Question

Mam proźbę...Możecie mi przysłać jakieś dobre streszczenie QUO VADIS, ale naprawdę dobre. Takie bez błędów i wogłóle może być na pare stron. Nawet wolę takie dłuższe. Tylko tak żeby było na...teraz?

Answer 1

Do Rzymu, z wojny przeciwko Partom wraca młody patrycjusz rzymski, Marek Winicjusz. Odwiedza swojego wuja Petroniusza, który budzi się w po wczorajszej uczcie u Nerona. To przystojny mężczyzna, którego kobiety w Rzymie podziwiają za dar mowy. Natomiast jedna z jego niewolnic, Eunice skrycie go kocha. Petroniusz syna swojej starszej siostry darzy ogromną sympatią. Mężczyźni rozmawiają o wojnie, ale rozmowa schodzi na inne tory. Winicjusz wyznaje, że zakochał się w pięknej dziewczynie, którą widział zaledwie trzy razy. Prosi Petroniusza o radę, jak zdobyć dziewczynę. Jest ona córką króla barbarzyńskiego króla Ligów i zarazem zakładniczką. Winicjusz boi się, że jej opiekunowie nie oddadzą mu Ligii, ponieważ kochają ją jak własne dziecko.

Winicjusz i Petroniusz udają się do domu Aulusa Plaucjusza. Petroniusz mówi, o tym że dom tej jest uznawany za dziwny, że Pomponie Grecynę podejrzewano i sądzono za wyznawanie wiary w Chrystusa. Pan domu zaskoczony wita gości, w oddali mały Aulus gra z Ligią w piłkę. Mężczyźni przechodzą do ogrodu, Petroniuszowi imponuje atmosfera panująca w domu, zawsze darzył szacunkiem Pomponie, jest też zachwycony wdziękiem i urodą wybranki Winicjusza. Dostrzega radość i spokój tego miejsca różniącego się od wszystkich miejsc mu znanych. Winicjusz na ławce wyznaje miłość zaniepokojonej, ale uradowanej w sercu dziewczynie. Podchodzi do nich Aulus i wyjawia, że zamierza opuścić Rzym, czym Winicjusz jest wyraźnie zaniepokojony, bo wie, że może stracić dziewczynę.

 

Podczas drogi powrotnej Petroniusz obiecuje Winicjuszowi pomoc w sprowadzeniu Ligii do jego domu. Młodzieniec chce poślubić wybrankę, Petroniusz nakazuje mu cierpliwość. Petroniusz odbywa z Neronem poufną rozmowę, czego konsekwencja jest to, że po trzech dniach, nocą, do Aulusów przybywa oddział pretorianów. W imieniu Nerona żądają wydania zakładniczki. Opiekunowie Ligii muszą się podporządkować rozkazowi cezara, choć robią to z wielkim bólem. Ligia płacze, a Pomponia ja pociesza, że nadszedł czas próby. Udaje im się wysłać jedynie razem z nią trzy zaufane niewolnice, które są wyznawcami nowej nauki i siłacza Ursusa, pochodzącego z tego samego plemienia, co Kallina (Ligia). Pomponia wysyła list do Akte, wyzwolenicy Nerona, by ta opiekowała się Ligią (kobieta jest przychylna chrześcijanom).

Aulus Plaucjusz od rana szuka pomocy dla ukochanej córki, boi się o Ligie bo wie o okrucieństwach Nerona. Ten jednak nie przyjmuje go, bo jest zajęty śpiewem. Aulus odwiedza też Seneke, ale niczego nie wskórał więc każe się nieść do domu Winicjusza. Jest wściekły, że widzi spokojnego Winicjusza, ale wkrótce przekonuje się o niewinności młodzieńca, i że ten nic nie wie. Winicjusz dowiadując się o porwaniu wybiega jak szalony. Duszę gryzie mu straszne podejrzenie - wuj zabrał Ligię dla siebie. Biegnie do willi Petroniusza.

 

Winicjusz rzuca się na wuja, który siedzi spokojnie w biblioteczce., Ale silny i zręczny arbiter go obezwładnia. Wyjaśnia mu, że dla zachowania pozorów Ligia musi spędzić kilka dni na Palatynie, po czym Neron odeśle ją Winicjuszowi. Opowiada mu przebieg rozmowy z Neronem:, że Winicjusz zakochał się w pewnej chuderlawej dziewczynie, która na pewno nie spodobałaby się cezarowi. Jutro Marek ma zasiąść obok Ligii przy uczcie w pałacu Nerona. Winicjusz przeprasza Petroniusza, że tak pochopnie go ocenił. Pisze list do Aulusa, że należy pogodzić się z utratą Ligii.

