W tym roku na wakacje wyjechałam nad morze . Po przyjechaniu na wakacje pierwsze co zrobiłam to zameldowałam się z rodzicami . Później przebrałam sie w strój kapielowy i poszłam się opalać na plażę . Na plaży poznałam Elze . Bardzo miło mi się z nia rozmawiało mam nadzieje ze sie jeszcze spotakmy
Cechy usposobienia: mimo swojego kalectwa Elza jest niezwykle pogodną dziewczynką. Już dawno pogodziła się z tym, że nie widzi. Dużo śpiewa, śmieje się. Ma bogatą wyobraźnię, czasem układa własne bajki. Jest trochę nieśmiała, bo inne dzieci od niej stronią. Charakter: Elza jest bardzo ciekawa świata. Przed dwoma laty przebywający u Budziszów emerytowany nauczyciel z Poznania rozbudził w niej tę pasję. Nauczył rozpoznawania wielu roślin wszczepił miłość do przyrody. Dziewczynka doskonale radzi sobie nie tylko w znanym sobie domu, potrafi też w nieznanym lesie wskazać drogę powrotną. Nauczyła się wykonywać drobne prace gospodarskie i pomaga przybranym dziadkom na miarę swoich możliwości. Nie może tylko chodzić do szkoły, bardzo tego żałuje. Elza bardzo potrzebuje przyjaźni, akceptacji. Dzięki spotkaniu z Danusią czuje się potrzebna i akceptowana. Bardzo przeżywa swoją samotność, o czym świadczy jej wypowiedź, kiedy dziewczynki bawiły się lalkami. Nie okazuje jednak tego po sobie.
W tym roku na wakacje wyjechałam nad morze . Po przyjechaniu na wakacje pierwsze co zrobiłam to zameldowałam się z rodzicami . Później przebrałam sie w strój kapielowy i poszłam się opalać na plażę . Na plaży poznałam Elze . Bardzo miło mi się z nia rozmawiało mam nadzieje ze sie jeszcze spotakmy
Cechy usposobienia: mimo swojego kalectwa Elza jest niezwykle pogodną dziewczynką. Już dawno pogodziła się z tym, że nie widzi. Dużo śpiewa, śmieje się. Ma bogatą wyobraźnię, czasem układa własne bajki. Jest trochę nieśmiała, bo inne dzieci od niej stronią.
Charakter: Elza jest bardzo ciekawa świata. Przed dwoma laty przebywający u Budziszów emerytowany nauczyciel z Poznania rozbudził w niej tę pasję. Nauczył rozpoznawania wielu roślin wszczepił miłość do przyrody. Dziewczynka doskonale radzi sobie nie tylko w znanym sobie domu, potrafi też w nieznanym lesie wskazać drogę powrotną. Nauczyła się wykonywać drobne prace gospodarskie i pomaga przybranym dziadkom na miarę swoich możliwości. Nie może tylko chodzić do szkoły, bardzo tego żałuje.
Elza bardzo potrzebuje przyjaźni, akceptacji. Dzięki spotkaniu z Danusią czuje się potrzebna i akceptowana. Bardzo przeżywa swoją samotność, o czym świadczy jej wypowiedź, kiedy dziewczynki bawiły się lalkami. Nie okazuje jednak tego po sobie.