Question

Cześ Wszystkim! Potrzebuję ciekawych, zabawnych, ale jednocześnie refleksyjnech scenariuszy na Boże Narodzenie na poziomie gimnazjum/liceum. Bardzo proszę o szybką pomoc Z góry dziękuję ;)

Answer 1

weż sobie z pocztówki

 

Answer 2

Jest taki wieczór w roku, kiedy do ludzi dociera wyjątkowo wyraźnie myśl, że stanowią rodzinę, kiedy każdy przeżywa taką „chwilę osobliwą”,
w której czuje się wszystkim bliski.

              Dzień wigilijny,

              Wieczór wigilijny.

              Noc, w której Bóg stał się człowiekiem.

              I znalazł się wśród nas.

 

Śpiew:              „Wśród nocnej ciszy”

 

Wiersz:              Gdy zgasną złote zorze,

              Mrok skryje ludzkie gniazda.             

                            Raz w roku o jednej porze

                            Przedziwna wschodzi gwiazda.

                            A kiedy blask jej padnie,

                            Wszystek ból znika

                            Chociażby w sercach na dnie

                            Był smutek nie wiem jaki.

 

Komentator 1:              I my dziś chcemy przeżyć tę Bożą radość podczas tego spotkania.

Pragniemy odwołać się do wspomnień starszego pokolenia Polaków, dla których Boże Narodzenie, a szczególnie Wigilijny Wieczór był najpiękniejszym najbardziej ulubionym, radosnym i rodzinnym świętem.

Niektóre obyczaje były i są charakterystyczne dla danego regionu Polski, a niektóre z nich przeszły w zapomnienie. Dziś staramy się pogodzić tradycję z nowoczesnością.

 

Komentator 2:              Wigilia czyli czuwanie. Biblijne pojęcie „czuwać” dosłownie znaczy „odmawiać sobie snu podczas nocy”.

 

Lektor 1:              Św. Piotr nawołuje: „Czuwajcie, czuwajcie...”

 

Komentator 2:              Celem czujności dla chrześcijanina jest trwanie w gotowości na przyjście Pana. W tę świętą noc w której Syn Boży rodzi się w Betlejemskiej grocie mamy przyjąć postawę czujności, gotowości na spotkanie z Panem.

 

Śpiew:              „Gdy się Chrystus rodzi”

Komentator 3:              Światło – tak dużo światła w ten wieczór

                                          Światło pierwszej gwiazdy na niebie,

                                          Światło świec,

                                          Światło świeczek na choince

                                          To światło jest symbolem Chrystusa, który jest „światłością świata”

Lektor 2:              Z Ewangelii św. Jana /J 8,12/

              „Ja jestem światłością świata”.

 

Komentator 4:              /zapala dużą świecę i mówi/

                                          Światło Chrystusa

 

Wszyscy:              Bogu niech będą dzięki

 

Śpiew:              „My jesteśmy na ziemi światłem Twym”

              /wszyscy zapalają swoje świeczki/

 

Komentator 4:              Oświeć nas, Panie tym światłem, w który chwili Twego narodzenia ukazali się pasterzom Aniołowie.

 

Śpiew:              „Wy jesteście na ziemi światłem Mym ...”

 

Komentator 5:              A czym są kolędy? Kolędy wyrosły ze starochrześcijańskich pieśni o Narodzeniu. Jest to stary i piękny zwyczaj w naszej polskiej tradycji. Opiewa on narodziny Boga – Człowieka. Kolędy zrosły się nierozerwalnie z dziejami narodu. Towarzyszyły one Polakom nie w dni świąteczne w domach, ale także na polach bitew.

 

Komentator 4:              Przedziwna jest ta polska kolęda. Jest w niej, dostojność i skupienie ducha, bujny temperament i zaduma, tęsknota, jest rzewność i czułość, jest humor, jest werwa i zamaszystość. Dlatego śpiewamy je wszyscy i wszędzie: W kościele i w domu, w mieście i na wsi. Śpiewamy je w każdym nastroju, bo do każdego znajdzie się odpowiednią treść i melodię.

 

Śpiew:              „Wśród nocnej ciszy”

 

Komentator 1:              A czyż może zabraknąć choinki?

                            Choinka stanowi nieodłączny element klimatu świątecznego i zadomowiła się w całym chrześcijańskim świecie. Jest znakiem siły życiowej i symbolem radości. Należy jednak ona do zwyczaju pruskiego i pojawiła się na ziemiach polskich dopiero w pierwszej połowie XIXw wraz z zaborcą.

 

Komentator 2:              Jeżeli choinka, to pod nią nie może zabraknąć tajemniczych kolorowych podarków.

              Składanie sobie podarków jest miłym zwyczajem, ale niekiedy i kosztownym. Dziś proponuję upominek inny:

-          przyjazny uśmiech przy codziennej pracy;

-          słowo uznania dla tego co dobrego uczynił bliźni ten mały i ten dorosły;

-          drobną przysługę komuś niemiłemu;

-          serdeczny uścisk dłoni;

-          a teraz pomyśl sam, ileż można uczynić małych gestów dobroci wobec innych?

 

Lektor 2:              „Darmo otrzymaliście darmo dawajcie”. /Mt 10,8/

 

Śpiew:              „Podaj rękę swemu bratu ...”

 

Komentator 3:              W Wigilijny Wieczór nie może zabraknąć wieczerzy w rodzinnym gronie, w gronie przyjaciół.