Ligia zostaje oddana pod opiekę Akte, dawnej nałożnicy i wyzwolenicy Nerona. Akte wciąż kocha Nerona, jest dobrą kobietą, pociesza Ligię, ale jej nie rozumie. Ta jest przerażona, ale chce wykazać się wytrwałością i podążać drogą, którą podążał Chrystus. Akte namawia ją by poszła na ucztę, by tam wyjednać sobie prawo do powrotu. Obie przygotowują się - ubierają się i układają włosy. Akte opowiada Ligi o życiu w pałacu. Do pałacu zaczynają przybywać goście, Akte i Ligia ich obserwują, ale gdy ta ostatnia widzi przybywającego Winicjusza, rumieni się. Na uczcie Ligia spoczywa obok niego, nie może ukryć faktu, że cieszy ją jego widok, ale wstydzi się tych uczuć. Winicjusz natomiast wyznaje jej miłość. Przygląda się im Neron, co gniewa młodzieńca. Dziewczynę przeraża cezar.

 

Petroniusz namawia cezara, by ten uświetnił ucztę swym śpiewem, na co on przystaje. Każe powiadomić o tym Poppeę (uważną za wcielenie zła- to ona namówiła Nerona do zabicia matki i żony). Winicjusz natomiast upojony winem coraz bardziej staje się nachalny, mówi Ligii, że zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia, całuje ją, czym ja coraz bardziej odstrasza. Uczta zmienia się w orgię, roznosi się atmosfera rozpusty. Ursus przybywa z pomocą swej pani - zemdloną wynosi z Sali i odprowadza do komnat Akte. Ligia budzi się w mieszkaniu Akte i płacze. Chce, by Ursus zabrał ją do Aulusów, ale Akte im to odradza, gdyż to oznacza dla nich wyrok śmierci. Razem z Ursusem planują ucieczkę, gdy wieczorem ma po nią przyjść lektyka do domu Winicjusza. Mają ją odbić chrześcijanie. Ursus idzie w tej sprawie do biskupa Linusa.

Gdy Ursus wychodzi zorganizować pomoc, Ligia udaje się na spoczynek. Później spaceruje z Akte po ogrodach cezara, gdzie spotyka Poppeę. Towarzyszy jej orszak niewolnic i kilkumiesięczna córeczka. Ligia prosi ją żonę Nerona o litość i o pozwolenie na powrót do domu. Poppea odmawia, gdyż jest zazdrosna o wdzięk i młodość dziewczyny. Dziewczyna zaczyna rozumieć, że może liczyć tylko na Ursusa. Wieczorem przybywa Tacyt, który obwieszcza, że Marek czeka na Ligie z ucztą w domu. Winicjusz w towarzystwie Petroniusza i Chryzotemis czekają na Ligię. Willa Winicjusza została wspaniale przybrana na jej przyjęcie. Młodzieniec jest wyraźnie zniecierpliwiony i żałuje, że sam nie udał się do pałacu po ukochaną.

W drodze z Palatynu na Karyny chrześcijanie odbijają Ligię. Niewolnik przynoszący tą wieść Winicjuszowi traci życie - wściekły patrycjusz zabija go. Inni, eskortujący Ligię zostają wychłostani. Winicjusz całą non poszukuje Ligii, jest wściekły. Najpierw myśli, że to Aulus odbiera mu ukochaną, potem podejrzenia kieruje na Nerona. Gdy przybywa na Palatyn, okazuje się, że zachorowała mała Augusta i Neron cały czas przy niej czuwał, więc nie mógł stać za porwaniem dziewczyny. Akte uświadamia Markowi, że to, co się stało, było wolą Ligii, że nie chciała być jego nałożnicą. Ale zwraca mu uwagę, że dziewczyna go kocha, choć ten nie może w to początkowo uwierzyć. Z czasem, gdy myśli o jej uczuciu, wzbiera w nim coraz większa radość, żałuje, że nie wprowadził jej do jego domu jako żony. Niestety Ligii zaczyna zagrażać niebezpieczeństwo - Poppea twierdzi, że dziewczyna zauroczyła jej córkę.

Winicjusz postanawia w przebraniu szukać dziewczyny, jest bardzo przygnębiony. Petroniusz patrzy na niego z politowaniem, postanawia pocieszyć siostrzeńca, darując mu piękną niewolnice- Eunice. Marek jednak odmawia i wychodzi. Wuj każe niewolnicy iść za nim do willi, ale ta pada na kolana i błaga, by móc zostać. On przystaje na to, ale Eunice zostaje skazana na chłostę. Petroniusz dochodzi do wniosku, że to miłość musiała skłonić ją do buntu, ale nie domyśla się, że to on jest obiektem jej uczucia, więc wypytuje kto jest jej kochankiem. Wdzięczna Eunice obiecuje sprowadzić człowieka, który odszuka Ligię. Petroniusz wypytuje niewolnice o człowieka, o którym wspominała. Ta mówi, że człowiekiem tym jest Chilon Chilonides, mędrzec, lekarz i wróżbita, który potrafi przewidywać przyszłość. Jej też kiedyś wróżył.

