Dzieło malarskie Jana Matejki przedstawia punkt zwrotny w zmaganiach wojennych wojsk polskich i litewskich z zakonem krzyżackim, które miały miejsce 15 lipca 1410 roku na polach Grunwaldu, Stębarku i Łodwigowa. Obraz powstał „ku pokrzepieniu serc”, albowiem w latach, gdy tworzył go Matejko tożsamość narodowa Polaków była zagrożona, a nasza ojczyzna zniknęła z map świata. Wszelkie zrywy narodowościowe były wówczas krwawo tłumione. „Bitwa pod Grunwaldem” miała podtrzymywać uczucia patriotyczne i spełniać „terapeutyczną” funkcję. Malarz zastosował uniwersalne kategorie psychomachii, czyli walki Dobra ze Złem. Zwycięstwo i racja były po stronie Polaków, a wrogowie zostali pokonani. Spektakularny charakter obrazu oraz jego wymiary miały pobudzić Polaków do odegrania tej wielkiej historii na nowo i zwyciężenia z ówczesnymi ciemiężycielami.
Dzieło malarskie Jana Matejki przedstawia punkt zwrotny w zmaganiach wojennych wojsk polskich i litewskich z zakonem krzyżackim, które miały miejsce 15 lipca 1410 roku na polach Grunwaldu, Stębarku i Łodwigowa. Obraz powstał „ku pokrzepieniu serc”, albowiem w latach, gdy tworzył go Matejko tożsamość narodowa Polaków była zagrożona, a nasza ojczyzna zniknęła z map świata. Wszelkie zrywy narodowościowe były wówczas krwawo tłumione. „Bitwa pod Grunwaldem” miała podtrzymywać uczucia patriotyczne i spełniać „terapeutyczną” funkcję. Malarz zastosował uniwersalne kategorie psychomachii, czyli walki Dobra ze Złem. Zwycięstwo i racja były po stronie Polaków, a wrogowie zostali pokonani. Spektakularny charakter obrazu oraz jego wymiary miały pobudzić Polaków do odegrania tej wielkiej historii na nowo i zwyciężenia z ówczesnymi ciemiężycielami.