              Wieczerza – posiłek. Posiłek ludzki nabiera pełnego znaczenia dopiero wtedy, gdy Boga Człowieka jako przyjaciela, zapraszamy do stołu rodzinnego.

 

Lektor 1:              Z Ewangelii św. Jana /J 2,1/.

              „Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał a on ze mną”

 

Komentator 5:              Opłatek jest chlebem, Bożym darem. Łamać się opłatkiem to znaczy dzielić się chlebem, dobrocią i miłością Boga. Gest łamania się opłatkiem przypomina, że poza zwykłym porządkiem życia, w którym istnieje niezgoda jest jeszcze inny świat. Świat miłości, wyrozumiałości i przebaczenia, a Wigilia jest ich świętem. Nawet w listach świątecznych obok życzeń przesyłamy znak opłatkowej wspólnoty, bliskości i dobroci.

              Z Bożym Narodzeniem tak ściśle złączone są: pasterka o północy, jasełka i kolędnicy. Pomysł pasterki i jasełek pochodzi od św. Franciszka z Asyżu.

 

Lektor 1:              Gloger napisał:

              „Św. Franciszek na kilka lat przed śmiercią opanowany myślą uczczenia narodzin Bożego Dzieciątka odprawił pierwszą Mszę Bożonarodzeniową o północy i kazał braciom odegrać jasełka. A żeby jednak nikt mu za nieprzystojny żart nie poczytał, postarał się o oficjalne zezwolenie od papieża”.

 

Komentator 1:              I tak od wieków średnich Kościół Katolicki przyjął pomysł św. Franciszka jako obyczaj całego świata chrześcijańskiego.

 

Komentator 2:              I w ten sposób Wigilia dobiega końca. Nadchodzą święta, Bóg się rodzi! Bo te i inne zwyczaje świąteczne mają swój pełny wymiar i sens, o ile umieszczone są w radości tajemnicy Emmanuela, który narodził się dla mnie i dla ciebie w osobie Jezusa Chrystusa.

 

Śpiew:              „Pójdźmy wszyscy do stajenki”

 

Komentator 3:              A teraz powstańmy, aby z głęboką wiarą i miłością wysłuchać Ewangelii św. Łukasza mówiącej o Narodzeniu Chrystusa.

 

Ew. Łukasz:              czyta: /Łk 2; 1-10/ do zdania – lecz anioł rzekł do nich:

 

Anioł:              Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu. Dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie.

Ew. Łukasz:              I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami.

 

Aniołowie:              Chwała bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli.

 

Komentator 4:              Kościół Jezusa Chrystusa od początku swego istnienia głosi pokój i o ten pokój zabiega.

 

Lektor 2:              Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi /Mt. 5,9/

 

Komentator 3:              Skoro pokój jest darem, człowiek, na przestrzeni dziejów nie był nigdy zwolniony od odpowiedzialności za jego brak lub jego niweczenie. W zadumie nad Ewangelią Pokoju nie znajdziemy gotowych formuł na realizację w naszych czasach określonego działania i postępu na rzecz pokoju. Znajdziemy natomiast na każdej niemal stronie, ducha braterskiej miłości, który jest podstawowym składnikiem pokoju.

 

Śpiew:              „Boży pokój jak rzeka”             

 

Komentator 4:              Musimy starać się być rzecznikami pokoju w swoich domach rodzinnych, w szkole, w gronie koleżanek i kolegów, na ulicy i podwórku, po prostu wszędzie. Tymi rzecznikami musimy być my sami, aby głoszone słowa nie były bezowocne.

              Pokoju trzeba pragnąć,

              Pokój trzeba miłować,

              Pokój trzeba wprowadzić w czyn.

              Pokój musi stać się wynikiem wewnętrznego nastawienia, bo pokój rodzi się najpierw we wnętrzu ludzkiego serca.

 

Śpiew:              „cicha noc, święta noc”

 

Komentator 1:              I chyba dobrze się stało, że dziś w naszym gronie zadumaliśmy się nad darem, który ofiaruje nam Pan, a o którym głoszą aniołowie – o pokoju.

              Pokój, który trzeba poznać i rozpoznać, zapragnąć, pokochać i wreszcie uczynić gesty pokoju.

 

Komentator 1:              Więc dłoń wyciągnij

                            W oczy spójrz

                            I znak pokoju pocałunek

                            Prześlij i przekaż

                            Bratu swemu

                            Uśmiechem, gestem, słowem i pieśnią.

                            I ten co przyszedł

                            Co się rodzi

                            Nasz brat i Bóg

                            Niech nam króluje

                            Niech błogosławi

                            Miastom i wsiom

                            Niech nikt nie zna niepokoju

                            W trudzie życia pełnym znoju ...

                            Błogosław, Boże Prawy

                            Wszystkie nasze ludzkie sprawy,

                            Wszystkie dobre poczynania

                            Które życia wciąż wyłania.

 

Komentarz:              Boże Narodzenie ... To przede wszystkim święto pokoju, miłości i zgody. W dniu tym serca nasze, jeśli coś mają przebaczyć – przebaczają

              Jeśli o czymś zapomnieć – zapomną,

              I niech Boże Narodzenie będzie w naszych domach rodzinnych, w naszych szkołach, w zakładach pracy, wszędzie tam gdzie jest człowiek

              Podnieś rękę Boże Dziecię i błogosław nam.

 

Śpiew:              „Do szopy hej pasterze”