Na czym polegało bohaterstwo Ireny Sendlerowejw filmie pt. Dzieci Ireny Sendlerowej, jakie refleksje wzbudzil w tobie film.- Wypracowanie Potrzebuje na jutro. Z gory dziękuje.
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
Irena Sendler, z domu Krzyżanowska,to dzisiaj już prawie wiekowa osoba (15 lutego 2008 kończy 98 lat!) jest bohaterką: w czasie drugiej wojny światowej uratowała życie 2500 żydowskim dzieciom. Sama liczba świadczy o bohaterstwie Pani Ireny.
Pani Sendler nie uważa się sama za bohaterkę, zrobiła to, co według niej każdy zrobiłby na jej miejscu. Z wykształcenia pedagog, magister polonistyki, przed wojną była pracownikiem urzędu opieki społecznej w Warszawie i dostarczała żywność, ubrania i leki biednej części ludności Warszawy.
Film opowiada losy głównej bohaterki i jej trudne wybory, wybory wbrew okupantom, ale zgodne z własnym sumieniem Pani Sendlerowej.
W 1939 roku Niemcy zabronili udzielania jakiejkolwiek pomocy Żydom. Po powstaniu getta Polakom nie wolno było tam wchodzić. Niemcy bali się jednak tyfusu i wydali przepustki Irenie Sendler i jej pomocnikom, którzy wwozili na teren getta leki i środki sanitarne. W ten sposób Irena Sendler zyskała możliwość wywożenia dzieci na aryjską stronę. Można było ukryć dzieci najwyżej do dziesiątego, dwunastego roku życia, starsze były po prostu za duże. Sposobów było kilka: niemowlęta, uśpione luminalem, wkładano do drewnianych skrzynek z otworami. Wczesnym świtem motorniczy tramwaju, który kursował w getcie, wkładał skrzynkę pod siedzenie w wagonie i jak najszybciej, nigdzie się nie zatrzymując wyjeżdżał na aryjską stronę. Tam umówiona osoba odbierała skrzynkę.
Wyprowadzano też dzieci z brygadami pracy, które wychodziły na zewnątrz getta. Odbywało się to tak, że pięcio- i sześcioletnie dzieci wkładały bose stopy w buty dorosłego mężczyzny. Jego długi płaszcz przykrywał dziecko, które trzymało się paska i w ten sposób, niezauważone przez Niemców, wychodziło z getta. Przerzucano dzieci również kanałami i przez piwnice. Wykorzystywano do przerzutu także gmach sądu, który miał wyjście na drugą stronę.
Irena Sendler była mózgiem organizacji, która ratowała żydowskie dzieci. Do przerzutu każdego dziecka potrzeba było dziesięciu osób. Irena miała do pomocy łączniczki, siostry zakonne, księży, tramwajarzy – cały sztab ludzi dobrej woli, którzy narażali własne życie aby ocalić innych. Jest to najwyższy wyraz człowieczeństwa i miłości bliźniego.
„Jolanta”, bo takie imię przybrała w czasie okupacji bohaterka, 20 października 1943 wpadła w ręce Gestapo, była torturowana i skazana na śmierć. Uratowała ją żydowska organizacja bojowa Żegota, wpłacając wielką łapówkę żandarmowi, który wyprowadził ją na wolność.
Największymi bohaterkami były, zdaniem Ireny Sendler, żydowskie matki, które decydowały się na oddanie swego dziecka w niepewnej sytuacji. Pytały, jaką mają gwarancję, że dziecko przeżyje wojnę. Oczywiście takiej gwarancji nikt nie mógł dać. Matki, które wiedziały, że same wkrótce ulegną zagładzie, łapały szansę uratowania dzieci zdając sobie sprawę z tego, że nigdy ich już nie zobaczą. Był to najwyższy wyraz miłości do dziecka – oddać je w nadziei, że zostanie uratowane. Nie było żadnej wpadki – wszystkie dzieci, których przerzut zorganizowała Irena Sendler, przeżyły. Dzisiaj są dorosłymi ludźmi, rozrzuconymi po całym świecie i kiedy tylko mogą, odwiedzają swoją wybawicielkę.
Brutalne, nieludzkie czasy II wojny światowej wzbudziły na nowo refleksje nad tym, do jakiego bestialstwa zdolni są jedni, a do jakiego dobra, heroizmu i poświęcenia drudzy. Polska bohaterka narodowa Irena Sendler mówi, że „trzeba walczyć o dobro, bo dobro musi zwyciężyć”.I to jest najlepsze motto filmu i bardzo dobra wskazówka, w którą stronę warto podążać we własnym życiu. Jestem pod ogropmnym wrażeniem filmu jak i przykładów zachowań w nim przedstawionych.
Liczę na najjj!