Akcja tragedii rozgrywa się w momencie przykucia Prometeusza do skał Kaukazu. Prometeusz ze spokojem i dumą przyjmuje karę, jaka spotkała go za obdarowanie ludzi wykradzionym z Olimpu ogniem. Tytanowi towarzyszy chór Okeanid, którym opowiada on historię swojego czynu. Prometeusz wygłasza wówczas uwagę o przeznaczeniu, przed którym nie można uciec. Nawet Zeus, zdaniem Prometeusza, nie jest wszechmocny i musi ulec losowi.
W trzecim epejsodionie na scenie pojawia się zamieniona przez Zeusa w krowę Io. Spotkanie tych dwu ukaranych przez Zeusa postaci jest jednocześnie zapowiedzią niezachowanego Prometeusza wyzwolonego, w którym Prometeusza uwolnił potomek Io, Herakles.
W finałowej scenie utworu Prometeusz zapowiada upadek Zeusa. Jedynie Prometeusz zna tajemnicę, która może uchronić go przed utratą władzy. Nie chce jednak jej wyjawić, pomimo gróźb ze strony Hermesa.
Prometeusz był jednym z tytanów. Ulepił człowieka z gliny pomieszanej z jego łzami. Duszę zaś zrobił z ognia niebiańskiego, który wykradł z rydwanu. Człowiek Prometeusza był podobny do wizerunku bogów, ale słaby i bezradny. Dlatego tytan postanowił wykraść bogom Olimpu ogień i nauczyć człowieka używania go, rzemiosł. Zeusowi nie podobały się czynnosci Prometeusza. Namówił bogów do stworzenia drugiego człowieka – pięknej i urokliwej Pandory, nazwanej tak, gdyż była darem od wszystkich bogów dla ludzi. Podejrzliwy Prometeusz nie przyjął Pandory mimo jej wdzięków. Ale jeden z jego lekkomyślnych braci, Epimeteusz, poślubił tę kobietę. Wkrótce Pandora namówiła męża do otwarcia sekretnej beczki, którą dali jej bogowie. Z puszki Pandory wydobyły się na świat wszystkie smutki, nieszczęścia, choroby, nędze.
Akcja tragedii rozgrywa się w momencie przykucia Prometeusza do skał Kaukazu. Prometeusz ze spokojem i dumą przyjmuje karę, jaka spotkała go za obdarowanie ludzi wykradzionym z Olimpu ogniem. Tytanowi towarzyszy chór Okeanid, którym opowiada on historię swojego czynu. Prometeusz wygłasza wówczas uwagę o przeznaczeniu, przed którym nie można uciec. Nawet Zeus, zdaniem Prometeusza, nie jest wszechmocny i musi ulec losowi.
W trzecim epejsodionie na scenie pojawia się zamieniona przez Zeusa w krowę Io. Spotkanie tych dwu ukaranych przez Zeusa postaci jest jednocześnie zapowiedzią niezachowanego Prometeusza wyzwolonego, w którym Prometeusza uwolnił potomek Io, Herakles.
W finałowej scenie utworu Prometeusz zapowiada upadek Zeusa. Jedynie Prometeusz zna tajemnicę, która może uchronić go przed utratą władzy. Nie chce jednak jej wyjawić, pomimo gróźb ze strony Hermesa.
Prometeusz był jednym z tytanów. Ulepił człowieka z gliny pomieszanej z jego łzami. Duszę zaś zrobił z ognia niebiańskiego, który wykradł z rydwanu. Człowiek Prometeusza był podobny do wizerunku bogów, ale słaby i bezradny. Dlatego tytan postanowił wykraść bogom Olimpu ogień i nauczyć człowieka używania go, rzemiosł. Zeusowi nie podobały się czynnosci Prometeusza. Namówił bogów do stworzenia drugiego człowieka – pięknej i urokliwej Pandory, nazwanej tak, gdyż była darem od wszystkich bogów dla ludzi. Podejrzliwy Prometeusz nie przyjął Pandory mimo jej wdzięków. Ale jeden z jego lekkomyślnych braci, Epimeteusz, poślubił tę kobietę. Wkrótce Pandora namówiła męża do otwarcia sekretnej beczki, którą dali jej bogowie. Z puszki Pandory wydobyły się na świat wszystkie smutki, nieszczęścia, choroby, nędze.