Szpak zwyczajny - jest nieco mniejszy od kosa , upierzenie ma czarne z metalicznym połyskiem i licznymi białymi plamkami . W pierwszych miesiącach życia upierzenie jest szare. Jesienią jego upierzenie jest prawie czarne z połyskiem fioletowym na głowie i zielonkawym na grzbiecie . Tylko samica wtedy zachowuje nieco białych plam. Szpak jest ptakiem który potrafi naśladować odgłosy innych ptaków , również przy częstym kontakcie z ludźmi , ludzki głos. Długość ciała wynosi około 21 centymetrów , rozpiętość skrzydeł : 38 centymetrów , a masa ciała około 80 gramów. Osiedla ludzkie, sady, ogrody, parki, zadrzewienia śródpolne, obrzeża drzewostanów. Pierwotnie ptak typowo leśny. Jaja są składane w dziupli lęgowej o średnicy otworu 5 centymetrów. Samica składa zwykle 4-6 jaj. Jaja wysiadywane są około 2 tygodnie . Najdłużej żyjący szpak miał 20 lat .
Dzięcioł zamieszkuje lasy całej Europy, północnej i środkowej Azji oraz północnej Afryki. Zasadniczo osiadły, choć część populacji wędruje jesienią wykazując inwazyjność. Ma to miejsce w latach niedoboru nasion. Pojawia się wtedy liczniej w Europie Środkowej i Zachodniej. Młode ptaki w pierwszym roku życia mogą koczować w poszukiwaniu nowych terenów lęgowych.Ptak wielkości drozda o kontrastowym upierzeniu ściśle związany z korowiną drzew. Kuper, ogon, skrzydła, grzbiet i wierzch głowy czarne. U samca na tylnej części głowy (potylicy) jaskrawoczerwona, poprzeczna pręga, której brak u samicy. Tęczówki oczu są czerwone. Czarny pas ciągnie się od dzioba w kierunku piersi. Drugi otacza górną część szyi. Dolna część brzucha i podogonie w kolorze jaskrawoczerwonym oddzielają się wyraźnie od białego spodu - jest charakterystyczna dla tego gatunku cecha ubarwienia. Na szyi dwie białe plamy, podobnie na barkach oraz skrajnych sztywnych sterówkach. Ma mocny, dłutowaty ciemnoszary dziób i szare nogi. Czepne nogi dostosowane są do siadania na pionowych pniach, dwa palce są skierowane ku przodowi, a dwa ku tyłowi. Młode dzięcioły mają natomiast całe ciemię i tył głowy czerwono-pomarańczowe. Ptak nie jest płochliwy, choć zachowuje ostrożność. Jego lot jest falisty. Jest nieco mniejszy od kosa.
Szpak zwyczajny - jest nieco mniejszy od kosa , upierzenie ma czarne z metalicznym połyskiem i licznymi białymi plamkami . W pierwszych miesiącach życia upierzenie jest szare. Jesienią jego upierzenie jest prawie czarne z połyskiem fioletowym na głowie i zielonkawym na grzbiecie . Tylko samica wtedy zachowuje nieco białych plam. Szpak jest ptakiem który potrafi naśladować odgłosy innych ptaków , również przy częstym kontakcie z ludźmi , ludzki głos. Długość ciała wynosi około 21 centymetrów , rozpiętość skrzydeł : 38 centymetrów , a masa ciała około 80 gramów. Osiedla ludzkie, sady, ogrody, parki, zadrzewienia śródpolne, obrzeża drzewostanów. Pierwotnie ptak typowo leśny. Jaja są składane w dziupli lęgowej o średnicy otworu 5 centymetrów. Samica składa zwykle 4-6 jaj. Jaja wysiadywane są około 2 tygodnie . Najdłużej żyjący szpak miał 20 lat .
Dzięcioł zamieszkuje lasy całej Europy, północnej i środkowej Azji oraz północnej Afryki. Zasadniczo osiadły, choć część populacji wędruje jesienią wykazując inwazyjność. Ma to miejsce w latach niedoboru nasion. Pojawia się wtedy liczniej w Europie Środkowej i Zachodniej. Młode ptaki w pierwszym roku życia mogą koczować w poszukiwaniu nowych terenów lęgowych.Ptak wielkości drozda o kontrastowym upierzeniu ściśle związany z korowiną drzew. Kuper, ogon, skrzydła, grzbiet i wierzch głowy czarne. U samca na tylnej części głowy (potylicy) jaskrawoczerwona, poprzeczna pręga, której brak u samicy. Tęczówki oczu są czerwone. Czarny pas ciągnie się od dzioba w kierunku piersi. Drugi otacza górną część szyi. Dolna część brzucha i podogonie w kolorze jaskrawoczerwonym oddzielają się wyraźnie od białego spodu - jest charakterystyczna dla tego gatunku cecha ubarwienia. Na szyi dwie białe plamy, podobnie na barkach oraz skrajnych sztywnych sterówkach. Ma mocny, dłutowaty ciemnoszary dziób i szare nogi. Czepne nogi dostosowane są do siadania na pionowych pniach, dwa palce są skierowane ku przodowi, a dwa ku tyłowi. Młode dzięcioły mają natomiast całe ciemię i tył głowy czerwono-pomarańczowe. Ptak nie jest płochliwy, choć zachowuje ostrożność. Jego lot jest falisty. Jest nieco mniejszy od kosa.
Cały opis. :) liczę na naj.