EKSPRESJONIZM to kierunek występujący w muzyce w kilku fazach w okresie ok. 1905-1925, nie oznaczający jednolitego stylu, lecz raczej postawę twórczą charakterystyczną głównie dla kompozytorów niemieckich i austriackich. W odróżnieniu od impresjonizmu czerpiącego impulsy twórcze głównie z wrażeń świata zewnętrznego, ekspresjonizm postuluje bezpośrednie ujawnienie w sztuce najbardziej ukrytych subiektywnych przeżyć wewnętrznych. Wyraża zagubienie człowieka w świecie, jego konflikt z otoczeniem oraz lęk przed światem. Typowe muzyczne dramaty ekspresjonistyczne tworzyli : Arnold Schonberg („Erwartung” – „Oczekiwanie”; „Gluckliche Hand” – „Szczęśliwa ręka”), Alban Berg („Wozzeck”), Aleksander Skriabin („Poemat ognia”), Bela Bartok („Cudowny mandaryn”).
EKSPRESJONIZM to kierunek występujący w muzyce w kilku fazach w okresie ok. 1905-1925, nie oznaczający jednolitego stylu, lecz raczej postawę twórczą charakterystyczną głównie dla kompozytorów niemieckich i austriackich. W odróżnieniu od impresjonizmu czerpiącego impulsy twórcze głównie z wrażeń świata zewnętrznego, ekspresjonizm postuluje bezpośrednie ujawnienie w sztuce najbardziej ukrytych subiektywnych przeżyć wewnętrznych. Wyraża zagubienie człowieka w świecie, jego konflikt z otoczeniem oraz lęk przed światem. Typowe muzyczne dramaty ekspresjonistyczne tworzyli : Arnold Schonberg („Erwartung” – „Oczekiwanie”; „Gluckliche Hand” – „Szczęśliwa ręka”), Alban Berg („Wozzeck”), Aleksander Skriabin („Poemat ognia”), Bela Bartok („Cudowny mandaryn”).
Pozdrawiam.