 

Na scenę wkracza Chilon. Za odpowiednią zapłatę obiecuje sprowadzić człowieka, który odszuka dziewczynę. Wypytuje o nią Winicjusza i dowiaduje się, że Ligia narysowała na piasku rybę. Nie ma pojęcia co to znaczy, ale złoto w sakiewce dodaje mu sprytu i sił. Z dworu cezara dochodzą złe wieści- maleńka córka Nerona, po tygodniu choroby zmarła. Potwierdza się najgorsze, Poppea oskarża Ligę o czary. Oskarża też Petroniusza, bo to on sprowadził Ligię do pałacu. Co prawda Petroniusz przekonuje cesarza, że czary nie mogły zaszkodzić dziecku, bo było boginią- a czary nie mogą szkodzić bogom, ale nie zmniejsza to nienawiści Poppei do Ligii. Za namową arbitra Neron z dworem wyjeżdża z Rzymu do Ancjum, by odpocząć i znaleźć ukojenie po śmierci córki. Po kilku dniach nieobecności Chilon pojawia się w domu Winicjusza z sensacyjną wiadomością: Ligia jest chrześcijanką i to współwyznawcy pomogli jej w ucieczce.

Petroniusz wyjeżdża razem z Neronem do Akcjum. Wymieniają się listami z Winicjuszem. Marek donosi mu o postępach w poszukiwaniu ukochanej, arbiter opowiada o życiu dworu. Winicjusz donosi również o planowanej wyprawie do miejsca, gdzie zbierają się chrześcijanie na wspólna modlitwę. Chilon obraca się wśród chrześcijan i spotyka tam lekarza Glauka, którego kiedyś skrzywdził. Sprzedał jego rodzinę handlarzowi niewolników, wydał go rozbójnikom i pozostawił umierającego bez pomocy. Boi się teraz zdemaskowania, dlatego postanawia wynająć mordercę, by ten zabił Glauka. Bierze na to od Winicjusza 1000 sestercji. Ponadto przynosi wiadomość , o tym że do Rzymu ma przybyć uczeń Chrystusa - Piotr i chrześcijanie przyjdą go posłuchać. Prawdopodobnie wiec będzie wśród nich Ligia.

 

Ursus staje się ofiarą kolejnego oszustwa Chilona. Ten szukając odpowiednio silnego i głupiego człowieka do zamordowania Glauka, trafia na niego. Chilon wmawia Urbanowi (tak Ursus nazywa się po chrzcie), że lekarz jest zdrajca. Zabijając go Ursus miałby ocalić współwyznawców i zapewnić sobie nagrodę w niebie. Chilon weźmie ten grzech na siebie. Petroniusz pisze kolejny list do Marka, z Baje. Donosi mu o życiu dworu i stara się ostudzić miłosne zapały Winicjusza. Boi się o swojego siostrzeńca. W Neapolis Neron występuje publicznie. Tłum wiwatuje. Cezar coraz bardziej nienawidzi Rzymu, a kocha Greków. Tygellinus stara się bezskutecznie o pozwolenie na wydanie wyroku śmierci na arbitra elegancji. Choć nadal Petroniusz ma poparcie Nerona, wie, że niedługim czasie się to zmieni.

Wreszcie Chilon przynosi Markowi konkretną wiadomość dotyczącą Ligii- dzisiaj w nocy w Ostrianum będzie z braćmi słuchała nauk Apostoła. Wzruszony Winicjusz natychmiast planuje porwanie i w tym celu wynajmuje najsilniejszego z gladiatorów, by ten pokonał Ursusa - Krotona. Nadchodzi wyczekiwana noc. Tłumy chrześcijan ciągną na spotkanie z Piotrem. Wśród nich jest również Winicjusz z Krotonem i Chilonem. Marek ze zdumieniem słucha słów Apostoła. Jest zniecierpliwiony i cały czas rozgląda się za Ligią. W końcu ją dostrzega. Zaczyna rozumieć, że z powodu nauki chrześcijan, dziewczyna nie zgodzi się dobrowolnie zostać jego nałożnicą. Ta nauka jest powodem przepaści miedzy nimi. Mimo tej świadomości chce wprowadzić swój zamysł w czyn.

 

Po zebraniu chrześcijan Winicjusz i jego towarzysze śledzą Ligię i Ursusa. Dzięki temu znajdują dom, w którym ona mieszka i wchodzą do środka (oprócz Chilona - ten chowa się za rogiem najbliższej uliczki w oczekiwaniu, co nastąpi). Ursus odwraca się u progu domu i dostrzega dwóch mężczyzn. Wszystko dzieje się bardzo szybko… Kroton atakuje Ursusa, a Winicjusz porywa ukochaną. Wybiega z nią na ramionach z mieszkania, ale na podwórku drogę zastępuje mu jej opiekun. Ursus zdążył już skręcić kark Krotonowi i atakuje Winicjusza. Ligia go powstrzymuje, by ten go nie zabijał. Marek pada nieprzytomny. Chilon widzi ukradkiem jak Ursus wynosi ciało Krotona i ucieka ku rzece bojąc się o własną skórę. Idzie do domu i kładzie się spać, ale wieczorem przerażonego tchórza budzi Ursus. Na rozkaz Winicjusza prowadzi go na Zatybrze, do domu Miriam, gdzie mieszka Ligia i Ursus, a przebywa teraz i chory Marek.

