczami, zdegustowane aspołeczną
postawą Neli.
- A właściwie to niby czemu się nie uda? - Ruda była wyjątkowo dociekliwa.
Nela miała pustkę w głowie. Zebrał się już nad nią cały klasowy tłumek, który
wstrzymał oddech, by lepiej śledzić przebieg akcji. Muszę im coś powiedzieć,
muszę, muszę - tłukło się w głowie Neli, ale żadne słowa nie przychodziły jej
na myśl. Brzydkie kaczątko! - przypomniała sobie nagle. Wczoraj, gdy ro-
biła porządki na regale, wpadł jej w ręce zbiór bajek Andersena. Przejrzała
książkę, a potem odłożyła ją na specjalny stosik przeznaczony dla Bobasa.
- Przeczytajcie sobie ,,Brzydkie kaczątko" Andersena - powiedziała sła-
bym głosem.
-Że niby bajkę mamy sobie poczytać? - upewniła się Ruda.
- Etam! - prychnęla Miss P, która uważała się za znawczynię literatury
- Ja to świetnie znam. Rzeczywiście Aniela jest okropnie brzydkim kacząt-
kiem, a my jesteśmy pięknymi labędziami. No i, niestety, same rozumiecie.
Kaczka to tylko kacka - dodala, poprawiając sobie blond grzywę. - I żaden
wyjazd integracyjny tego nie zmieni.
-Kwal Kal-zgodziła się z nią Goły Pepek, wywołując salwy śmiechu
u zebranej młodzieży
Nela rozejrzała się z rozpaczą po otaczającym ją tłumie. To nieprawda! -
chciała zawołać -Nie macie pojęcia o bajce Andersenal O niczym nie macie
pojęcial Jesteście gorsi niż stado kaczek, które dokuczały kaczątku. Jesteście
stadem kwok. Bezmyślnym materiałem na kostki rosołowe! Możecie tu sobie
gdakać, ile wlezie, ja odchodzę!
W tym momencie zadzwonił dzwonek na lekcję i Nela, wiele nie myśląc,
złapała swoją błękitną torbę ze Snoopym". Skoro nie mogę tego wszystkie-
go wykrzyczeć, lepiej, jak mnie tu nie będzie – zdecydowała i blyskawicznie
wyskoczyła z klasy.
Tekst nizejjj
Daje najjjj i serduszko
Klasa IB z niechęcią zareagowała na
dzwonek obwieszczający rozpoczę-
cie godziny wychowawczej. Dyrek-
tor Biedrona, zwana tak z powodu
licznych brodawek, które pokry-
wały jej blade oblicze niczym krop-
ki zdobiące skrzydła wiadomego
owada, energicznie weszła do pra-
cowni biologicznej. Schwyciwszy
kawałek kredy, napisała na tablicy
INTEGRACJA.
Integ
- Oto temat dzisiejszego spotkania, nieprawdaż... - rzekła z mocą i spoj-
rzała w kierunku Neli.
Było to już czwarte spotkanie, które nieudolnie prowadzić miała Biedrona.
[...] Atmosfera w klasie stawała się coraz gorsza. Nela i chudy Krzyś, którzy
od początku roku trzymali się na uboczu, teraz byli już poza klasowym na-
wiasem.Nie zaproszono ich nawet na imprezę urodzinową w zeszły piątek.
-
- Tak więc - chrząknęła Biedrona - chciałabym poinformować, że za-
planowaliśmy specjalny wyjazd, który ma na celu zintegrowanie waszej,
to znaczy naszej klasy.
- Zagraniczny? - zapytała Ruda, a jej klub zachichotał.
Dyrektorka otarła pot z czoła i zignorowawszy pytanie, kontynuowała
monolog.
- Odbędzie się on w przyszłym tygodniu. Wyjedziemy na Mazury. Roz-
dam wam teraz kartki z informacją na ten temat. Przekażecie je rodzicom.
A! I wyjmijcie długopisy, bo będzie też ankieta: „Co lubię robić w czasie
wolnym od nauki. Anonimowa - dodała Biedrona uspokajająco, po czym
rzuciła się do rozdawania kartek.
