Najważniejszą postacią realizmu był Francuz Gustave Courbet. Po francuskiej rewolucji lutowej w 1848 roku, gdy coraz więcej malarzy odwróciło się od romantyzmu i akademizmu, objął nieformalne przywództwo nad grupą tych artystów. On też użył po raz pierwszy terminu "realizm" w odniesieniu do współczesnego mu prądu artystycznego. Źródłosłów tego pojęcia zdradza nam najważniejsze postulaty kierunku:
odejście od romantycznej inspiracji wyobraźnią, rezygnacja z akademickiego idealizowania tematu malarskiego.
Zamiast tego proponowali:
przedstawianie niezakłamanej rzeczywistości dostępnej przeciętnemu człowiekowi (żadnych boginek i aniołów!), zaakcentowanie życia zwykłych ludzi, ich problemów, pracy i trosk (niektórzy malarze byli bliscy programowi socjalistów), uproszczenie kompozycji płótna, rezygnację z ozdobników, przesadnie żywych kolorów i promiennego oświetlenia.
Nic nie przedstawia programu realistów lepiej niż buńczuczne słowa Courbeta: "Pokażcie mi anioła, to go namaluję!" (skonfrontujmy to np. z akademickimi obrazami Cabanela, na których częstym elementem są rumiane cherubinki).
Malarstwo bliskie naturze świetnie obrazuje przykład Józefa Chełmońskiego.
Wychował sie on na wsi co w znaczący sposób wpłyneło na jego twórczość. Pozwoliło to ukierumnkować jego nastawienie na dzieła jakie tworzył pod wpływem zachwytu natury i otaczającego go świata. Od wczesnego dzieciństwa nauczono go szacunku i miłości do natury i polskiej wsi. Dzięki swemu nauczycielowi Gersonowi który także wpajał mu fascynacje naturą i nakazywał swoim studentom poznanie jej bliżej,wyjechania poza zgiełk miata , a także nakazywał do ćwiczeń rysowaniem kamieni, roślin,drzew i całego świata który ją otaczał, pokierował go w karierze artysty którym bez wątpienia pod okiem mistrza sie stał. Chełmoński przez cały okres swojego życia był wierny naukom wpojonym przez swojego mistrza. Przykładami jego dzieł mogą być: Sobota na Folwarku” „Chłopiec i dziewczyna”„Dzieci w zbożu”, „W kruchcie kościołka”, „W południe” i „Pojenie koni”.
W roku 1870 Chełmoński wyjechał na Ukraine zachwycił sie jej pięknem i urokiem . Od tamtej pory jego dzieła cechują sie dynamiką,ruchem przestrzennym i ekspresją. Artysta dostrzegł piękno na piewrszy rzut oka prostych i codziennych rzeczy. Widział to czego zwykli ludzie nie potrafili dostrzec. Został on obdarzony darem doskonałej pamięci co pozwoliło mu na malowanie nie w plenerze lecz we własnej pracowni. Był wręcz zakochany w naturze i zawsze chciał być blisko niej. Zdarzyło sie nawet że wziął pod swą opieke mrowisko które zabrał do domu . Tak więc fascynacja naturą pokierowała pośrednio jego dalszym życiem i jego duszą artysty, co przełożyło sie na jego obrazy które możemy obecnie podziwiać i zachwycać sie ich niezwykłym pięknem.
Najważniejszą postacią realizmu był Francuz Gustave Courbet. Po francuskiej rewolucji lutowej w 1848 roku, gdy coraz więcej malarzy odwróciło się od romantyzmu i akademizmu, objął nieformalne przywództwo nad grupą tych artystów. On też użył po raz pierwszy terminu "realizm" w odniesieniu do współczesnego mu prądu artystycznego. Źródłosłów tego pojęcia zdradza nam najważniejsze postulaty kierunku:
odejście od romantycznej inspiracji wyobraźnią, rezygnacja z akademickiego idealizowania tematu malarskiego.Zamiast tego proponowali:
przedstawianie niezakłamanej rzeczywistości dostępnej przeciętnemu człowiekowi (żadnych boginek i aniołów!), zaakcentowanie życia zwykłych ludzi, ich problemów, pracy i trosk (niektórzy malarze byli bliscy programowi socjalistów), uproszczenie kompozycji płótna, rezygnację z ozdobników, przesadnie żywych kolorów i promiennego oświetlenia.Nic nie przedstawia programu realistów lepiej niż buńczuczne słowa Courbeta: "Pokażcie mi anioła, to go namaluję!" (skonfrontujmy to np. z akademickimi obrazami Cabanela, na których częstym elementem są rumiane cherubinki).
Malarstwo bliskie naturze świetnie obrazuje przykład Józefa Chełmońskiego.
Wychował sie on na wsi co w znaczący sposób wpłyneło na jego twórczość. Pozwoliło to ukierumnkować jego nastawienie na dzieła jakie tworzył pod wpływem zachwytu natury i otaczającego go świata. Od wczesnego dzieciństwa nauczono go szacunku i miłości do natury i polskiej wsi. Dzięki swemu nauczycielowi Gersonowi który także wpajał mu fascynacje naturą i nakazywał swoim studentom poznanie jej bliżej,wyjechania poza zgiełk miata , a także nakazywał do ćwiczeń rysowaniem kamieni, roślin,drzew i całego świata który ją otaczał, pokierował go w karierze artysty którym bez wątpienia pod okiem mistrza sie stał.
Chełmoński przez cały okres swojego życia był wierny naukom wpojonym przez swojego mistrza. Przykładami jego dzieł mogą być: Sobota na Folwarku” „Chłopiec i dziewczyna”„Dzieci w zbożu”, „W kruchcie kościołka”, „W południe” i „Pojenie koni”.
W roku 1870 Chełmoński wyjechał na Ukraine zachwycił sie jej pięknem i urokiem . Od tamtej pory jego dzieła cechują sie dynamiką,ruchem przestrzennym i ekspresją. Artysta dostrzegł piękno na piewrszy rzut oka prostych i codziennych rzeczy. Widział to czego zwykli ludzie nie potrafili dostrzec. Został on obdarzony darem doskonałej pamięci co pozwoliło mu na malowanie nie w plenerze lecz we własnej pracowni.
Był wręcz zakochany w naturze i zawsze chciał być blisko niej. Zdarzyło sie nawet że wziął pod swą opieke mrowisko które zabrał do domu .
Tak więc fascynacja naturą pokierowała pośrednio jego dalszym życiem i jego duszą artysty, co przełożyło sie na jego obrazy które możemy obecnie podziwiać i zachwycać sie ich niezwykłym pięknem.
Myśle że wystarczy .Mam nadzieje że pomogłam .
MOGE NAJ??? PLIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIS!!!!!!!!!!!