Podstawą istnienia feudalizmu było rozdrobnienie władzy na szereg niewielkich seniorii - okręgów zgrupowanych wokół grodu, zamku, klasztoru, bądź innej instytucji, której naczelnik posiadał tzw. bannus, czyli pełnię władzy publicznej. Wokół seniorów grupowali się okoliczni wojownicy, z których później ukształtował się stan rycerski, stanowili oni grupę fideles i amicis ("zaufanych" i "przyjaciół") seniora, którzy za swą posługę otrzymywali wynagrodzenie (lenno), początkowo w postaci ruchomości (np. uzbrojenia), potem zazwyczaj ziemię. Sam obyczaj uległ wkrótce rytualizacji w postaci hołdu lennego, który stanowił zewnętrzną manifestację stosunku wierności i przyjaźni między seniorem, a wasalem. Teoretycznie układ lenny obowiązywał do śmierci jednej ze stron, aczkolwiek mógł zostać zerwany na skutek nie dotrzymania przez jedną z nich warunków układu (felonia). W praktyce szybko ustalił się zwyczaj, że zarówno lenno, jak i stosunek lenny dziedziczy się z ojca na syna, a w końcu także w linii żeńskiej. Stanowiło to zaprzeczenie całego systemu, który w założeniu miał gwarantować jak największą siłę wojskową - lenno stanowiło podstawę majątkową pozwalającą wasalowi zdobyć uzbrojenie. Grupa lenników jednego seniora tworzyła zgromadzenie równych (parów), którzy mieli prawo rozstrzygać wzajemnie kwestie związane z funkcjonowaniem stosunku lennego.
System lenny funkcjonował zarówno na poziomie lokalnym, jak i na poziomie całych prowincji. Części seniorów udało się zgromadzić kilka okręgów pod swą władzą, część zdobyła tytuły urzędników królewskich, a wraz z nimi nadania lenne, co doprowadziło do feudalizacji takich stanowisk jak hrabia, książę, margrabia i innych, część popadła pod władzę silniejszych i stała się ich lennikami. Sam konstrukt lenny nie był zabezpieczony od patologii, takich jak popadanie w zależność od kilku różnych seniorów, dziedziczenie lenn przez kobiety, przemieszanie dóbr posiadanych na prawie lennym i jako alodium (ziem dziedzicznych, o pełnym prawie własności).
Na szczycie drabiny feudalnej stał KRÓL -najwyższy senior. Wasalami króla byli MOŻNOWŁADCY -swieccy-książęta,hrabiowie i duchowni-arcybiskupi,biskupi i opaci. od wasali królewskich otrzymywali ziemię RYCERZE na dole fedualnej drabiny znajdowali sie CHŁOPI
Podstawą istnienia feudalizmu było rozdrobnienie władzy na szereg niewielkich seniorii - okręgów zgrupowanych wokół grodu, zamku, klasztoru, bądź innej instytucji, której naczelnik posiadał tzw. bannus, czyli pełnię władzy publicznej. Wokół seniorów grupowali się okoliczni wojownicy, z których później ukształtował się stan rycerski, stanowili oni grupę fideles i amicis ("zaufanych" i "przyjaciół") seniora, którzy za swą posługę otrzymywali wynagrodzenie (lenno), początkowo w postaci ruchomości (np. uzbrojenia), potem zazwyczaj ziemię. Sam obyczaj uległ wkrótce rytualizacji w postaci hołdu lennego, który stanowił zewnętrzną manifestację stosunku wierności i przyjaźni między seniorem, a wasalem. Teoretycznie układ lenny obowiązywał do śmierci jednej ze stron, aczkolwiek mógł zostać zerwany na skutek nie dotrzymania przez jedną z nich warunków układu (felonia). W praktyce szybko ustalił się zwyczaj, że zarówno lenno, jak i stosunek lenny dziedziczy się z ojca na syna, a w końcu także w linii żeńskiej. Stanowiło to zaprzeczenie całego systemu, który w założeniu miał gwarantować jak największą siłę wojskową - lenno stanowiło podstawę majątkową pozwalającą wasalowi zdobyć uzbrojenie. Grupa lenników jednego seniora tworzyła zgromadzenie równych (parów), którzy mieli prawo rozstrzygać wzajemnie kwestie związane z funkcjonowaniem stosunku lennego.
System lenny funkcjonował zarówno na poziomie lokalnym, jak i na poziomie całych prowincji. Części seniorów udało się zgromadzić kilka okręgów pod swą władzą, część zdobyła tytuły urzędników królewskich, a wraz z nimi nadania lenne, co doprowadziło do feudalizacji takich stanowisk jak hrabia, książę, margrabia i innych, część popadła pod władzę silniejszych i stała się ich lennikami. Sam konstrukt lenny nie był zabezpieczony od patologii, takich jak popadanie w zależność od kilku różnych seniorów, dziedziczenie lenn przez kobiety, przemieszanie dóbr posiadanych na prawie lennym i jako alodium (ziem dziedzicznych, o pełnym prawie własności).
Na szczycie drabiny feudalnej stał KRÓL -najwyższy senior.
Wasalami króla byli MOŻNOWŁADCY -swieccy-książęta,hrabiowie
i duchowni-arcybiskupi,biskupi i opaci.
od wasali królewskich otrzymywali ziemię RYCERZE
na dole fedualnej drabiny znajdowali sie CHŁOPI
licze na naj