Nela z rozpaczą spojrzała za okno. Ogromne klony, otaczające szkolny
budynek, nabierały powoli złocistej barwy, a w rogu boiska można było znaleźć pierwsze kasztany. Jednego miała teraz w kieszení. Dotknęła go
delikatnie. Był aksamitny i troszkę wilgotny. Och, gdybyś mógł spełniać
życzenia - pomyślała i poczuła, jak łzy napływają jej do oczu. - Poprosi-
labym, by stało się coś takiego... Coś takiego... žebym nie musiała jechać
na ten okropny wyjazd...
Dość już miała psychologicznych eksperymentów, jakim poddawały
ją koleżanki.
- No, zmień się wreszcie! Czemu jesteś taka NIEZINTEGROWANA? -
złościła się Ruda.
- Nnnoo! - popierała ją Goły Pępek.
-Potem się nas czepiają, że się do ciebie nie odzywamy, że jesteś sama.
Az tobą to nawet nie ma o czym porozmawiać - kontynuowała Ruda.
- Włożyłabyś na siebie coś normalnego - radziła Miss Perfumerii.
- Jakby mnie tak NIKT nie lubił, tobym się zmieniła - dodawała Ruda.
Nela wolała sobie nie wyobrażać potoku słów, jakim zaleją ją koleżanki, gdy
tylko lekcja z Biedroną dobiegnie końca. Nie zwracając uwagi na jadowite
spojrzenia Rudej i pełne potępienia posykiwanie Gołego Pępka, skupiła się
na anonimowej ankiecie. Wyglądało na to, że na wszystkie pytania udzie-
li przeczącej odpowiedzi. Nie chodziła nigdzie potańczyć ani nie grywała
w kręgle. Nie spotykała się z koleżankami w centrum handlowym ani w kinie.
Więc co robiła Nela w czasie wolnym? Czytała książki. Zbierała kasztany.
Słuchała jazzowej muzyki. Pisała listy do ojca, ale ich nie wysyłała. Marzyła.
Ale takich odpowiedzi ankieta nie uwzględniała.
- Ty! - warknęła do Neli Ruda, gdy tylko Biedrona zniknęła w pokoju
nauczycielskim. -- Przez ciebie będziemy gnić na jakichś Mazurach. Czy ty
naprawdę nie możesz się z nami zintegrować? Nie możesz być taka jak my?
- Nnno! - złowieszczo syknęła Goły Pępek.
- A moglibyśmy pojechać do Zakopanego. Albo do Krakowa. Albo
do Gdańska. Tam jest przynajmniej jakaś cywilizacja - złościła się Ruda,
a jej oczy ciskały błyskawice.
-Na tych Mazurach to nawet nędznej pamiątki nie kupisz. Wszędzie tylko
jeziora i wiochy - narzekała Miss P., bawiąc się bransoletką ze sztucznych
kamieni. - Ty, Aniela, uważaj! - Goły Pępek zdobyła się na wygłoszenie dłuższej
wypowiedzi niż jej zwyczajowe ,,no". - Bo my ci na tym wyjeździe zrobimy
taką zieloną noc...
- Że się z nami w końcu zintegrujesz - dokończyła za nią Miss P.
-Nie masz wyjścia, dziewczyno - zdecydowanym głosem obwieściła
Ruda. - Po prostu MUSISZ być taka jak my!
Nela skurczyła się w sobie, a kasztanek, którego obracała w palcach, zrobił
się mokry ze strachu.
- Nie mogę być taka jak wy - powiedziała w końcu po dłuższej chwili
milczenia. - To się nigdy nie uda - dodała ciszej.
- No, ludzie, trzymajcie mnie! - złapała się za głowę Ruda. - My jej
tu proponujemy jedynie słuszną opcję, a ona nic nie rozumie!
Miss P. i Goły Pępek przewróciły oczami, zdegustowane aspołeczną
postawą Neli.
- A właściwie to niby czemu się nie uda? - Ruda była wyjątkowo dociekliwa.