Glaukos opiekuje się Winicjuszem, który ma złamaną rękę. Jest serdeczny i fachowy. Opiekunowie Ligi chcą, aby opuściła dom ze względu na swoje bezpieczeństwo. Wiadomo, że, niedługo zaczną się poszukiwania Winicjusza. Ten ich jednak uspokaja, że nic im nie grozi. Bardzo chce zostać przy ukochanej, mimo że w jego wspaniałej willi byłoby mu wygodniej. Mówi, że jak odejdą odmówi przyjmowania posiłków. Dziewczyna uprasza opiekuna, by zostali z Markiem do czasu jak wyzdrowieje. Winicjusz każe Chilonowi zanieść do swojego domu informację o rzekomym wyjeździe do Benewentu. W ten sposób dom, w którym przebywa jest bezpieczny.

Chilon natomiast zostaje rozpoznany przez Glauka jako ten, który wydał go zbójcom. Ursus zaś rozpoznaje w nim tego, który namawiał go do zabicia lekarza. Chilon myśli, że to koniec i błaga o litość. Winicjusz odwraca się od niego. Apostoł Piotr prosi Glauka, by ten wybaczył oprawcy. Chrześcijanie darują mu winę i puszczają wolno. Winicjusz jest tym zdumiony. Opatrzenie i oszczędzenie jego zdaje się mu dość logiczne - boją się kłopotów bądź liczą na nagrodę. Ale dlaczego oszczędzili Chilona… Do Marka dociera coraz bardziej sens nauki Chrystusa, ale daleko mu do jej przyjęcia. Zmienia się jednak jego podejście do Ligii - pożądanie przeobraża się w miłość. Nocą Winicjusz majaczy w gorączce. Jego ukochana się nim opiekuje, jest tym rozczulony.

Ursus zajmuje się rannym patrycjuszem, który powoli powraca do zdrowia. Lig opowiada mu o swoim plemieniu, o tym że Ligia pochodzi z rodu królewskiego. Mówi o marzeniu, jakim jest szerzenie wiary chrześcijańskiej wśród współplemieńców. Ligia orientuje się, że kocha Marka i nie jest to miłość siostrzana. Jest zlękniona i zawstydzona, bo nie wie czy nie popełnia tym grzechu. Winicjusz wyznaje, że nie potrafi bez niej żyć i jeśli to będzie potrzebne do jej poślubienia, zostanie chrześcijaninem. Jest zazdrosny o jej miłość do Chrystusa. Wobec niej jest pokorny i łagodny, ale innych traktuje wyniośle. Ligia jest coraz bardziej zaniepokojona swoim uczuciem do Marka. Mówi o swoim uczuciu kapłanowi Kryspusowi i zamierza opuścić dom Miriam. Kryspus gromi jej grzeszne uczucie. Winicjusz walczy ze sobą, jego cechy osobowości odbiegają od nauki chrześcijan.

Natomiast Piotr pociesza dziewczynę po słowach Kryspusa, mówi, że nie ma winy w jej miłości. Ma jednak unikać go, aż ten w pełni nie otworzy serca Chrystusowi. Paweł obiecuje porozmawiać z Rzymianinem. Winicjusz czuje się na tyle dobrze, że może wrócić do swej willi na Karynach. Jest zagubiony, pobyt u chrześcijan go odmienił. Zaczyna traktować po ludzku niewolników, ale i dręczy go zwątpienie- ile warte są uciechy tego świata. Ligia potajemnie znika z domu Miriam, nie chce zgrzeszyć z miłości. Młody Rzymianin chcąc zapomnieć o Ligii nawiązuje krótki romans z Chrizotemis. Przez tydzień pokazują się razem, ale on nie potrafi zapomnieć o ukochanej. Dwór Nerona wraca do Rzymu. Petroniusz zaprasza siostrzeńca do siebie. W jego uczuciach zaszły zmiany, po odprawieniu Chryzotemis, jego kochanką zostaje piękna Eunice. Arbiter jest szczęśliwy przy jej boku.

Winicjusz opowiada Petroniuszowi o ty, co się wydarzyło, o pobycie u chrześcijan, o tym jak się zmienił. Krewny go nie rozumie i nie może uwierzyć, że Marek mógłby zostać chrześcijaninem. Wszyscy są znudzeni - Winicjusz, Petroniusz, Neron. Cezar nie jest zadowolony z powrotu do Rzymu, chce znowu wyjechać. Mdleje w świątyni Westy im twierdzi, że bogini przestrzegała go przed wyjazdem. Uczta na stawie Agrypy ma rozerwać znudzone towarzystwo. Trwa uczta na cześć Nerona. Wyprawia ją Tygellin na tratwach pływających po stawie. Biesiadnicy wysiadają na brzeg i zaczyna się orgia i rozpusta. Poppea usiłuje uwieść Winicjusza. Ten początkowo nie wie, że to ona. Odrzuca kuszącą propozycje, z sytuacji ratuje go Petroniusz. Marek czuje obrzydzenie do otaczającego go świata, mówi że ma dosyć Rzymu, cezara, uczt, Augusty, Tygellina, właściwie wszystkich. Dusi się i mówi, że nie może tak żyć.

Winicjuszowi grozi ogromne niebezpieczeństwo. Poppea będzie chciała zaspokoić swój kaprys- czy Winicjusz jej ulegnie czy nie, zginie. Petroniusz chce wyprawić Winicjusza z Rzymu w podróż, ale ten otrzymuje od Nerona zaproszenie do Akcjum, gdzie z całym dworem się wybiera. Nie jechać tez oznacza wyrok śmierci. Zjawia się Chilon z informacją o miejscu pobytu Ligii, sugeruje jej porwanie. Rozdrażnia to Marka, dlatego każe go wychłostać. Chłostę przerywa omdlenie Chilona, prowadzi on Winicjusza do chaty Linusa. Patrycjusz zabrania Chilonowi śledzić chrześcijan. Winicjusz wchodzi do domu i zastaje Piotra, Kryspa, Glaukosa i Pawła z Tarsu. Wobec tak dostojnego grona prosi o rękę Ligii. Błaga także o pomoc w zrozumieniu nauki chrześcijan. Ligia wyznaje miłość do Winicjusza, a Piotr błogosławi miłości, w której nie ma już grzechu.

Zakochani przechadzają się po ogrodzie i rozmawiają. Są bardzo szczęśliwi. Winicjusz chce przyjąć chrzest, co wzrusza dziewczynę. Wyznaje mu, że zakochała się od pierwszego wejrzenia. Gdy Winicjusz wraca od Ligi spotyka Petroniusza, którego zabiera do domu. Opowiada mu oświadczynach, i że zamierza się ochrzcić. Jest bardzo szczęśliwy, co sprawia, że niewolników, którzy mu służą 20 lat puszcza wolno i daje im pieniądze. W nocy pisze list miłosny do ukochanej. Rzym opuszcza Neron i jego dwór. Udają się do Ancjum. Razem z nimi zmuszony jest być Winicjusz. Opiekę nad ukochaną powierza Ursusowi. Przy drodze, po której ciągnie się pochód stoi wiele osób, a wśród nich Apostoł Piotr. Jego wzrok na moment spotyka się ze wzrokiem Nerona. Jest krwisty zachód słońca, Rzym wygląda jakby płonął. Dzień dobiega końca.

Mija kilka dni. Winicjusz pisze pełen tęsknoty list do Ligii. Pisze: „…śpi wszystko naokół, tylko ja myślę o tobie i kocham cię”. Poppea chce, by Winicjusz był jej kochankiem, próbuje różnych metod. Ten jest jednak obojętny wobec niej, co sprawia, że chce ona dowiedzieć się za wszelką cenę, w kim Marek jest zakochany. W Ancjum cezar marzy, by ujrzeć płonące miasto, a Tygellin chce dla władcy podpalić Rzym. Marek donosi Ligii, że w gronie Nerona dyskutuje się o pożarze miasta. Miałoby to być natchnieniem dla twórczości poetyckiej cezara. Winicjusz zjawia się w Rzymie, by przebywać u boku ukochanej. Ich spokój i szczęście mącą złowrogie ryki lwów. Marek musi wracać do Ancjum.

Neron pisze poemat o pożarze Troi. Petroniusz podstępnie gani utwór pod pozorem pochwał. Cezar broni słabość utworu faktem, że nigdy nie widział płonącego miasta. Wyznaje, że robi wszystko, by przewyższyć sławą innych. Tygellin ponownie oferuje podpalenie dla władcy Rzymu. Nieszczęście wisi w powietrzu. Któregoś wieczoru, gdy Neron recytuje wiersze, Petroniuszowi udaje się namówić go do pozwolenia opuszczenia Ancjum przez Winicjusza, by poślubił Ligię. Poppea jest wściekła. Posłaniec przynoszący wieść o pożarze w Rzymie przerywa recytację wierszy. Marek od razu rusza w drogę. Winicjusz pędzi na ratunek Ligii zmieniając po drodze rozstawne konie. Po drodze spotyka senatora Juliusza, od którego dowiaduje się, że pożar jest podejrzany - nie pozwolono go gasić. Marek zaczyna podejrzewać, że to Neron stoi za podpaleniem miasta.

