Question

Kto z polskich żyjących aktorów mógłby zagrać rolę Harpagona ze "Skąpca" i dlaczego?

(min 32 wersy, najlepiej w formie rozprawki)

Bardzo proszę o pomoc od tego zależy moja ocena z polskiego. Z góry dziękuje :)

Answer 1

 60-letni Harpagon, wdowiec, jest ojcem dwojga dorosłych dzieci. Córka Harpagona Eliza jest zakochana z wzajemnością w Walerym, który nie tak dawno uratował jej życie. Muszą jednak ukrywać swą miłość ze względu na ojca Elizy. Walery nie zna swoich rodziców, nie posiada majątku, więc chce się wkraść w łaski Harpagona jako rządca. W podobnej sytuacji znajduje się syn Harpagona, Kleant, zakochany w Mariannie, która mieszka niedaleko, razem z chorą matką. Dziewczyna jest ładna, dobra, uczciwa, ale niezbyt bogata, więc Kleant nie może liczyć na przychylność ojca.
Harpagon też zauważył Mariannę, wpadł na pomysł, by się z nią ożenić; ma też plany wobec dzieci. Oznajmia Elizie, że wyda ją za Anzelma, człowieka 50-letniego, ale bogatego. Synowi przeznaczył majętną wdowę.
Tymczasem zrozpaczony Kleant chce pożyczyć od lichwiarzy pieniądze, by poślubić Mariannę i przenieść się z nią w inne strony. Okazuje się, że lichwiarzem wykorzystującym jego położenie jest Harpagon, własny ojciec.
Skąpiec wyprawia ucztę, w czasie której chce do końca doprowadzić swoje zamiary matrymonialne. Przybywa Marianna, z przerażeniem patrzy na gospodarza domu w charakterze zalotnika. Serce ciągnie ją ku Kleantowi, który wyznaje jej swą miłość, wmawiając ojcu, że działa w jego imieniu.
Swatka Eufrozyna, dowiedziawszy się o miłości młodych, postanawia im pomóc. Harpagon poznawszy sekret syna, w złości wyrzeka się go. Gdy Kleant wybiega z domu, spotyka służącego Strzałkę, który ukradł właśnie zakopaną szkatułkę z pieniędzmi. Harpagon wzywa komisarza policji. Najpierw podejrzewa służącego Jakuba, lecz ten zrzuca winę na rządcę Walerego. Ten przyznaje się do winy, myśląc o swoim uczuciu do Elizy, ale zorientowawszy się, o co go podejrzewają, z oburzeniem odrzuca posądzenie o kradzież. Nigdy nie dopuściłby się takiego czynu, jest przecież jedynym dziedzicem znanej neapolitańskiej rodziny, która zginęła w katastrofie okrętowej. Obecny Anzelm, konkurent Elizy, żyjący dotąd w Paryżu pod przybranym nazwiskiem, poznaje w Walerym swego syna, a w Mariannie córkę. On także był przekonany, że rodzina poniosła śmierć w katastrofie.
Nic nie stoi na przeszkodzie, aby obie młode pary pobrały się, bo i Harpagon wyrzeka się Marianny bez żalu, byle tylko odzyskać szkatułkę i jej zawartość.

Tomasz Man

Rocznik 1968, kształcił się na Uniwersytecie Wrocławskim (polonistyka) i Akademii Teatralnej w Warszawie (reżyseria). Po studiach wystawił „Balladynę”, „Zbrodnię i karę” w Białymstoku, autorską „Kataranktę” w Warszawie oraz dwie sztuki Krzysztofa Bizio „Porozmawiajmy o życiu i śmierci” w Szczecinie i „Lament” w Łodzi. Reżyserował także Dario Fo, Franca Rame.

Jest autorem sztuki „111” wystawionej w Laboratorium Dramatu Teatru Narodowego. „To historia nastoletniego chłopca, który z broni kupionej za 11 zł zabija swoich rodziców – napisana po obejrzeniu amerykańskiego dokumentu”. W V Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej (Sopot czerwiec 2005) wzięło udział słuchowisko konkursowe T. Mana „Matka i Lampart”.