Question

Muszę napisać 5 stron na ten temat "Zabytki średniowiecznych miast .. POMOCY !! dam najlepszą odpowiedz !!!!!

Answer 1

Historia Torunia

Historia średniowiecznego Torunia zaczyna się w momencie, gdy landmistrz Herman Balk zakłada na miejscu wcześniejszego grodu nadwiślańskiego swoją siedzibę. Trzy lata później miasto Toruń zostało lokowane, uzyskując prawa miejskie 28 grudnia 1233 roku od wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Hermana von Salza i preceptora na Słowiańszczyznę i Prusy Hermana Balka. Początkowo miasto budowano bliżej Wisły, ale już w 1236 roku przeniesiono go na dzisiejsze tereny. Od 1233 Krzyżacy zaczynają wznosić pierwszy zamek komturski na ziemi chełmińskiej. Jest on jedynym zamkiem krzyżackim zbudowanym na planie podkowy a nie czworoboku z powodu tego, że powstawał na fundamentach wcześniejszego grodu. W 1264 roku zostaje wydany dekret lokacyjny Nowego Miasta a w 1280 Toruń zostaje członkiem Związku Hanzeatyckiego. W ciągu XIII i XIV wieku powstaje tu zamek Krzyżacki kamienno-ceglany wraz z wieżami i murami obronnymi. Powstały młyny oraz cegielnie, bez których kamienice miejskie by nie stanęły. Wybudowano trzy kościoły między innymi, św. Jakuba. W 1365 roku Toruń uzyskuje prawo składu, po którym prężnie zaczyna się rozwijać. W 1440 roku Toruń przystępuje do Związku Pruskiego a w 1454 wybucha powstanie antykrzyżackie, po którym mieszczanie burzą zamek i łączą Stare Miasto z Nowym. Po zniesieniu prawa składu miasto uzyskuje prawo wybudowania stałego mostu na Wiśle w 1500 roku, co wydatnie przyczynia się do rozwoju handlu. W 1528 rusza w mieście mennica królewska a w1594 uroczyście otwarte zostaje Gimnazjum Akademickie. I tu w zasadzie kończy się średniowieczna historia miasta.

Życie w średniowiecznym Toruniu

Średniowieczne miasto zaczęło powstawać na tak zwanej wyspie mieszczącej się pomiędzy dzisiejszymi ulicami Szeroką, Żeglarska i Łazienką. Następnie miasto zaczęło rozbudowywać się na południe od wyspy. W 1251 roku wytyczono rynek i od tego momentu rozbudowa posuwa się bardziej planowo. W 1264 roku założono Nowe Miasto jako miejsce nagromadzenia rzemieślników. Toruniem rządzą piwowarzy, rzeźnicy i piekarze. Następnie prym będą wiedli handlarze suknem i zbożem. Jako miasto portowe Toruń posiadał stocznię umieszczoną blisko Bramy Klasztornej, oraz 60 spichlerzy, młyny. Mieszczanie mieli prawo swobodnych łowów w obrębie dóbr Krzyżackim z zastrzeżeniem każdej prawej łopatki od ustrzelonej zwierzyny z wyjątkiem sarny, dzika i jelenia.

Zabytki kultury materialnej
Pozostałością po latach średniowiecznej świetności miasta są mury obronne baszty, wieże, bramy, ratusz, kamienice, spichlerze, kościoły. Zamek Krzyżacki nie ostał się z powodu rozbiórki dokonanej w 1454 przez mieszczan. Z 8 średniowiecznych bram prowadzących do Starego Miasta dziś oglądać można 4 Monstrancje, Koci Łeb, Krzywą Wieże i Gołębnik Z bram Nowego Miasta zostały klasztorna, Mostowa i Żeglarska. Po za tym Toruń poszczycić się może jedną z najpiękniejszych panoram miejskich na terenach Polski. Miasto to jest unikatem na skalę światową nie tylko ze względu na swój średniowieczny charakter, ale także dzięki zachowanej fortecy i zabudowaniom koszarowo bastionowym z XIX wieku.

 

Tetowo

Miasto, położone w Macedonii została osídelno, podobnie jak inne miasta macedoński, w Neolit i epoki brązu. Jednak utrzymywanie się pomniki powstały w średniowieczu. Kościół św. Panny pochodzi z 13 wieku i jest doskonałym przykładem architektury bizantyjskiej umiejętności. Inne obiekty religijnego charakteru w mieście i jego okolice przyciągają głównie mozaiki ścienne we wnętrzu.

 

Cetynia

Cetynia miasto w Czarnogórze. Usytuowany w zachodniej części kraju, w tym samym regionie, około 35 km na południowy zachód od stolicy Podgorica . Leży u stóp góry Lovćen, niedaleko od morza rozległe krasowe. Obszar dzisiejszego miasta Cetynia był już zamieszkany w epoce kamienia. Aby udowodnić, ustalenia w pobliskiej jaskini Lipsk Pecina, który jest podobno jednym z największych w całych Bałkanach. Cetynia Miasto zostało założone w 15 wieku. Jego nazwa została nadana przez rzekę Cetina. Teraz jest Cetynia duchowym i kulturalnym centrum Republiki Czarnogóry. W 1918 roku, dawna stolica Černohorský Brytanii. Najważniejszym zabytkiem w mieście jest klasztor Cetinjski, który jest kultowym miejscem dla wszystkich Czarnogórcy. Następnie jest Kościół Vlaška, Černohorský Royal Palace i Royal Theater. W Cetynia, zwiedzić muzeum. Wśród najciekawszych należą Muzeum Narodowe Czarnogóry. Obecnie mieszka w Cetynia ponad 17 tysięcy osób ..

