Za panowania królowej Wiktorii ostatecznie wykształciła się rola brytyjskiego monarchy, który panuje, lecz nie rządzi. Tym samym była pierwszym nowoczesnym monarchą Wielkiej Brytanii. Zasady dotyczące roli monarchy w życiu publicznym pozostają ważne do dziś. Od czasu panowania Wiktorii brytyjski monarcha jest bardziej godnością symboliczną, ucieleśniającą potęgę i powagę państwa bez większego znaczenia politycznego. Reformy instytucjonalne epoki wiktoriańskiej polegały na ograniczaniu roki monarchy i izby lordów i wzmacnianiu bardziej demokratycznie obieralnej izby gmin.
W okresie panowania Wiktorii powróciła kwestia irlandzka, drażliwy temat dla monarchii brytyjskiej w zasadzie od czasów schizmy angielskiej. Za panowania Wiktorii Irlandia została dotknięta zarazą ziemniaczaną i klęską głodu. Był to okres masowej emigracji Irlandczyków do Nowego Świata. Postawa Wiktorii przyczyniała się jednak do jej popularności w Irlandii. Za jej panowania rozwinął się irlandzki ruch skrajnie nacjonalistyczny, w tym partia Sin Fein.
Na arenie międzynarodowej epoka wiktoriańska to czas przejęcia przez rząd brytyjski kontroli nad Indiami, wcześniej zarządzanymi przez Kompanię Wschodnioindyjską. Jeśli chodzi o budowanie imperiów kolonialnych, trwał "wyścig o Afrykę", który zaowocował dwiema wojnami burskimi, które doprowadziły do powstania Związku Południowej Afryki (dzisiejszej RPA). Wielka Brytania brała też udział w wojnach opiumowych, na skutek których podupadające Cesarstwo Chin dostało się pod ścisłą kontrolę mocarstw europejskich. Za panowania Wiktorii Wielka Brytania prowadziła też wojny krymskie z Rosją. Podczas wojen krymskich ustanowiono najważniejsze odznaczenie wojskowe Wielkiej Brytanii - Krzyż Wiktorii. Najważniejszymi politykami epoki wiktoriańskiej byli Beniamin Disraeli oraz liberał William Ewart Gladstone, który konsekwentnie dążył do zmian instytucjonalnych odzwierciedlających zachodzące zmiany w społeczeństwie.
Za panowania królowej Wiktorii ostatecznie wykształciła się rola brytyjskiego monarchy, który panuje, lecz nie rządzi. Tym samym była pierwszym nowoczesnym monarchą Wielkiej Brytanii. Zasady dotyczące roli monarchy w życiu publicznym pozostają ważne do dziś. Od czasu panowania Wiktorii brytyjski monarcha jest bardziej godnością symboliczną, ucieleśniającą potęgę i powagę państwa bez większego znaczenia politycznego. Reformy instytucjonalne epoki wiktoriańskiej polegały na ograniczaniu roki monarchy i izby lordów i wzmacnianiu bardziej demokratycznie obieralnej izby gmin.
W okresie panowania Wiktorii powróciła kwestia irlandzka, drażliwy temat dla monarchii brytyjskiej w zasadzie od czasów schizmy angielskiej. Za panowania Wiktorii Irlandia została dotknięta zarazą ziemniaczaną i klęską głodu. Był to okres masowej emigracji Irlandczyków do Nowego Świata. Postawa Wiktorii przyczyniała się jednak do jej popularności w Irlandii. Za jej panowania rozwinął się irlandzki ruch skrajnie nacjonalistyczny, w tym partia Sin Fein.
Na arenie międzynarodowej epoka wiktoriańska to czas przejęcia przez rząd brytyjski kontroli nad Indiami, wcześniej zarządzanymi przez Kompanię Wschodnioindyjską. Jeśli chodzi o budowanie imperiów kolonialnych, trwał "wyścig o Afrykę", który zaowocował dwiema wojnami burskimi, które doprowadziły do powstania Związku Południowej Afryki (dzisiejszej RPA). Wielka Brytania brała też udział w wojnach opiumowych, na skutek których podupadające Cesarstwo Chin dostało się pod ścisłą kontrolę mocarstw europejskich. Za panowania Wiktorii Wielka Brytania prowadziła też wojny krymskie z Rosją. Podczas wojen krymskich ustanowiono najważniejsze odznaczenie wojskowe Wielkiej Brytanii - Krzyż Wiktorii. Najważniejszymi politykami epoki wiktoriańskiej byli Beniamin Disraeli oraz liberał William Ewart Gladstone, który konsekwentnie dążył do zmian instytucjonalnych odzwierciedlających zachodzące zmiany w społeczeństwie.
Więcej... http://edukacja.gazeta.pl/edukacja/1,124766,6633546,Krolowa_Wiktoria.html#ixzz1m4oWMUxD