Miasto ogarnia panika, ludzie biegają bez celu, zrozpaczeni, zaczadzają się dymem. W takich okolicznościach nie myślą o ratowaniu miasta. Do tego dochodzi do gwałtów i grabieży. Winicjusz wbiega do domu Linusa, ale nikogo tam nie znajduje. Potem omal nie ginie w ogniu, ale pomagają mu robotnicy. Odnajduje go jakimś cudem Chilon i powiadamia, że jego ukochana i jej opiekunowie żyją. Rzym płonie. Mieszkańcy podejrzewają Nerona o podpalenie miasta. Winicjusz do odzyskania sił mieszka w domu tkacza Makrynusa, potem wybiera się szukać Ligię. Chce wywieźć ukochaną, Linusa, Piotra daleko - nawet do swych posiadłości na Sycylii. Wraz z Chilonem przemierzają na dwóch mułach okolice, by odnaleźć bliskich. Zaglądają do katakumb, gdzie zbierają się chrześcijanie i spotykają tam Piotra. Marek prosi go o pomoc w znalezieniu dziewczyny. Piotr każe im pójść za sobą.

Miasto ciągle płonie, a jego mieszkańcy burzą się; krążą plotki. Myślą o końcu świata, o którym mówili chrześcijanie. Tygellin wydaje rozkaz ratowania Rzymu. Neron natomiast wraca do Rzymu. Cezar zamierza wzruszyć Rzymian recytacją wierszy, ale tłum jest tak rozwścieczony, że zagraża jego życiu. Petroniusz uspokaja ich, obiecuje odbudowe miasta. Lud domaga się „chleba i igrzysk!”. Piotr zabiera Winicjusza i Chilona do chaty ubogiego kopacza, gdzie znajduje się Ligia, Ursus i chory Linus. Marek proponuje wszystkim wyjazd z Rzymu, ale Piotr odmawia, bo w tych ciężkich chwilach nie chce zostawić trzody. W końcu wszyscy postanawiają pozostać w Rzymie. Winicjusz jest już natomiast gotowy do przyjęcia chrztu i otrzymuje go z rąk Piotra.

Aby uciszyć mieszkańców Rzymu zostają rozdawane dary. Mimo to tłum jest pełen nienawiści. Coraz jaśniejsze staje się to, że to Neron podpalił Rzym. Neron zaczyna poważnie bać się o swoją skórę i szuka kozła ofiarnego. Rozkazuje, by Tygellin wziął winę na siebie, ale ten grozi władcy. U Poppei pojawiają się natomiast jacyś wysłannicy, którzy oskarżają o podpalenie Rzymu chrześcijan. Tygellinowi podoba się pomysł zwalenia winy na nich. Przecież mówi się o nich, że są nieprzyjaciółmi rodu ludzkiego, mordują dzieci, zatruwają studnie, a podpalenie miasta to po prostu kolejna zbrodnia. Takie postawienie sprawy oznacza dla niewinnych chrześcijan śmierć. Petroniusz Miedzianobrodemu chce wybić ten pomysł z głowy, ale niepotrzebnie wypowiada zbyt ostre słowa, które wykorzystuje Tygellin. Oskarża on go, że nazwał władcę podpalaczem i komediantem i choć Neron wybacza arbitrowi, ten wie, że tym razem przegrał z Tygellinem.

Neron spotyka się z kapłanami żydowskimi, którzy nie oskarżają wprost chrześcijan, ale przedstawiają ich jako nieprzyjaciół Rzymu. Chilon ma być świadkiem wszystkich ich zbrodni. Zobowiązuje się do wydania wyznawców Chrystusa. Zdradza, że chrześcijaninem jest Marek, Ligia i Popmponia Grecyna. Na razie Neron nie pozwala aresztować patrycjuszy, ale nakazuje pojmać dziewczynę i aresztować chrześcijan. Petroniusz wraca do swojej willi, gdzie mieszka tez teraz jego siostrzeniec. Wuj ostrzega go przed niebezpieczeństwem jakie grozi Ligii i chrześcijanom. Choć Marek chce ocalić ukochaną, jest już za późno, bo jest już w więzieniu. Dom, w którym mieszkała otoczyło pięćdziesięciu pretorianów - Chilon musiał wiec podać dokładny adres. Petroniusz traci względy Nerona, dlatego nie udaje się mu wydostać dziewczyny. Więzienia napełniają się chrześcijanami.

Chrześcijanie bez walki dają się chwytać pretorianom. Marek z Petroniuszem bezskutecznie szukają pomocy u wpływowych dworzan. Winicjusz nie rozumie, dlaczego Chrystus opuścił swoich wyznawców. Marek traci nadzieję na odzyskanie ukochanej i bardzo cierpi. Każdą noc spędza w celi. Postanawia umrzeć razem z nią. Odszukuje Piotra i błaga o modlitwę za Ligię. Ten każe mu nie tracić nadziei i modlić się. Apostoł nie może usunąć cierpień chrześcijan, ale pomaga im, by znieśli je z godnością. Winicjusz idzie ponownie odwiedzić Ligię, ale nie zostaje wpuszczony do wiezienia. Nie może wejść, bo w więzieniu panuje gorączka i władze boją się, że zaraza rozniesie się po mieście. Jeden z żołnierzy, chrześcijanin, mówi, że dostarczy dziewczynie list.

