mody13
17-go grudnia w stołecznej siedzibie fundacji Flowers of Life odbyło się finałowe spotkanie cyklu "Miasto Warszawa, Rzeka Wisła". Było to połączenie opowieści starych legend (Grupa Studnia O znana nie tylko bywalcom Muzeum Opowiadaczy Historii) ze starą, dobrą mazowiecką nutą bazującą na rytmach folku miejskiego (kapela Domu Tańca) i prezentacją projektów uatrakcyjnienia nadwiślańskich brzegów w obrębie Warszawy.
Całość rozpoczęła się opowieścią Jarka Kaczmarka o przybyszu z Wiednia - młody architekt zagubia się w Warszawie i spotyka tajemniczą postać, która daje mu magiczną dyskietkę z kodem do konta w banku, która zadziała jak on zaprojektuje wiślane nadbrzeże w ciągu 24 h - była to swoista i ciekawa parafraza starej, stołecznej legendy o Złotej Kaczce. Zabrzmiała też, teatralnie i z muzycznym podkładem na żywo zaprezentowana legenda o braciach rybakach i kobiecie - gryficy (protoplastce stołecznej syrenki). Była także wspaniała prezentacja (slajdy) klimaciku dawnej Warszawy - od kapel podwórkowych (także dziecięcych) po tłumy na piaszczystych miejskich plażach i slynnych imprezach na Bielanach.
Na koniec części oficjalnej pokazano projekty zagospodarowania brzegów Wiłśy - od dziecięcych marzeń (rezultat pracy warsztatowej fundacji Flowers of Life) po współczesne wizje artystów z Bęc-Zmiany.
1 votes Thanks 0
anna0090
Wisła (łac. i ang. Vistula, niem. Weichsel) – najdłuższa rzeka Polski, o długości 1047 km. Jest także najdłuższą rzeką w zlewisku Morza Bałtyckiego. Źródła rzeki znajdują się w południowej Polsce, na wysokości 1106 m n.p.m., na zachodnim stoku Baraniej Góry w Beskidzie Śląskim, są to: Biała Wisełka i, uznawana za pierwotne źródło, Czarna Wisełka, jak również potok Malinka. Zasadniczy kierunek biegu Wisły jest południkowy. Wisła przepływa przez wiele miast, takich jak Kraków, Sandomierz, Puławy, Dęblin, Warszawa, Płock, Włocławek, Toruń, Bydgoszcz, Świecie, Grudziądz, Tczew i Gdańsk. Wisła posiada deltę i uchodzi do Zatoki Gdańskiej. Średni przepływ roczny (przy ujściu rzeki) wynosi 1054 m³/s, a maksymalna różnica stanów wody – 10 m. W starożytności Wisła była znana i opisywana przez geografów jako np. Vistla i Vistula, a jej najdawniejszą formę można rekonstruować jako *Wīstlā. Dawniej próbowano tłumaczyć nazwę jako celtycką, germańską czy słowiańską, czy wykazać związek z pierwiastkiem *weys "płynąć", lecz z braku nawiązań w toponimii i braku morfemu *Wīstl- w historycznych językach, można przyjąć, że jest to nazwa przejęta przez ludy indoeuropejskie od wcześniejszych mieszkańców. Wincenty Kadłubek nazywał Wisłę Vandalus, wyprowadzając nazwę rzeki od imienia Wandy, a tę od wyrazu vanduo, oznaczającą w jęz. litewskim wodę natomiast Jan Długosz w Annales seu cronicae incliti ... nazywa Wisłę rzeką Białą "
Całość rozpoczęła się opowieścią Jarka Kaczmarka o przybyszu z Wiednia - młody architekt zagubia się w Warszawie i spotyka
tajemniczą postać, która daje mu magiczną dyskietkę z kodem do konta w banku, która zadziała jak on zaprojektuje wiślane nadbrzeże w ciągu 24 h - była to swoista i ciekawa parafraza starej, stołecznej legendy o Złotej Kaczce. Zabrzmiała też, teatralnie i z muzycznym podkładem na żywo zaprezentowana legenda o braciach rybakach i kobiecie - gryficy (protoplastce stołecznej syrenki). Była także wspaniała prezentacja (slajdy) klimaciku dawnej Warszawy - od kapel podwórkowych (także dziecięcych) po tłumy na piaszczystych miejskich plażach i slynnych imprezach na Bielanach.
Na koniec części oficjalnej pokazano projekty zagospodarowania brzegów Wiłśy - od dziecięcych marzeń (rezultat pracy warsztatowej fundacji Flowers of Life) po współczesne wizje artystów z Bęc-Zmiany.
Źródła rzeki znajdują się w południowej Polsce, na wysokości 1106 m n.p.m., na zachodnim stoku Baraniej Góry w Beskidzie Śląskim, są to: Biała Wisełka i, uznawana za pierwotne źródło, Czarna Wisełka, jak również potok Malinka. Zasadniczy kierunek biegu Wisły jest południkowy.
Wisła przepływa przez wiele miast, takich jak Kraków, Sandomierz, Puławy, Dęblin, Warszawa, Płock, Włocławek, Toruń, Bydgoszcz, Świecie, Grudziądz, Tczew i Gdańsk. Wisła posiada deltę i uchodzi do Zatoki Gdańskiej.
Średni przepływ roczny (przy ujściu rzeki) wynosi 1054 m³/s, a maksymalna różnica stanów wody – 10 m. W starożytności Wisła była znana i opisywana przez geografów jako np. Vistla i Vistula, a jej najdawniejszą formę można rekonstruować jako *Wīstlā. Dawniej próbowano tłumaczyć nazwę jako celtycką, germańską czy słowiańską, czy wykazać związek z pierwiastkiem *weys "płynąć", lecz z braku nawiązań w toponimii i braku morfemu *Wīstl- w historycznych językach, można przyjąć, że jest to nazwa przejęta przez ludy indoeuropejskie od wcześniejszych mieszkańców. Wincenty Kadłubek nazywał Wisłę Vandalus, wyprowadzając nazwę rzeki od imienia Wandy, a tę od wyrazu vanduo, oznaczającą w jęz. litewskim wodę natomiast Jan Długosz w Annales seu cronicae incliti ... nazywa Wisłę rzeką Białą "