Question

Na czym polega nawiązanie utworu literackiego i obrazu do arkadii?

Answer 1

Człowiek od zawsze tęsknił do miejsca, w którym byłby zawsze szczęśliwy. Starożytni Grecy wierzyli, że takim miejscem szczęśliwości jest Arkadia. Takie miejsce rzeczywiście istniało w Grecji. Arkadia położona była w środkowej części Peloponeu. Było to miejsce ze wszystkich stron otoczone górami, odseparowane od reszty półwyspu. Był to kraj bogaty i urodzajny. Żyli tam pasterze, którzy trudnili się wypasem trzody, uprawą roślin i winorośli. Wiedli oni spokojne i pełne radości życie na łonie przyrody. Nie mieli wielkich zmartwień ani kłopotów. Motyw Arkadii jako miejsca wiecznego szczęścia stworzyli oczywiści poeci. Przyczyniły się głównie do tego " Sielanki" Teokryta i " Bukoliki" Wergiliusza.Także w kulturze chrześcijańskiej jest obecny topos kraju szczęśliwości. W Biblii jest mowa o Edenie. Był to wspaniały ogród stworzony przez Boga. Było w nim wszystko: wspaniale rośliny, drzewa, wszelkie gatunki zwierząt. Krainę tę " mlekiem i modem płynącą" opływały cztery rzeki. Gospodarzami tego ogrodu byli pierwsi ludzi: Adam i Ewa. Mieli oni wszystko, co potrzebne im było do życia. Niczym nie musieli się przejmować. Nie znali bólu, smutku, cierpienia ani śmierci. Jednak przez grzech pierworodny utracili oni raj. Bóg za to, że złamali jego zakaz i zerwali owoc z drzewa zakazanego, ukarał pierwszych ludzi tym, że wygnał ich z rajskiego ogrodu. Pierwsi ludzie opuścili Eden, a u wejścia do ogrodu stanął anioł z ognistym mieczem.W różnych epokach pisarze wracali do motywu Arkadii. Próbowali opisać takie miejsca szczęśliwości. Już w renesansie widzimy odwołania do tego motywu. Swoisty model Arkadii stworzył Mikołaj Rej w " Żywocie człowieka poczciwego". Utwór ten był częścią tekstu zatytułowanego "Zwierciadło albo kształt, w którym każdy stan snadnie się może swym sprawom jako we zwierciadle przypatrzyć", a wydanego w Krakowie w 1568 roku. Utwór ten należy do literatury parenetycznej to znaczy takiej, która kreuje pewne wzorce osobowe. W " Żywocie człowieka poczciwego" mistrz z Nagłowic opisał życie szlachcica- ziemianina.Człowiek ów żyje sobie na wsi, gdzie prowadzi gospodarstwo. Rytm jego życia jest zgodny z rytmem narzucanym przez przyrodę. Rej zaznacza, że rok jest podzielony na cztery części, a każda pora roku ma swoją specyfikę i dostarcza innego rodzaju radości. Pisze:"Ale iż różne są czasy w roku, też są i różne przypadki i w gospodarstwie, i w każdej sprawie człowieka poczciwego, gdyż rok jest na czworo rozdzielon: naprzód wiosna, więc lato, potem jesień, więc zima. A w każdym z tych czasów i potrzebnego a różnego gospodarstwa i rozkosznych czasów, i krotofil swych w swoim onym pomiernym a w spokojnym żywocie poczciwy człowiek może snadnie użyć ."Potem opisuje, jakie dobrodziejstwa przynosi każda pora roku. Oto jak opisuje wiosnę:"Wiosną azaź owo nie rozkosz z żonką, z czeladką po sadkach, po ogródkach sobie chodzić , szczepków naszczepić , drobne drzewka rozsadzić , niepotrzebne gałązki obcinać , mszyce pozbierać , krzaczki ochędożyć , okopać , trzaskowiskiem osypać ? [...] Więc też sobie pójdziesz potem do ogródeczków, do wirydarzyków, grządki nadobnie każesz pokopać [...] To sobie z oną rozkoszą nasiejesz ziółek potrzebnych, rzodkiewek, sałatek, rzeżuszek, nasadzisz maluneczków, ogóreczków. I majoranik i szałwijka i inne ziółka