STAROŻYTNA MEZOPOTAMIA Terytorium Mezopotamia jest krainą geograficzno-historyczną, której terytorium znajduje się w dorzeczu dwóch wielkich azjatyckich rzek – Eufratu i Tygrysu. Nazwa tego obszaru jest więc połączeniem greckich słów · mesos – znajdujący się pomiędzy, · potamos – rzeka. Polskim odpowiednikiem tego słowa jest więc „międzyrzecze” . Wbrew nazwie jednak, historyczna Mezopotamia nie obejmowała tylko terenu położonego dokładnie między rzekami, ale całe ich dorzecza. Mezopotamia pokrywała się z obszarem obecnej północnej Syrii, południowo-wschodniej Turcji, całego Iraku i przygranicznych, zachodnich rubieży Iranu. Teren ten był bardzo zróżnicowany pod względem ukształtowania terenu i klimatu. Różnice geograficzne miały wpływ na tryb życia zamieszkujących go ludzi – stąd każdy z obszarów Mezopotamii odznaczał się pewną specyfiką i inaczej przebiegała historia każdego z nich. Warunki naturalne Przyjrzyjmy się warunkom naturalnym panującym na terenie Mezopotamii począwszy od jej zachodnich obszarów. Na zachód od Eufratu rozciąga się olbrzymia pustynia Syryjska, która w starożytności była bramą dla kolejnych fal koczowników zalewających żyzne równiny Mezopotamii. Właśnie tędy przybywali liczni, często nieproszeni goście, którzy co kilkaset lat zmieniali oblicze krainy między dwiema rzekami, zwabieni jej urodzajem i bogactwem. Dalej na wschód, pomiędzy Eufratem a Tygrysem, w ich górnym i środkowym biegu, rozciąga się Al Dżazira (arab. „wyspa”), równinny obszar, urozmaicony licznymi niewysokimi wzgórzami. Ze względu na obfite opady deszczu, nie istniała potrzeba prowadzenia prac irygacyjnych. Al Dżazirę pokrywały przede wszystkim pastwiska, na których tysiące lat temu pasterze hodowali stada owiec, bydła i koni.
STAROŻYTNA MEZOPOTAMIA Terytorium Mezopotamia jest krainą geograficzno-historyczną, której terytorium znajduje się w dorzeczu dwóch wielkich azjatyckich rzek – Eufratu i Tygrysu. Nazwa tego obszaru jest więc połączeniem greckich słów · mesos – znajdujący się pomiędzy, · potamos – rzeka. Polskim odpowiednikiem tego słowa jest więc „międzyrzecze” . Wbrew nazwie jednak, historyczna Mezopotamia nie obejmowała tylko terenu położonego dokładnie między rzekami, ale całe ich dorzecza. Mezopotamia pokrywała się z obszarem obecnej północnej Syrii, południowo-wschodniej Turcji, całego Iraku i przygranicznych, zachodnich rubieży Iranu. Teren ten był bardzo zróżnicowany pod względem ukształtowania terenu i klimatu. Różnice geograficzne miały wpływ na tryb życia zamieszkujących go ludzi – stąd każdy z obszarów Mezopotamii odznaczał się pewną specyfiką i inaczej przebiegała historia każdego z nich. Warunki naturalne Przyjrzyjmy się warunkom naturalnym panującym na terenie Mezopotamii począwszy od jej zachodnich obszarów. Na zachód od Eufratu rozciąga się olbrzymia pustynia Syryjska, która w starożytności była bramą dla kolejnych fal koczowników zalewających żyzne równiny Mezopotamii. Właśnie tędy przybywali liczni, często nieproszeni goście, którzy co kilkaset lat zmieniali oblicze krainy między dwiema rzekami, zwabieni jej urodzajem i bogactwem. Dalej na wschód, pomiędzy Eufratem a Tygrysem, w ich górnym i środkowym biegu, rozciąga się Al Dżazira (arab. „wyspa”), równinny obszar, urozmaicony licznymi niewysokimi wzgórzami. Ze względu na obfite opady deszczu, nie istniała potrzeba prowadzenia prac irygacyjnych. Al Dżazirę pokrywały przede wszystkim pastwiska, na których tysiące lat temu pasterze hodowali stada owiec, bydła i koni.