Gabriela Borejko. To córka Mili i Ignacego. Dziewczyna miała trzy młodsze siostry: Idę, Natalię i Patrycję. Gabriela to siedemnastolatka o niebywale długich nogach. Na jej piegowatej twarzy widniały piękne brwi, o czym świadczy cytat: " Brwi szerokie i stanowcze, jakby stworzone do tego, by nimi lekceważąco poruszać". Pod brwiami błyszczały inteligentne , brązowe oczy o żywym spojrzeniu. Dziewczyna nie przejmowała się zbytnio wyglądem, często chodziła w wytartych dżinsach. Młoda Borejkówna uczęszczała na koszykówkę, przez co była dość wysportowana. Głównym jej zajęciem było chodzenie do szkoły. Lubiła przedmioty humanistyczne, lecz nienawidziła fizyki, ponieważ raczej sobie z nią nie radziła. Nałogiem Gabrysi, a nawet jej rodziców było zamiłowanie do książek. Kupowali ich bardzo dużo, przez co cierpiał na tym domowy budżet. Bohaterka charakteryzowała się ambicją, dążyła do wyznaczonego sobie celu. Radziła sobie w trudnościami jakie spotykała na swej drodze. Kiedy mama dziewczynek trafiła do szpitala z powodu choroby Gabriela, jako najstarsza z rodzeństwa przejęła jej obowiązki domowe. Musiała nauczyć się gotować, sprzątać, robić zakupy. Nastolatka umiała pogodzić naukę z obowiązkami domowymi. Kładła się późno spać, wstawała wcześnie rano, a to wszystko po to by prace domowe zostały wykonane i by jej siostrom niczego nie brakowało. Opiekowała się nimi, pocieszała, gdy te płakały, że mamy nie ma w pobliżu . Dziewczyna wraz ze znajomymi założyła grupę, która miała na celu czynienie dobra, to świadczy o tym, że wyróżniała się swoją pogodą ducha. Zwłaszcza po tylu nieprzyjemnych sytuacjach z sąsiadką Szczepańską potrafiła się z nią pogodzić. Umiała wybaczać, nawet kiedy Janusz Pyziak nazwał ją "kalafiorem". Gabriela Borejko wydaje się sympatyczną postacią powieści. Podziwiam ją za to, że podołała wszystkim obowiązkom jakie spadły na nią, gdy jej matka trafiła do szpitala.
( Zaznacz sobie akapity i zwróć uwagę na interpunkcję, bo może czegoś zapomniałem..)Licze na naj :D
Gabriela Borejko. To córka Mili i Ignacego. Dziewczyna miała trzy młodsze siostry: Idę, Natalię i Patrycję.
Gabriela to siedemnastolatka o niebywale długich nogach. Na jej piegowatej twarzy widniały piękne brwi, o czym świadczy cytat: " Brwi szerokie i stanowcze, jakby stworzone do tego, by nimi lekceważąco poruszać". Pod brwiami błyszczały inteligentne , brązowe oczy o żywym spojrzeniu. Dziewczyna nie przejmowała się zbytnio wyglądem, często chodziła w wytartych dżinsach.
Młoda Borejkówna uczęszczała na koszykówkę, przez co była dość wysportowana. Głównym jej zajęciem było chodzenie do szkoły. Lubiła przedmioty humanistyczne, lecz nienawidziła fizyki, ponieważ raczej sobie z nią nie radziła.
Nałogiem Gabrysi, a nawet jej rodziców było zamiłowanie do książek. Kupowali ich bardzo dużo, przez co cierpiał na tym domowy budżet.
Bohaterka charakteryzowała się ambicją, dążyła do wyznaczonego sobie celu. Radziła sobie w trudnościami jakie spotykała na swej drodze. Kiedy mama dziewczynek trafiła do szpitala z powodu choroby Gabriela, jako najstarsza z rodzeństwa przejęła jej obowiązki domowe. Musiała nauczyć się gotować, sprzątać, robić zakupy. Nastolatka umiała pogodzić naukę z obowiązkami domowymi. Kładła się późno spać, wstawała wcześnie rano, a to wszystko po to by prace domowe zostały wykonane i by jej siostrom niczego nie brakowało. Opiekowała się nimi, pocieszała, gdy te płakały, że mamy nie ma w pobliżu . Dziewczyna wraz ze znajomymi założyła grupę, która miała na celu czynienie dobra, to świadczy o tym, że wyróżniała się swoją pogodą ducha. Zwłaszcza po tylu nieprzyjemnych sytuacjach z sąsiadką Szczepańską potrafiła się z nią pogodzić. Umiała wybaczać, nawet kiedy Janusz Pyziak nazwał ją "kalafiorem".
Gabriela Borejko wydaje się sympatyczną postacią powieści. Podziwiam ją za to, że podołała wszystkim obowiązkom jakie spadły na nią, gdy jej matka trafiła do szpitala.
( Zaznacz sobie akapity i zwróć uwagę na interpunkcję, bo może czegoś zapomniałem..)Licze na naj :D