Hydroliza soli to- reakcja chemiczna zachodząca zaraz po dysocjacji elektrolitycznej soli w trakcie rozpuszczania ich w wodzie. Reakcja ta powoduje, że roztwory wielu soli nie mają obojętnego pH lecz są bardziej lub mniej kwaśne lub zasadowe.
Powstające w wyniku dysocjacji soli jony są z punktu widzenia teorii Lewisa kwasami (kationy) lub zasadami (aniony), mogą więc one reagować z wodą tak, jakby były kwasami i zasadami w tradycyjnym rozumieniu (zgodnie z teorią Arrheniusa). To właśnie ta reakcja jest zwana hydrolizą elektrolityczną soli. Przebiega podobnie do reakcji innych słabych elektrolitów, a więc w przybliżeniu zgodnie z prawem rozcieńczeń Ostwalda.
Warto pamiętać, iż w przypadku soli mocnego kwasu i mocnej zasady hydroliza nie zachodzi. Nie zachodzi także w przypadku soli, które są nierozpuszczalne w wodzie.
Odczyn kwaśny posiadają wodne roztwory kwasów, zasadowy – roztwory zasad. A jaki odczyn mają wodne roztwory soli? Rozpuszczalne w wodzie sole nie tylko ulegają procesowi dysocjacji elektrolitycznej, ale również hydrolizie.
Hydroliza soli to reakcja odwracalna zachodząca między kationem lub/i anionem soli a cząsteczką wody. Hydrolizie ulegają wszystkie sole rozpuszczalne w wodzie z wyjątkiem soli mocnych kwasów i mocnych zasad, np. K2SO4 , NaCl. Odczyn roztworu wodnego tych soli jest obojętny.
sole mocnych zasad i słabych kwasów posiadają zasadowy odczyn roztworu wodnego → hydroliza anionowa sole słabych kwasów i słabych zasad posiadają w przybliżeniu obojętny odczyn roztworu wodnego (aby dokładnie określić odczyn, który będzie np. słabo kwaśny lub słabo zasadowy należy porównać wartości stałych dysocjacji słabego kwasu i słabej zasady) → hydroliza kationowo-anionowa
ale w przypadku np. metanianu (mrówczanu) amonu odczyn jego roztworu wodnego jest słabo kwaśny (pH < 7), gdyż:
Hydroliza soli to- reakcja chemiczna zachodząca zaraz po dysocjacji elektrolitycznej soli w trakcie rozpuszczania ich w wodzie. Reakcja ta powoduje, że roztwory wielu soli nie mają obojętnego pH lecz są bardziej lub mniej kwaśne lub zasadowe.
Powstające w wyniku dysocjacji soli jony są z punktu widzenia teorii Lewisa kwasami (kationy) lub zasadami (aniony), mogą więc one reagować z wodą tak, jakby były kwasami i zasadami w tradycyjnym rozumieniu (zgodnie z teorią Arrheniusa). To właśnie ta reakcja jest zwana hydrolizą elektrolityczną soli. Przebiega podobnie do reakcji innych słabych elektrolitów, a więc w przybliżeniu zgodnie z prawem rozcieńczeń Ostwalda.
Warto pamiętać, iż w przypadku soli mocnego kwasu i mocnej zasady hydroliza nie zachodzi. Nie zachodzi także w przypadku soli, które są nierozpuszczalne w wodzie.
Odczyn kwaśny posiadają wodne roztwory kwasów, zasadowy – roztwory zasad. A jaki odczyn mają wodne roztwory soli? Rozpuszczalne w wodzie sole nie tylko ulegają procesowi dysocjacji elektrolitycznej, ale również hydrolizie.
Hydroliza soli to reakcja odwracalna zachodząca między kationem lub/i anionem soli a cząsteczką wody. Hydrolizie ulegają wszystkie sole rozpuszczalne w wodzie z wyjątkiem soli mocnych kwasów i mocnych zasad, np. K2SO4 , NaCl. Odczyn roztworu wodnego tych soli jest obojętny.
sole mocnych zasad i słabych kwasów posiadają zasadowy odczyn roztworu wodnego → hydroliza anionowa
sole słabych kwasów i słabych zasad posiadają w przybliżeniu obojętny odczyn roztworu wodnego (aby dokładnie określić odczyn, który będzie np. słabo kwaśny lub słabo zasadowy należy porównać wartości stałych dysocjacji słabego kwasu i słabej zasady) → hydroliza kationowo-anionowa
ale w przypadku np. metanianu (mrówczanu) amonu odczyn jego roztworu wodnego jest słabo kwaśny (pH < 7), gdyż: