Adam Cisowski miał 17 lat i chodził do gimnazjum VII klasy. Ojciec był lekarzem, a matka zajmowała się domem. Mieszkał w Warszawie. Miał czworo rodzeństwa. Jego nauczycielem był profesor Paweł Gąsowski.
Naszego bohatera charakteryzowała pękata postura. Miał też rozmierzwioną fryzurę i brązowe, krótkie oczy. Na świat patrzył śmiałym, bystrym i przenikliwym spojrzeniem. Był on też bardzo silny i sprężysty.
Adaś był bardzo ciekawą postacią. Zawsze żądny przygód. Jego inteligencją i spryt pozwalała mu wyjść z wielu opresji. Miał wielki talent detektywistyczny co głównie zawdzięczał swojej spostrzegawczości. Dzięki temu mógł przeżyć wiele wspaniałych przygód. Adam był obdarzony bardzo przenikliwym umysłem. Umiał łączyć kawałki wiadomości i łączyć je w jedną logiczną całość. Angażował się we wszystko. Pomagał jak tylko mógł, nawet narażając własne życie. Zawsze uparcie dążył do celu, nigdy nie poddawał się. Za każdym razem musiał wszystko dokładnie przemyśleć. Chłopak był zawsze uczciwy. Nigdy nikogo nie okłamał. Nie znosił również chamstwa i kłamstwa. Każdemu poświęcał czas i nigdy nie odmawiał z błahego powodu. Ludzie mówili o nim szlachetny, dobry, miły…. Przy tym wszystkim odznaczał się niezwykłą skromnością. Swą pierwszą miłość traktował bardzo poważnie nigdy sobie z tego nie drwiąc i żartując. Zawsze wykazywał swą pełną dojrzałość. Cechuje go również pogoda ducha i uśmiech na twarzy. Wszyscy uwielbiali jego poczucie humoru.
Adam szanował każdą osobę. Nawet tych których nie lubił. Jednak szczególną sympatie wykazywał do Wandzi. Można nawet zauważyć, że się w niej podkochiwał. Zawsze był wobec niej bardzo miły i subtelny. Podziwiał jej piękne fiołkowe oczy. Gdy coś uważał za niestosowne zawsze zwracał jej subtelnie uwagę. Nigdy nie powiedział czegoś przykrego wprost. Bardzo się o nią troszczył. Zawsze starał się być opiekuńczy. O profesorze Gąsowskim miał bardzo ciekawe zdanie. Szanował go jak wszystkich. Darzył go też sympatią. Jedynie po cichu śmiał się z roztargnienia i dziwnych zachowań profesora.
Adam Cisowski jest bardzo optymistyczną postacią. Jest bohaterem bardzo barwnym i pełnym radości. Uważam, że jest on jednym z najsympatyczniejszych postaci literackich. Na pewno każdy chciałby mieć takiego kolegę. Powinien stanowić wzór dla dzisiejszej młodzieży.
Adam Cisowski miał 17 lat i chodził do gimnazjum VII klasy. Ojciec był lekarzem, a matka zajmowała się domem. Mieszkał w Warszawie. Miał czworo rodzeństwa. Jego nauczycielem był profesor Paweł Gąsowski.
Naszego bohatera charakteryzowała pękata postura. Miał też rozmierzwioną fryzurę i brązowe, krótkie oczy. Na świat patrzył śmiałym, bystrym i przenikliwym spojrzeniem. Był on też bardzo silny i sprężysty.
Adaś był bardzo ciekawą postacią. Zawsze żądny przygód. Jego inteligencją i spryt pozwalała mu wyjść z wielu opresji. Miał wielki talent detektywistyczny co głównie zawdzięczał swojej spostrzegawczości. Dzięki temu mógł przeżyć wiele wspaniałych przygód. Adam był obdarzony bardzo przenikliwym umysłem. Umiał łączyć kawałki wiadomości i łączyć je w jedną logiczną całość. Angażował się we wszystko. Pomagał jak tylko mógł, nawet narażając własne życie. Zawsze uparcie dążył do celu, nigdy nie poddawał się. Za każdym razem musiał wszystko dokładnie przemyśleć. Chłopak był zawsze uczciwy. Nigdy nikogo nie okłamał. Nie znosił również chamstwa i kłamstwa. Każdemu poświęcał czas i nigdy nie odmawiał z błahego powodu. Ludzie mówili o nim szlachetny, dobry, miły…. Przy tym wszystkim odznaczał się niezwykłą skromnością. Swą pierwszą miłość traktował bardzo poważnie nigdy sobie z tego nie drwiąc i żartując. Zawsze wykazywał swą pełną dojrzałość. Cechuje go również pogoda ducha i uśmiech na twarzy. Wszyscy uwielbiali jego poczucie humoru.
Adam szanował każdą osobę. Nawet tych których nie lubił. Jednak szczególną sympatie wykazywał do Wandzi. Można nawet zauważyć, że się w niej podkochiwał. Zawsze był wobec niej bardzo miły i subtelny. Podziwiał jej piękne fiołkowe oczy. Gdy coś uważał za niestosowne zawsze zwracał jej subtelnie uwagę. Nigdy nie powiedział czegoś przykrego wprost. Bardzo się o nią troszczył. Zawsze starał się być opiekuńczy. O profesorze Gąsowskim miał bardzo ciekawe zdanie. Szanował go jak wszystkich. Darzył go też sympatią. Jedynie po cichu śmiał się z roztargnienia i dziwnych zachowań profesora.
Adam Cisowski jest bardzo optymistyczną postacią. Jest bohaterem bardzo barwnym i pełnym radości. Uważam, że jest on jednym z najsympatyczniejszych postaci literackich. Na pewno każdy chciałby mieć takiego kolegę. Powinien stanowić wzór dla dzisiejszej młodzieży.