Question

Mam dwa zadania: 1) Kto mówi w tym wierszu (W pamiętniku Zofii Bobrówny) czyli kto jest nadawcą tej wypowiedzi? Odszukaj fragmenty,które pozwolą zebrać jak najwięcej informacji o osobie mówiącej w wierszu. 2) Do kogo zwraca się osoba mówiąca w wierszu (ten sam) czyli kto jest odbiorcą tej wypowiedzi? Swoją odp. uzasadnij fragmentami tekstu. Zbierz jak najwięcej info o odbiorcy.

Answer 1

1. 

Ja bym to samo powiedział, co one,
Bo ja się od nich nauczyłem gadać;

 

Byłem ja niegdyś, jak Zośka, dzieciną.

 

Dzisiaj daleko pojechałem w gości
I dalej mię los nieszczęśliwy goni.

 

Bo mi zaprawdę odmłodnieć potrzeba.

 

Osoba mówiąca w wierszu jest mężczyzną wrażliwym na piękno natury, poetą. Zna on tytułową bohaterkę. Mówi do niej bez żadnych form grzecznościowych, używając zdrobnienia jej imienia. Tęskni za nią. On jest w ojczyźnie, a ona poza nią. Podmiot liryczny czuje się nieszczęśliwy, stary. Czuje się stary z rozstania z bliską osobą. Można go utożsamiać z autorem wiersza. Utwór zawiera on elementy biograficzne.

 

2.

Niechaj mię Zośka o wiersze nie prosi,
Bo kiedy Zośka do ojczyzny wróci,
To każdy kwiatek powie wiersze Zosi,

 

Byłem ja niegdyś, jak Zośka, dzieciną.

 

Wróć mi więc z kraju taką — jakby z nieba.

 

Odbiorca to dziewczyna, Zofia Bobrówna. Zna osobiście nadawcę wiersza. Lubi jego poezję, prosi go o pisanie nowych utworów. Przebywa za granicą. Jest niewinna, ma duszę dziecka. Rozstała się z podmiotem lirycznym, który ma jednak nadzieję, iż wróci ona do kraju. Uważa, że jest ona czysta wewnętrznie, niczym stworzenie "z nieba", anioł. Ma nadzieję, że wciąż będzie taka, gdy spotkają się ponownie.