Jacek Soplica to jeden z głównych bohaterów epopei pt: "Pan Tadeusz" autorstwa Adama Mickiewicza. Był on bratem Sędziego, właściciela dworu w Soplicowie i wielkim przyjacielem Stolnika Horeszki. Mimo że nie należał on do bogatej szlachty miał bardzo duże poważanie wśród ludzi i wysoką pozycję w swojej rodzinie. Dlatego Horeszce tak zależało na znajomości z nim.
Punktem zwrotnym w życiu Jacka było zabójstwo Stolnika. Spowodowała je miłość do jego córki - Ewy i to, że Horeszko nie chciał zgodzić się na ten związek. Po morderstwie Jacek został posądzony o zdradę narodu polskiego, co było tylko jedną z wielu konsekwencji, mających bardzo ważną rolę w jego życiu.
W młodości Soplica był przystojny i dobrze zbudowany. Miał bujne wąsy, od których wziął się jego przydomek - "Wąsal".
Jacek był bardzo odważny, towarzyski, honorowy opiekuńczy, ale też nieco zbyt pewny siebie, porywczy i kłótliwy. Brał udział w wielu sejmikach, w których niejednokrotnie miał decydujący głos.
Z drugiej strony, należał do osób mściwych i nieodpowiedzialnych, co objawiało się w jego zachowaniu w stosunku do Stolnika oraz w tym, że kiedy nie mógł związać się z Ewą, ożenił się z pierwszą lepszą dziewczyną i, pijąc, zamienił życie jej, ich syna Tadeusza oraz własne w piekło.
Po dramatycznym wydarzeniu, jakim było zabójstwo Stolnika, Wąsal bardzo się zmienił. "Ja niegdyś dumny z rodu, ja com był junakiem Spuściłem głowę, kwestarz, zwałem się Robakiem Że jako robak w prochu. . . " - mówi sam o sobie i myślę, że to zdanie najlepiej charakteryzuje jego przemianę.
Jacek stał się świadomym sytuacji politycznej patriotą, był rozważny, bardziej odpowiedzialny, pomagał rodakom kiedy tylko mógł. Postanowił w ramach pokuty walczyć za ojczyznę. Przywdział strój zakonny i został emisariuszem, czyli posłańcem między oddziałami wojsk polskich w Europie oraz organizował legiony polskie we Włoszech i przygotowywał powstanie na Litwie.
Pozostało ono jego największym, choć niespełnionym marzeniem, ponieważ wkrótce po powrocie do kraju zmarł, w wyniku rany odniesionej przy obronie Hrabiego, krewnego Stolnika. Przed śmiercią zdążył się wyspowiadać Gerwazemu, a ten mu wybaczył.
Oficjalnie ksiądz Robak został zrehabilitowany i uznany bohaterem narodowym wiosną 1812 roku, po swojej śmierci.
Moim zdaniem Jacek Soplica to bohater pozytywny. Co prawda, popełnił zbrodnię i unieszczęśliwił wielu ludzi, ale odpokutował za swoje winy. Myślę, że każdy z nas może się od niego wiele nauczyć.
Jacka Soplice można uznać za bohatera dynamicznego , gdyż w toku akcji zmniena swoje postepowanie, naprawia popełnione błędy.Na poczatku nazywany był przez szlachtę ziemiańską Wojewodą , gdyż był człowiekiem nad wyraz charyzmatycznym, wszyscy liczyli sie z jego zdaniem , jeśli on popierał jakieś stanowisko inni się z nim zgadzali. Wykorzystywał to Stolnik , zapraszając Jacka na uczty, młodzieniec zakochał sie w jego córce i liczył na oddanie jej ręki .Przebiegły magnata nie zważał na jego uczucia podał mu czarną polewkę. Jacek był silną osobowościa lecz ta odmowa bardzo nim wsztrząsnęła, by zapomnieć o ukochanej ożenil się z pierwsza lepsza kobietą i zaczął pić. Uieszczęśliwil tym małżonkę , która po kilku latach zmarła pozostawiając mu syna. "Wąsal" lubił zajazdy, dobrze strzelał z broni. Kiedy przejeżdzął obok zamku Horeszków zastał najazd Moskali , nie mógł znieść wygranej Stolnika , był zbyt nadgorliwy i porywczy , zastrzelił magnata i uciekł z pola walki. Moskale uznali go za swojego polecznika a szlachta za narodowego wroga. Od czlowieka który cieszył się wśród ludzi autorytetem stał się zdrajcą. Honor jaki posiadał nie pozwolił mu pozostać w kraju , wyjechał za granicę i tam przybrał habit mnisi i przyja imię Robaka. Spokorniał , walczył u boku Napoleana jako wierny sługa. Był wielokrotnie więziony i ranny. Brał udział w wielu waznych walkach. Jako kwestarz narażał swoje życie na niebezpieczeństwo .Przestał zważać na swoje dobro , najważniejsze było dla niego stworzenie powstania narodowego na Litwie. Gdy doszło do zajazdu na Soplicowo obronił przed zabójstwem Hrabiego i ocalił Gerwazego. Leżąc na łożu smierci pragną uzyskać przebaczenie swojej ofiary. Jacek z niedojrzałego , pieniacza i awanturnika zmienil sie w człowieka gotowego poswięcić sie całkowicie dla ojczyzny i niezważającego na własne korzyści dlatego jest bohaterem dynamicznym .