Winicjusz wraca do domu, pisze list i wraca pod więzienie, gdzie widzi niesionego na lektyce Chilona. Korzy się przed nim, widząc w tym szanse ratunku dla Ligii, ale ten nim gardzi. Petroniusz liczy na to, że Poppea ocali Ligię. W czasie uczty, bowiem, Neron wydaje wyrok na jej syna z poprzedniego małżeństwa, więc kobieta zrobi wszystko, by ratować dziecko. Ligia przesyła ostatni list do Winicjusza, w którym się z nim żegna. Winicjusz dowiaduje się, że jest chora. Zdaje sobie sprawę, że ukochaną ujrzy dopiero z areny. Znika nadzieja na pomoc Poppei. Wyzwoleńcy Nerona mordują jej syna Rufiusa i jego nianię. Rozpoczynają się igrzyska. Marek próbuje jeszcze raz wydostać Ligię z więzienia, ale jej nie ma wśród skazańców. Zasiada, więc w amfiteatrze u boku Petroniusza. Po występach gladiatorów, na arenę zostają wpuszczeni chrześcijanie. Najpierw rozszarpują ich psy, potem lwy. Chilonowi robi się słabo i niedobrze, czym rozbawia dworaków. Po pierwszym dniu igrzysk Neron śpiewa obecnym pieśń.

Neron oczekuje od milczącego Petroniusza oceny swej pieśni. Ten mówi mu, że przeszedł sam siebie, lecz obrał złą chwilę, by lud go docenił. Szepnął, że obrał złą metrykę, Neron przyznaje mu rację i chce popracować nad wierszem. Nazariusz przynosi wiadomość Winicjuszowi, że Ligia jest ciężko chora, że majaczy i wzywa ukochanego. Człowiek ten najmuje się do wynoszenia zwłok, więc ma swobodny dostęp do więzienia. Planuje z Winicjuszem wyniesienie żywej Ligii w trumnie, ale plan się nie udaje, bo Ligia i Ursus zostają przeniesieni do innego więzienia. Petroniusz dowiaduje się, że na kolejnym przedstawieniu chrześcijanie zostaną ukrzyżowani. Trwają igrzyska, na których masowo giną chrześcijanie: rozszarpywani przez zwierzęta, krzyżowani, zrzucani z wysokości na arenę cyrku. Ukrzyżowany Kryspus przeklina Nerona, nazywa go matkobójcą i Antychrystem. Przepowiada bliski koniec jego rządów.

Chilon wszelkimi sposobami chce uniknąć dalszego udziału w igrzyskach, nie może znieść tego widoku. Neron zakazuje mu opuścić miasto. Wieczorem mają w ogrodach cezara zapłonąć żywe pochodnie - podpaleni chrześcijanie, przywiązani do słupów, których koszule będą nasączone oliwą. Aby móc spotykać się z Ligią, Winicjusz zostaje grabarzem. Ma kolejny pomysł na jej uwolnienie- sam chce pozostać w więzieniu, a ona w jego ubraniu miałaby opuścić lochy. Niestety dziewczyna jest zbyt słaba, by wyjść o własnych siłach. Cała nadzieja już tylko w Chrystusie. Gdy Ligia na moment odzyskuje przytomność żegna się z ukochanym i prosi go, by ten zachował wiarę - w ten sposób spotkają się potem w lepszym świecie. Marek kolejne noce spędza w więzieniu, ale w pewnym momencie dozorcy nie chcą go tam wpuścić. Mają zamiar wyprowadzać chrześcijan, którzy mają spłonąć w ogrodzie cezara. Reżim został zaostrzony. Gdyby ktokolwiek poznał Winicjusza nie tylko on miałby kłopoty, ale i dozorcy. Mężczyzna zostaje, więc pod więzieniem, by obserwować wyprowadzanych, ale nie ma wśród nich Ligii.

Trwa uczta w ogrodzie cezara. Oświetlają ją makabryczne pochodnie. Płonie również lekarz Glaukos. Zauważa go Chilon i prosi o wybaczenie. Lekarz przebacza mu doznane krzywdy. Ten nagle zaczyna krzyczeć do ludzi, że to Neron jest podpalaczem. W całym zamieszaniu odchodzi wolno. Skruszony spotyka Pawła z Tarsu i przyjmuje chrzest. Gdy wraca domu, tam czekają już na niego pretorianie. Zostaje zatrzymany i skazany na tortury. Chilon nie cofa jednak swych słów. Tygellin zarządza przygotowanie dramatu Aureolus. Na arenie ma być ukrzyżowany chrześcijanin, którego ma pożerać niedźwiedź. Główną rolę ma grać Chilon. Grek umiera na krzyżu. Nad amfiteatrem rozlega się donośny głos: „Pokój męczennikom!”. Rzym obiegają pogłoski, że miasto popalił Neron, nie chrześcijanie, że giną niewinni ludzie. Tyfus rozszerza się poza murami więzienia, co wywołuje strach. Winicjusz jest w letargu, traci nadzieję, modli się.

