PLS>>>na jutro<<< ale chciałbym dośc szybko by zdążyć przepisać. - DAJEEE NAJ!!! Napisz list w odpowiedzi od ukochanej do autora. Z wiersza "Przy okrągłym stole" Tuwima. Tu macie tekst:
PROSZE NIE PISZCIE odpowiedzi typu "nie chce mi sie pisać" albo "fnauidfhbuadbfiua" I NIE Z INTERNETU BO JUŻ WSZYSTTKIE PRZEPACZYŁEM !!!! bo to na jutro a zanim moderator usunie to będzie sobota /na kartkę A4 ma być ale tak z karta A5 wystarczy!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
tu treść wiersza!
A może byśmy tak, jedyna,
Wpadli na dzień do Tomaszowa?
Może tam jeszcze zmierzchem złotym
Ta sama cisza trwa wrześniowa...
W tym białym domu, w tym pokoju,
Gdzie cudze meble postawiono,
Musimy skończyć naszą dawną
Rozmowę smutnie nie skończoną.
Do dzisiaj przy okrągłym stole
Siedzimy martwo jak zaklęci!
Kto odczaruje nas? Kto wyrwie
Z niebłaganej niepamięci?
Jeszcze mi ciągle z jasnych oczu
Spływa do warg kropelka słona,
A ty mi nic nie odpowiadasz
I jesz zielone winogrona.
Jeszcze ci wciąż spojrzeniem śpiewam:
"Du holde Kunst"... i serce pęka!
I muszę jechać... więc mnie żegnasz,
Lecz nie drży w dłoni mej twa ręka.
I wyjechałem, zostawiłem,
Jek sen urwała się rozmowa,
Błogosławiłem, przeklinałem:
"Du holde Kunst! Więc tak? Bez słowa?"
Ten biały dom, ten pokój martwy
Do dziś się dziwi, nie rozumie...
Wstawili ludzie cudze meble
I wychodzili stąd w zadumie...
A przecież wszystko - tam zostało!
Nawet ta cisza trwa wrześniowa...
Więc może byśmy tak najmilsza,
Wpadli na dzień do Tomaszowa?...
Warszawa, 14 .03. 1924 rok
Mój ukochany !
Z przykrością największą muszę Cię zawiadomić, że nie będę mogła pojechać z Tobą do Tomaszowa.
Moje uczucie do Ciebie nie jest już takie jak dawniej i choć głęboko Ci współczuję, myślę, że nie ma miejsca na tym świecie dla nas obojga razem.
Wspaniałą byłoby dla mnie wiadomością, gdybyś odpisał mi i wspomniał coś o swoim życiu osobistym, gdyż żywię głęboką nadzieję, że w Twym sercu po za mną jest ktoś inny, komu warto powierzyć swoje uczucia.
Mam nadzieję, że nie łamię Ci serca. Musisz zrozumieć, że tam, nie tak dawno, choć dla mnie pierwsze dni ciągnęły się w nieskończoność, wszystko się wypaliło. Czuję, że nie mogę z Tobą być, gdyż rozmowa, którą odbyliśmy dała mi do zrozumienia ile nas dzieli. Przez to nie bylibyśmy w stanie stworzyć dobrego związku opartego na szczerej miłości, głębokim uczuciu i przyjaźni. Myślę więc, że nie ma sensu kontynuować naszej „miłości” i dać się poznać innym, którzy na pewno będą nas kochać równie mocno i szczerze przez cały czas naszej znajomości jak my na początku.
Proszę nie odtrącać mojej wyciągniętej ku Tobie dłoni. Błagam o zrozumienie, w końcu, mi również jest ciężko.
Liczę na odpowiedź,
Twoja była miłość.