Jacek Soplica to jeden z głównych bohaterów epopei pt: "Pan Tadeusz" autorstwa Adama Mickiewicza. Był on bratem Sędziego, właściciela dworu w Soplicowie i wielkim przyjacielem Stolnika Horeszki. Mimo że nie należał on do bogatej szlachty miał bardzo duże poważanie wśród ludzi i wysoką pozycję w swojej rodzinie. Dlatego Horeszce tak zależało na znajomości z nim.
Punktem zwrotnym w życiu Jacka było zabójstwo Stolnika. Spowodowała je miłość do jego córki - Ewy i to, że Horeszko nie chciał zgodzić się na ten związek. Po morderstwie Jacek został posądzony o zdradę narodu polskiego, co było tylko jedną z wielu konsekwencji, mających bardzo ważną rolę w jego życiu.
W młodości Soplica był przystojny i dobrze zbudowany. Miał bujne wąsy, od których wziął się jego przydomek - "Wąsal".
Jacek był bardzo odważny, towarzyski, honorowy opiekuńczy, ale też nieco zbyt pewny siebie, porywczy i kłótliwy. Brał udział w wielu sejmikach, w których niejednokrotnie miał decydujący głos.
Z drugiej strony, należał do osób mściwych i nieodpowiedzialnych, co objawiało się w jego zachowaniu w stosunku do Stolnika oraz w tym, że kiedy nie mógł związać się z Ewą, ożenił się z pierwszą lepszą dziewczyną i, pijąc, zamienił życie jej, ich syna Tadeusza oraz własne w piekło.
Po dramatycznym wydarzeniu, jakim było zabójstwo Stolnika, Wąsal bardzo się zmienił. "Ja niegdyś dumny z rodu, ja com był junakiem
Spuściłem głowę, kwestarz, zwałem się Robakiem
Że jako robak w prochu. . . " - mówi sam o sobie i myślę, że to zdanie najlepiej charakteryzuje jego przemianę.
Jacek stał się świadomym sytuacji politycznej patriotą, był rozważny, bardziej odpowiedzialny, pomagał rodakom kiedy tylko mógł. Postanowił w ramach pokuty walczyć za ojczyznę. Przywdział strój zakonny i został emisariuszem, czyli posłańcem między oddziałami wojsk polskich w Europie oraz organizował legiony polskie we Włoszech i przygotowywał powstanie na Litwie.
Pozostało ono jego największym, choć niespełnionym marzeniem, ponieważ wkrótce po powrocie do kraju zmarł, w wyniku rany odniesionej przy obronie Hrabiego, krewnego Stolnika. Przed śmiercią zdążył się wyspowiadać Gerwazemu, a ten mu wybaczył.
Oficjalnie ksiądz Robak został zrehabilitowany i uznany bohaterem narodowym wiosną 1812 roku, po swojej śmierci.
Moim zdaniem Jacek Soplica to bohater pozytywny. Co prawda, popełnił zbrodnię i unieszczęśliwił wielu ludzi, ale odpokutował za swoje winy. Myślę, że każdy z nas może się od niego wiele nauczyć.
Jacka Soplice można uznać za bohatera dynamicznego , gdyż w toku akcji zmniena swoje postepowanie, naprawia popełnione błędy.Na poczatku nazywany był przez szlachtę ziemiańską Wojewodą , gdyż był człowiekiem nad wyraz charyzmatycznym, wszyscy liczyli sie z jego zdaniem , jeśli on popierał jakieś stanowisko inni się z nim zgadzali. Wykorzystywał to Stolnik , zapraszając Jacka na uczty, młodzieniec zakochał sie w jego córce i liczył na oddanie jej ręki .Przebiegły magnata nie zważał na jego uczucia podał mu czarną polewkę. Jacek był silną osobowościa lecz ta odmowa bardzo nim wsztrząsnęła, by zapomnieć o ukochanej ożenil się z pierwsza lepsza kobietą i zaczął pić. Uieszczęśliwil tym małżonkę , która po kilku latach zmarła pozostawiając mu syna. "Wąsal" lubił zajazdy, dobrze strzelał z broni. Kiedy przejeżdzął obok zamku Horeszków zastał najazd Moskali , nie mógł znieść wygranej Stolnika , był zbyt nadgorliwy i porywczy , zastrzelił magnata i uciekł z pola walki. Moskale uznali go za swojego polecznika a szlachta za narodowego wroga. Od czlowieka który cieszył się wśród ludzi autorytetem stał się zdrajcą. Honor jaki posiadał nie pozwolił mu pozostać w kraju , wyjechał za granicę i tam przybrał habit mnisi i przyja imię Robaka. Spokorniał , walczył u boku Napoleana jako wierny sługa. Był wielokrotnie więziony i ranny. Brał udział w wielu waznych walkach. Jako kwestarz narażał swoje życie na niebezpieczeństwo .Przestał zważać na swoje dobro , najważniejsze było dla niego stworzenie powstania narodowego na Litwie. Gdy doszło do zajazdu na Soplicowo obronił przed zabójstwem Hrabiego i ocalił Gerwazego. Leżąc na łożu smierci pragną uzyskać przebaczenie swojej ofiary. Jacek z niedojrzałego , pieniacza i awanturnika zmienil sie w człowieka gotowego poswięcić sie całkowicie dla ojczyzny i niezważającego na własne korzyści dlatego jest bohaterem dynamicznym .