( ur. w 1810 r. w Żelazowej Woli, zm. w 1849 r. w Paryżu ) to wibitny polski kompozytor, pianista, a także twórca stylu narodowego, jeden z najbardziej znanych kompozytorów historii muzyki.
Urodził się w Żelazowej Woli w 1810 roku, dokładna data tego wydarzenia do dziś pozostaje niewyjaśniona, gdyż zapis w księdze metrykalnej kościoła parafialnej w Brochowie oraz zachowana metryka chrztu wymieniają dzień 22 lutego, a z korespondencji rodziny wynika, że urodziny Fryderyka obchodzone były zawsze 1 marca. Rodzicami Chopina byli: Justyna Krzyżanowska i Mikołaj Chopin. Chopinowie pracowali na dworze hrabiego Skarbka w Żelazowej Woli: Justyna pomagała hrabinie w prowadzeniu domu , a Mikołaj Chopin - Francuz od dawna w Polsce zsmieszkały - pełnił funkcję guwernera. Fryderyk był drugim spośród czworga rodzeństwa. Miał starszą siostrę Ludwikę i młodsze: Izabellę i Emilię.
W roku, kiedy urodził się Fryderyk, jego rodzina przeniosła się do Warszawy. Mikołaj Chopin otrzymał w stolicy pracę, najpierw jako nauczyciel języka francuskiego w młodszych klasach Liceum Warszawskiego, a później w Szkole Artylerii i Inżynerii. Państwo Chopinowie prowadzili także pensjonat dla zamiejscowych uczniów. Edukacja muzyczna Fryderyka Chopina rozpoczęła się bardzo wcześnie. Początkowo uczyła go matka. W wieku 6 lat rozpoczął naukę gry na fortepianie u Wojciecha Żywnego. To on przybliżył mu twórczość J. S. Bacha, która odcisnęła wielkie piętno na jego dojrzałym stylu muzycznym. W następnym roku powstały pierwsze kompozycje Fryderyka – utwory te zapisywał ojciec – m.in. „Polonez g-moll”.
W latach 1818 – 1819 mały Frycek grywał jako „cudowne dziecko” w salonach warszawskich. W roku 1826, po ukończeniu Liceum Warszawskiego, zapisał się na I rok Szkoły Głównej kierowanej przez Józefa Elsnera, u którego się uczył w latach 1826 – 1829. W roku 1826 pojawiły się pierwsze informacje o chorobie. W roku 1829 koncertował w Wiedniu, a następnym roku opuścił Warszawę, by w 1831 roku zamieszkać w Paryżu. Po wyjeździe często koncertował w Niemczech, Czechach, Anglii i Francji, zdobywając sławę europejską. Największy talentu przypada na lata 1835 – 1840. Chopin zaprzyjaźnił się z wieloma wybitnymi artystami, w tym z Delacroix, Balzakiem, Norwidem. W czasie podróży do Niemiec odnowił znajomość z rodziną Wodzińskich i oświadczył się, prosząc – jednak bez powodzenia - o rękę Marii Wodzińskiej. W roku 1836 poznał francuską pisarką George Sand, z którą się związał wiele lat. To ona wywarła duży wpływ na życie kompozytora. W latach 1839-1846 (z wyj. 1840) spędzali lato w Nohant, zimą wracając do Paryża. Od 1839 r. stan zdrowia się pogarszał z każdym rokiem.
Chopin zmarł w nocy 17 października 1849 r. Najprawdopodobniej nie zmarł na gruźlicę, jak powszechnie się uważało. Wątpliwości na ten temat pojawiły się już po sekcji zwłok kompozytora. Ostatecznie mogą to potwierdzić badania genetyczne serca artysty. Zapiski z sekcji na temat choroby Fryderyka Chopina wskazują, że na powierzchni jego serca znajdowały się guzki. Nie świadczy to jednak o gruźlicy. Najnowsze analizy prof. Wojciecha Cichego z Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu sugerują, że mogły to być objawy mukowiscydozy. Świadczyć ma o tym tzw. beczkowata klatka piersiowa, pałeczkowate palce oraz to, że Chopin nie pozostawił po sobie potomstwa.
F. Chopin skomponował:
utwory na fortepian z orkiestrą: - 2 koncerty fortepianowe: f-moll op. 21 i e-moll op. 11;
- Wariacje B-dur na temat arii „La ci darem la mano” z opery „Don Juan” W.A. Mozarta op. 2
- Fantazję A-dur na tematy polskie op. 13
- Rondo a la Krakowiak F-dur op. 14
- Andante spianato i Polonez F-dur op. 22
utwory na fortepian: - 3 sonaty: c-moll op. 4; b-moll op. 35; h-moll op. 58
- 4 impromptus
- Fantazję f-moll op. 49
- 4 ballady
- 3 ronda
- cykle wariacji ( 4 solowe, 1 na 4 ręce )
- 4 scherza
- 27 etiud
- 26 preludiów ( w tym cykl 24 preludiów op. 28 obejmujący wszystkie tonacje durowe i mo lowe w porządku kwintowo – paralelnym )
utwory na fortepian i instrumenty smyczkowe ( m.in.: Trio g-moll na fortepian, skrzypce i wiolonczelę op. 35 - dedykowane ks . A. Radziwiłłowi ) 19 pieśni i piosenek ( np. „Hulanka”, „Wojak”, „Życzenie”, „Leci liście z drzewa”, „Moja pieszczotka” )
Tekst nie jest kopią z netu, lecz jest moim opracowaniem. Pozdrawiam.
FRYDERYK FRANCISZEK CHOPIN
( ur. w 1810 r. w Żelazowej Woli, zm. w 1849 r. w Paryżu ) to wibitny polski kompozytor, pianista, a także twórca stylu narodowego, jeden z najbardziej znanych kompozytorów historii muzyki.