Petroniusza odwiedza senator Scewinus chcąc go wciągnąć do spisku Pizona, on jest jednak ostrożny, bo wie, że jego dni są policzone. Podejmuje próbę uwolnienia Ligii zapraszając Nerona na jej ślub z Winicjuszem. Przypomina mu, o tym, że obiecał ją Winicjuszowi za żonę, a teraz łamie obietnicę. Mówi, że Ligia jest przecież zakładniczką i nie wolno jej więzić. Petroniusz jednak przegrywa. Neron chce porozmawiać o tym jutro, coś zamierza, ale do ostatniej chwili trzyma to w tajemnicy. Zaczyna się ostatni dzień igrzysk. Drzwi wychodzące na arenę otwierają się i wychodzi Ursus. Zaraz potem wybiega rozszalały tur germański. Ma do rogów przywiązaną Ligię. Olbrzym rusza ku zwierzowi, łapie go za rogi i łamie mu kark. Winicjusz wskakuje na arenę i porywa Ligię na ręce. Widzów ogarnia szaleństwo, domagają się uwolnienia dziewczyny i jej opiekuna. Neron jest zmuszony spełnić żądanie poddanych. Pokazuje znak łaski.

Ligię odniesiono do domu Petroniusza. Na szczęście lekarz stwierdza, że jej życiu nie zagraża niebezpieczeństwo. Marek całą noc czuwa przy łożu ukochanej. Neron jest niezadowolony z zakończenia widowiska. Petroniusz radzi mu, by napisał poemat o ocaleniu dziewicy. Po powrocie do domu nalega, by Marek i Ligia opuścili miasto. W domu Petroniusz zbierają się chrześcijanie, aby słuchać o cudownym uzdrowieniu Ligii. Z czasem przybywa również Piotr, który naucza, modli się i błogosławi ich. Niestety prześladowania chrześcijan nie ustają, zostaje wydany nakaz aresztowania Apostołów. Chrześcijanie proszą, by Piotr opuścił Rzym. Piotr i Nazariusz wychodzą z Rzymu, W trakcie drogi Piotr widzi postać Chrystusa, którego pyta: „Quo vadis, Domine?...” (Dokąd idziesz, Panie). Chrystus odpowiada: „Gdy ty opuszczasz lud mój, do Rzymu idę, by mnie ukrzyżowano po raz wtóry”. Piotr zawraca i zaczyna nauczać nowych wyznawców.

Paweł i Piotr zostają schwytani i ukrzyżowani. Te ostatni przed śmiercią błogosławi miastu i światu. W Rzymie wybucha spisek Pizona. Wielu obywateli zostaje skazanych na śmierć, ginie przypadkowo Poppea. Szaleństwo Nerona przekracza wszelkie granice, na Palatynie trwają rozpustne uczty, a Cezar śpiewa i gra. Winicjusz i Ligia znajdują się na Sycylii. W liście do wuja Marek donosi o ich szczęściu, spokoju i zapomnieniu. Neron wyjeżdża do Cumae. Petroniusz zostaje oskarżony o przyjaźń z senatorem Scewinem, przewodzącym w spisku Pizona. Arbiter zdaje sobie sprawę z nadchodzącego wyroku śmierci. W liście do Winicjusza uprzedza go o tym, żegna się z nim elegancko i ironicznie.

Petroniusz wydaje ostatnią ucztę, chce popełnić samobójstwo, by uprzedzić rozkaz Nerona. Obecnym czyta list adresowany do cezara, w którym nazywa go „biednym poetą z przedmieścia”. Następnie słucha pieśni, obsypuje gości podarunkami, aż wreszcie woła lekarza, by podciął mu żyły. Towarzyszy mu wierna Eunice i ginie razem z nim. Neron wraca z Achai do Rzymu. W mieście buntują się legie galijskie pod wodzą Windeksa. Początkowo bunt wydaje się niegroźny. Neron bawi się, śpiewa, wydaje uczty. Między czasie Galba zostaje okrzyknięty cezarem. Zwolennicy Nerona pragną go jeszcze ratować zmuszając do ucieczki. Jest już jednak za późno. Neron nie potrafi sam popełnić samobójstwa, pomaga mu sługa. Władca ginie w przekonaniu, że świat stracił wybitnego artystę. Wierna mu Akte spala jego ciało na stosie pogrzebowym.