Question

Na czym polegało osadnictwo na prawie niemieckim?

Answer 1

W czasach rozbicia dzielnicowego na ziemiach polskich dokonały się bardzo ważne przemiany społeczne i gospodarcze. Całkowitej likwidacji uległ system prawa książęcego, a na jego miejscu wyrosła wielka własność ziemska, kościelna i świecka. Ukształtowała się też w miarę jednolita klasa wolnych chłopów płacących na rzecz możnych i rycerstwa czynsze i świadczących daniny. Powstały w ten sposób majątki wiejskie składające się z gospodarstwa bezpośrednio zarządzanego przez właściciela i gospodarstw chłopskich, z których ściągane były czynsze i daniny. Chłop był uzależniony od właściciela ziemi, co prowadziło w późniejszym czasie do powstania poddaństwa. Najwcześniej proces ten zaznaczył się w majątkach należących do Kościoła, ale wkrótce objął wszystkie ziemie. Jednocześnie w XIII w. pojawiły się nowe, przyjęte z Europy Zachodniej rozwiązania organizacyjne dotyczące sprowadzania i osiedlania ludności chłopskiej. Było to osadnictwo na prawie niemieckim. Polegało ono na zakładaniu nowych lub przenoszeniu istniejących już wsi na nowy rodzaj prawa określającego stosunki między właścicielem ziemi a chłopami. Było ono korzystne dla właścicieli ziemi, gdyż zwiększało ilość rąk do pracy. Natomiast dla chłopów była to okazja do jasnego określenia wielkości powinności świadczonych na rzecz feudała oraz zasad użytkowania ziemi. Chłopów sprowadzał pośrednik zwany zasadźcą, który w imieniu gromady negocjował warunki. Zawierały one określenie wielkości daniny (zwykle około 1/4 plonów) oraz prac obowiązkowych na rzecz właściciela (tzw. pańszczyzna w wymiarze kilku – kilkunastu dni w roku). Osadnicy w początkowych latach zwalniani byli ze świadczeń (tzw. wolnizna). Wieś mogli opuścić tylko wtedy, gdy odpracowali taką samą ilość lat, jaką otrzymali w postaci wolnizny. Chłopi tracili co prawda część swojej wolności, ale rozwiązania te sprzyjały bogaceniu się wsi, gdyż powinności chłopskie były mniejsze niż wynikające z prawa książęcego. Zasadźca sprowadzający chłopów zostawał sołtysem we wsi. Miał większy od innych chłopów nadział ziemi, prawo do prowadzenia młyna i karczmy. Jako przewodniczący sądu wiejskiego (tzw. ławy) miał prawo do zatrzymywania dla siebie trzeciej części opłat sądowych. W omawianym okresie dotarł na ziemie polskie postęp techniczny i organizacyjny w rolnictwie (upowszechnienie pługu żelaznego, stosowanie regularnej trójpolówki). Wszystko to dało impuls dla rozwoju rzemiosła i handlu w miastach.