Urodził się w Żelazowej Woli w 1810 roku, dokładna data tego wydarzenia do dziś pozostaje niewyjaśniona, gdyż zapis w księdze metrykalnej kościoła parafialnej w Brochowie oraz zachowana metryka chrztu wymieniają dzień 22 lutego, a z korespondencji rodziny wynika, że urodziny Fryderyka obchodzone były zawsze 1 marca. Rodzicami Chopina byli: Justyna Krzyżanowska i Mikołaj Chopin. Chopinowie pracowali na dworze hrabiego Skarbka w Żelazowej Woli: Justyna pomagała hrabinie w prowadzeniu domu , a Mikołaj Chopin - Francuz od dawna w Polsce zsmieszkały - pełnił funkcję guwernera. Fryderyk był drugim spośród czworga rodzeństwa. Miał starszą siostrę Ludwikę i młodsze: Izabellę i Emilię.
W roku, kiedy urodził się Fryderyk, jego rodzina przeniosła się do Warszawy. Mikołaj Chopin otrzymał w stolicy pracę, najpierw jako nauczyciel języka francuskiego w młodszych klasach Liceum Warszawskiego, a później w Szkole Artylerii i Inżynerii. Państwo Chopinowie prowadzili także pensjonat dla zamiejscowych uczniów. Edukacja muzyczna Fryderyka Chopina rozpoczęła się bardzo wcześnie. Początkowo uczyła go matka. W wieku 6 lat rozpoczął naukę gry na fortepianie u Wojciecha Żywnego. To on przybliżył mu twórczość J. S. Bacha, która odcisnęła wielkie piętno na jego dojrzałym stylu muzycznym. W następnym roku powstały pierwsze kompozycje Fryderyka – utwory te zapisywał ojciec – m.in. „Polonez g-moll”.
W latach 1818 – 1819 mały Frycek grywał jako „cudowne dziecko” w salonach warszawskich. W roku 1826, po ukończeniu Liceum Warszawskiego, zapisał się na I rok Szkoły Głównej kierowanej przez Józefa Elsnera, u którego się uczył w latach 1826 – 1829. W roku 1826 pojawiły się pierwsze informacje o chorobie. W roku 1829 koncertował w Wiedniu, a następnym roku opuścił Warszawę, by w 1831 roku zamieszkać w Paryżu. Po wyjeździe często koncertował w Niemczech, Czechach, Anglii i Francji, zdobywając sławę europejską. Największy talentu przypada na lata 1835 – 1840. Chopin zaprzyjaźnił się z wieloma wybitnymi artystami, w tym z Delacroix, Balzakiem, Norwidem. W czasie podróży do Niemiec odnowił znajomość z rodziną Wodzińskich i oświadczył się, prosząc – jednak bez powodzenia - o rękę Marii Wodzińskiej. W roku 1836 poznał francuską pisarką George Sand, z którą się związał wiele lat. To ona wywarła duży wpływ na życie kompozytora. W latach 1839-1846 (z wyj. 1840) spędzali lato w Nohant, zimą wracając do Paryża. Od 1839 r. stan zdrowia się pogarszał z każdym rokiem.
Chopin zmarł w nocy 17 października 1849 r. Najprawdopodobniej nie zmarł na gruźlicę, jak powszechnie się uważało. Wątpliwości na ten temat pojawiły się już po sekcji zwłok kompozytora. Ostatecznie mogą to potwierdzić badania genetyczne serca artysty. Zapiski z sekcji na temat choroby Fryderyka Chopina wskazują, że na powierzchni jego serca znajdowały się guzki. Nie świadczy to jednak o gruźlicy. Najnowsze analizy prof. Wojciecha Cichego z Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu sugerują, że mogły to być objawy mukowiscydozy. Świadczyć ma o tym tzw. beczkowata klatka piersiowa, pałeczkowate palce oraz to, że Chopin nie pozostawił po sobie potomstwa.
F. Chopin skomponował:
utwory na fortepian z orkiestrą: - 2 koncerty fortepianowe: f-moll op. 21 i e-moll op. 11;
- Wariacje B-dur na temat arii „La ci darem la mano” z opery „Don Juan” W.A. Mozarta op. 2
- Fantazję A-dur na tematy polskie op. 13
- Rondo a la Krakowiak F-dur op. 14
- Andante spianato i Polonez F-dur op. 22
utwory na fortepian: - 3 sonaty: c-moll op. 4; b-moll op. 35; h-moll op. 58
- 4 impromptus
- Fantazję f-moll op. 49
- 4 ballady
- 3 ronda
- cykle wariacji ( 4 solowe, 1 na 4 ręce )
- 4 scherza
- 27 etiud
- 26 preludiów ( w tym cykl 24 preludiów op. 28 obejmujący wszystkie tonacje durowe i mo lowe w porządku kwintowo – paralelnym )
- 19 nokturnów
- 16 polonezów ( w tym 7 opusowanych )
- 57 mazurków
- 19 walców ( w tym 8 opusowanych )
- Bolero a-moll op. 19; Barkarola Fis-dur op. 60; Berceuse Des-dur op. 57; Tarantella As-dur
op. 43; inne tańce
utwory na fortepian i instrumenty smyczkowe ( m.in.: Trio g-moll na fortepian, skrzypce i wiolonczelę op. 35 - dedykowane ks . A. Radziwiłłowi ) 19 pieśni i piosenek ( np. „Hulanka”, „Wojak”, „Życzenie”, „Leci liście z drzewa”, „Moja pieszczotka” )
Tekst nie jest kopią z netu, lecz jest moim opracowaniem. Pozdrawiam.