Sarmaci, inaczej Sauromaci, to nazwa ludów prowadzących koczowniczy tryb życia, które wywodzą się z Iranu. Sarmaci byli spokrewnieni ze Scytami, Medami, Partami i Persami. Pod nazwą Sarmatyzm kryje się barokowa formacja kulturowa, która dominowała w naszym kraju od końca XVI wieku. Główną ideą sarmatyzm było przekonanie o sarmackim pochodzeniu polskiej szlachty. To od nich miała ona odziedziczyć cechy takie jak: umiłowanie wolności, gościnność czy męstwo i odwagę.
Z historią Sarmatów wiąże się wiele plemion, takie jak: Jazygowie, Roskonalowie, Syrakowie, Aorsowie, Antowie czy Alanowie. Na początku Sarmaci zajmowali dorzecze Wołgi, a następnie tereny między Mołdawią, Ukrainą, Polską, wybrzeżami Morza Czarnego, aż do Kazachstanu i południowej części Syberii.
Sarmaci to przede wszystkim świetni wojownicy, którzy uczeni byli sztuki wojennej już od dzieciństwa. Ich podstawową strukturą byli konni łucznicy. Kolejnymi formacjami były katafrakta – oddział ciężkiej kawalerii, stworzone przez Roksolanów. Jednym z istotnych wydarzeń politycznych była konfederacja barska, czyli zbrojne powstanie Sarmatów przeciwko Rosji.
Pod względem organizacji społeczeństwa, Sarmaci działali podobnie jak Scytowie. W wyniku stoczonych działań wojennych powstała sarmacka arystokracja, która zamieszkiwała kurhany. Istotną cechą życia Sarmatów jest podkreślanie ważnej roli kobiety w życiu społecznym, a nawet matriarchat, przynajmniej w początkowym okresie ich funkcjonowania. Herodot sądzi, że Sarmaci pochodzili ze związku Amazonek ze Scytami.
Sarmaci, inaczej Sauromaci, to nazwa ludów prowadzących koczowniczy tryb życia, które wywodzą się z Iranu. Sarmaci byli spokrewnieni ze Scytami, Medami, Partami i Persami. Pod nazwą Sarmatyzm kryje się barokowa formacja kulturowa, która dominowała w naszym kraju od końca XVI wieku. Główną ideą sarmatyzm było przekonanie o sarmackim pochodzeniu polskiej szlachty. To od nich miała ona odziedziczyć cechy takie jak: umiłowanie wolności, gościnność czy męstwo i odwagę.
Z historią Sarmatów wiąże się wiele plemion, takie jak: Jazygowie, Roskonalowie, Syrakowie, Aorsowie, Antowie czy Alanowie. Na początku Sarmaci zajmowali dorzecze Wołgi, a następnie tereny między Mołdawią, Ukrainą, Polską, wybrzeżami Morza Czarnego, aż do Kazachstanu i południowej części Syberii.
Sarmaci to przede wszystkim świetni wojownicy, którzy uczeni byli sztuki wojennej już od dzieciństwa. Ich podstawową strukturą byli konni łucznicy. Kolejnymi formacjami były katafrakta – oddział ciężkiej kawalerii, stworzone przez Roksolanów. Jednym z istotnych wydarzeń politycznych była konfederacja barska, czyli zbrojne powstanie Sarmatów przeciwko Rosji.
Pod względem organizacji społeczeństwa, Sarmaci działali podobnie jak Scytowie. W wyniku stoczonych działań wojennych powstała sarmacka arystokracja, która zamieszkiwała kurhany. Istotną cechą życia Sarmatów jest podkreślanie ważnej roli kobiety w życiu społecznym, a nawet matriarchat, przynajmniej w początkowym okresie ich funkcjonowania. Herodot sądzi, że Sarmaci pochodzili ze związku Amazonek ze Scytami.