Nela miała pustkę w głowie. Zebrał się już nad nią cały klasowy tłumek, który
wstrzymał oddech, by lepiej śledzić przebieg akcji. Muszę im coś powiedzieć,
muszę, muszę - tłukło się w głowie Neli, ale żadne słowa nie przychodziły jej
na myśl. Brzydkie kaczątko! - przypomniała sobie nagle. Wczoraj, gdy ro-
biła porządki na regale, wpadł jej w ręce zbiór bajek Andersena. Przejrzała
książkę, a potem odłożyła ją na specjalny stosik przeznaczony dla Bobasa.
- Przeczytajcie sobie ,,Brzydkie kaczątko" Andersena - powiedziała sła-
bym głosem.
-Że niby bajkę mamy sobie poczytać? - upewniła się Ruda.
- Etam! - prychnęla Miss P, która uważała się za znawczynię literatury
- Ja to świetnie znam. Rzeczywiście Aniela jest okropnie brzydkim kacząt-
kiem, a my jesteśmy pięknymi labędziami. No i, niestety, same rozumiecie.
Kaczka to tylko kacka - dodala, poprawiając sobie blond grzywę. - I żaden
wyjazd integracyjny tego nie zmieni.
-Kwal Kal-zgodziła się z nią Goły Pepek, wywołując salwy śmiechu
u zebranej młodzieży
Nela rozejrzała się z rozpaczą po otaczającym ją tłumie. To nieprawda! -
chciała zawołać -Nie macie pojęcia o bajce Andersenal O niczym nie macie
pojęcial Jesteście gorsi niż stado kaczek, które dokuczały kaczątku. Jesteście
stadem kwok. Bezmyślnym materiałem na kostki rosołowe! Możecie tu sobie
gdakać, ile wlezie, ja odchodzę!
W tym momencie zadzwonił dzwonek na lekcję i Nela, wiele nie myśląc,
złapała swoją błękitną torbę ze Snoopym". Skoro nie mogę tego wszystkie-
go wykrzyczeć, lepiej, jak mnie tu nie będzie – zdecydowała i blyskawicznie
wyskoczyła z klasy.
Odpowiedź:
W opisanej sytuacji w tekście, problemem jest brak akceptacji i niechęć ze strony klasy IB wobec Neli. Integracja i akceptacja rówieśników w klasie są ważne dla zdrowego rozwoju społecznego i emocjonalnego. Oto kilka kroków, które mogą pomóc w rozwiązaniu tego problemu:
1. **Rozmowa i zrozumienie:** Nauczyciel oraz wychowawca klasy powinni zorganizować rozmowę z uczniami, aby dowiedzieć się, dlaczego Nela nie jest akceptowana. Ważne jest, aby usłyszeć zarówno obawy i opinie innych uczniów, jak i uczucia Neli w tej sytuacji.
2. **Szkolenie w zakresie akceptacji:** Organizacja warsztatów lub szkoleń z zakresu akceptacji i budowania pozytywnych relacji między uczniami może pomóc w zrozumieniu, dlaczego różnorodność jest cenna i jakie korzyści płyną z przyjmowania innych z otwartym umysłem.
3. **Wsparcie psychologiczne:** Jeśli Nela doświadcza silnego stresu lub dyskomfortu z powodu sytuacji, warto rozważyć wsparcie psychologiczne ze strony szkolnego psychologa lub psychoterapeuty.
4. **Włączenie rodziców:** Rodzice uczniów, nauczyciele i dyrekcja szkoły powinni współpracować, aby stworzyć atmosferę wsparcia i akceptacji w klasie.
5. **Edukacja i świadomość:** Warto promować edukację na temat różnorodności i akceptacji wśród uczniów, aby pomóc im zrozumieć, dlaczego jest to ważne i jakie korzyści płyną z poszanowania innych.
6. **Działania wspólnoty szkolnej:** Wspólnoty szkolne mogą zorganizować wydarzenia integracyjne, w których uczniowie będą mieli okazję lepiej się poznać i budować pozytywne relacje.
Rozwiązanie tego problemu wymaga zaangażowania zarówno uczniów, jak i personelu szkolnego. Ważne jest, aby stworzyć w szkole atmosferę opartą na szacunku i zrozumieniu dla różnic, co przyczyni się do lepszego samopoczucia i rozwoju społecznego uczniów.