Moda- stroje epok(od starożytności do współczesności - wybierz 3 epoki i porównaj)
piszcie, (mogą byc linki do różnych stron)
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
ANTYK
Cały szyk w prostocie i harmonii. Umiar i złoty środek. Greckie chitony i rzymskie tuniki to w gruncie rzeczy udrapowane i upięte coraz przemyślaniej proste kawałki tkaniny. Sztuke płótna na taki krój trzeba było utkać ręcznie. Z czasem udzie zapragnęli ozdabiać swoje ubrania, a ci którzy mogli sobie na to pozwolić, nosili biżuterię. Karierę zaczął robić wożony ze Wschodu jedwab.
ŚREDNIOWIECZE
Skromnie, ale coraz wymyślniej, bez względu na to, czy jest się damą, czy mieszczanką powinno się zasłonić włosy. Specjalna chutsa pozwalała ukryć równiez szyję. W ogóle, strój ma zasłaniać grzeszne ciało, choć niekoniecznie odwracać od niego uwagę. Stroje męskie są bardzo obcisle, panowie noszą sznurowane pończochy, a na koszulę zakładają dopasowany kaftan zwany doublet.
OŚWIECENIE
Damy wiotkie i zgrabne na chwilę mogą zdjąć gorsety. Króluje naturalność, suknie szyje się z bawełny, wysoki stan w empirowanych sukniach pozwala nie ściskać talii gorsetem. Kaszmiromy szal jest niezbędny na kązdym balu, bowiem dekolty są przepastne. Panowie coraz bliżsi sa ukrycia nóg w długich spodniach: na rzie ich spodnie sięgają kolan i są uzupełnione białymi pończochami. Na wsi wypada nosić buty z wysokimi cholewami. Na głowie kapelusz z wysoką główką. Nie godzi się pokazać bez kamizelki.
Starożytność
O tym, że Egipcjanki potrafiły dbać o urodę, przekonują odkryte przez archeologów freski, a także słynne popiersie Nefertiti. Ówczesne kobiety nosiły olbrzymie peruki z czarnej wełny, podkreślały czarną farbą brwi, powieki, malowały paznokcie rąk i stóp. Ich suknie były bardzo praktyczne – proste, długie, zrobione z jednego kawałka materiału, na ramiączkach, często odsłaniające biust. Bogate panie nosiły także ozdobne kołnierze z kolorowych z różnorodnych paciorków (szklanych, fajansowych lub kamiennych) oraz złote bransolety.
Natomiast egipscy mężczyźni zakładali płócienne opaski na biodrach i kołnierze podobne do kobiecych. Wyjątkowy strój przysługiwał władcom i kapłankom jako oznaka ich dostojeństwa. Faraon zakładał z tyłu do pasa zwierzęcy ogon. Nosił także charakterystyczną chustę w pasy zawiązaną na czole i rozpostartą na ramionach. Charakterystyczne dla kapłanów były skóry panter przerzucone przez ramię.
Stroje greckie były bardzo funkcjonalne, proste i naturalne. Najpopularniejszy to – wełniany peplos – zakładany przez mężczyzn i kobiety, który zrobiony został z jednego fragmentu materiału. Osoba była nim owijana. Jeden brzeg peplosu zawijano na zewnątrz, a na ramionach materiał łączono.Na peplos narzucano himation – płaszcz przypominający szal. Był on często ozdobiony haftowanym motywem meandra. Zakladano także spiczaste kapelusiki, wachlarze, diademy, opaski. Włosy musiały być starannie spięte w węzeł na karku.
Średniowiecze
W Europie moda rodziła się w środowisku dworskim. Wzorcem kobiecej urody była dama smukła i delikatna. Szyto więc stroje obcisłe u góry, aby podkreślały wąskie ramiona, a szerokie niżej, aby wydłużały optycznie nogi i wysmuklały biodra. Nakładano też drugi, luźny strój bez rękawów, zapięty z jednego boku. We wczesnym średniowieczu mężatki nakrywały glowy białymi chustami, natomiast w gotyku wykorzystywały tzw. czepiec, ktory podkreślał bardzo wysokie wypukłe czoło. Gotyckie czepce miały często duże rozmiary i były przykladem kunsztownego wykonawstwa i pomysłowości. Najbardziej popularne były czepce białe. Około poł. XV w. pojawił się hennin – wysoki czepiec w kształcie sztywnego stożka, przykrytego przeźroczystym welonem. W średniowieczu wprowadzono do ubioru bieliznę – lniane tuniki. Po raz pierwszy zróżnicowano też ubiory na damskie i męskie.
Renesans
W renesansie obowiązywał nowy ideał urody. Zakladane przez niewiasty stroje podkreślały wdzięki ciała, będąc jednocześnie swobodnymi i wygodnymi. Charakterystyczne dla średniowiecza dążenie do wiotkości i linii pionowych. W renesansie zastąpiły je ukazanie linii poziomych, podkreślenie stroju pasami aksamitu, którym obszywano kwadratowy dekold i dolną częśćł sukni. Pod wycięciem stanika były jedwabie. Nie noszono także czepców. Gładko zaczesane włosy kobiety nakrywały złotą siatką z perełkami. Natomiast czołotaśmą z klejnotem pośrodku.
Charakterystycznym ubraniem Włocha humanisty był sajan (W Niemczech – zwany wamsem). Była to forma obcisłego kaftana z szerokimi rękawami i krótką spódniczką do połowy ud. Mężczyźni nosili także bufiaste spodnie do kolan, pończochy oraz pantofle. Na głowiemieli beret, przyozdobiony strusim piórem. Strój ten obowiązywał równiez w Polsce.
Pozdrawiam.