 

Wroclaw:

We Wrocławiu zachowało się część budowli z tego okresu. Najważniejsze średniowieczne zabytki to:

Ratusz, Katedra św. Jana Chrzciciela, Kościół św. Idziego, Kościół św. Krzyża, Kościół św. Marcina, Kościół św. Piotra i Pawła, Kościół Najświętszej Marii Panny na Piasku, Kościół św. Wincentego, Kościół św. Macieja, mury obronne przy ul. Kraińskiego i ul. Grodzkiej.

Nesebyr

 

Między niebem a morzem
Nesebyr, dawna Mesembria (a jeszcze wcześniej Menembria, nazwana tak na cześć trackiego króla Menasa) należy do najbardziej urokliwych miast na brzegach Morza Czarnego. Piękna drewniana zabudowa z czasów bułgarskiego odrodzenia narodowego (XIX wiek), niewielkie średniowieczne cerkwie, jakby żywcem przeniesione z dawno minionego świata, częściowo zachowane do dzisiaj mury miejskie, błękitne niebo, granatowe morze i odbijające się w nim słońce – wszystko to tworzy oryginalną i urzekającą mieszankę, której nie sposób się oprzeć.
Oprócz bardzo cennych zabytków miasto ma też prawdziwie pasjonującą historię. Być może w szczegółach ustępuje ona nieco historii Wenecji czy Dubrownika, ale jest niemal równie barwna i porywająca. Do tego – o wiele dłuższa i zdecydowanie o wiele mniej znana. W starożytności niewielkie miasto portowe szczyt sławy osiągnęło w średniowieczu, stając się dużym centrum handlowym i ważnym punktem strategicznym, o które rywalizowały dwie największe bałkańskie potęgi tamtych czasów: cesarstwo bizantyjskie i państwo bułgarskie.
Nesebyr latem nie jest najodpowiedniejszym miejscem dla osoby, która w ciszy i spokoju chce kontemplować piękno architektury, szukać śladów historii i w blasku zachodzącego słońca rozczytywać się w starych kronikach. Rzesze przyjezdnych, którzy rozmawiają w tysiącu najróżniejszych języków, mogą w tym trochę przeszkadzać. Jeśli jednak ktoś chce poczuć klimat dużego miasta handlowego, jakim Nesebyr był przed wiekami, jeśli ktoś zechce się zanurzyć w ten wielobarwny, hałaśliwy tłum, w którym pojawią się przedstawiciele rozmaitych nacji, by wypocząć, wypić piwo, zrobić zdjęcia i popływać – lato będzie dla niego idealną porą. Wtedy tak naprawdę można czuć to, co w średniowieczu musiał czuć prowincjusz, który z głębi rzadko zaludnionego lądu przybywał na zatłoczone wybrzeże: zdumienie bujnością życia, jego różnorodnością, zmieszanie hałasem czy nawet lęk przed tłumem, do którego nie przywykł.
W Nesebyrze zachowało się do dziś mnóstwo średniowiecznych zabytków, dlatego też bywa on czasem nazywany „bułgarską Rawenną”. Malownicze cerkwie, wczesnobizantyjskie mury miejskie, wąskie uliczki zabudowane drewnianymi domami – wszystko to sprawia, że miasto ma w sobie klimat zamierzchłej przeszłości. Są tu zaułki, w których czas zatrzymał się wieki temu. I gdyby nie ludzie z aparatami fotograficznymi, wydawać by się mogło, że lada chwila zza rogu wyłoni się strojny, kipiący złotem orszak jakiegoś bizantyjskiego dostojnika, przybywający z Konstantynopola z listem od samego cesarza, a z portu odpłynie na południe potężna dromona z transportem doskonałego trackiego wina. Wrażenie jest bardzo silne, w końcu niektóre budynki, no i wszystkie mewy, słońce oraz morze są dokładnie takie same jak osiemset lat temu...
Błąkając się wąskimi uliczkami współczesnego Nesebyru, co krok odkrywamy skarb. Jedno z najpiękniejszych miejsc to usytuowany niemal pośrodku starówki niewielki zielony placyk, na którym stoi jakby malowana piórkiem cerkiew Chrystusa Pantokratora. Została ona wybudowana w XIII lub XIV wieku, kiedy miasto, zamieszkane w dużej mierze przez Greków, znajdowało się w granicach państwa bułgarskiego. Niezbyt wysoka sylwetka cerkwi jest prawdziwą kwintesencją bałkańskiego średniowiecza: doskonale zachowane ściany tworzą oryginalną, barwną kompozycję, zdobną w bogate wzory geometryczne. Mury cerkwi, wzniesione z przekładanych na zmianę warstw czerwonej cegły i jaśniejszego kamienia, doskonale komponują się z okoliczną drewnianą zabudową.