Historyczna kultura Indii powstała w trzecim tysiącleciu p.n.e. na rozległych obszarach doliny Indusu. W latach 2300 do 1750 p.n.e. na terenie Indii istniała kultura harappańska. Ludność należąca do tej kultury była głównie rolnicza, uprawiała głównie pszenicę, jęczmień, soczewicę, groch i bawełnę. Uprawa była ściśle związana z wylewami rzek, nie stosowano wtedy kanałów nawadniających. Odnalezione w miastach harappańskich sztuczne zbiorniki wodne, do których wiodły szerokie schody, pozwalają się w nich domyślać obiektów kultowych, przeznaczonych do zbiorowych ablucji. Ludność kultury Indusu posługiwała się pismem prawdopodobnie fonolograficznym (czyli takim, w którym poszczególne znaki odpowiadają w przybliżeniu głoskom), składającym się z abstrakcyjnych symboli i przedstawień figuralnych. Rozbicie polityczne Indii sprzyjało przemianom gospodarczym idącym w kierunku dalszego zróżnicowania ludności.
Historyczna kultura Indii powstała w trzecim tysiącleciu p.n.e. na rozległych obszarach doliny Indusu. W latach 2300 do 1750 p.n.e. na terenie Indii istniała kultura harappańska. Ludność należąca do tej kultury była głównie rolnicza, uprawiała głównie pszenicę, jęczmień, soczewicę, groch i bawełnę. Uprawa była ściśle związana z wylewami rzek, nie stosowano wtedy kanałów nawadniających. Odnalezione w miastach harappańskich sztuczne zbiorniki wodne, do których wiodły szerokie schody, pozwalają się w nich domyślać obiektów kultowych, przeznaczonych do zbiorowych ablucji. Ludność kultury Indusu posługiwała się pismem prawdopodobnie fonolograficznym (czyli takim, w którym poszczególne znaki odpowiadają w przybliżeniu głoskom), składającym się z abstrakcyjnych symboli i przedstawień figuralnych. Rozbicie polityczne Indii sprzyjało przemianom gospodarczym idącym w kierunku dalszego zróżnicowania ludności.