Krotka notatka( nie z internetu )o impresjonizmie ekspresjonizmie-skad sie wziol cechy charakterystyczne cos ogolnie o nich i po 2 najwybitniejszych przedstawicieli kazdej z nich krotko co charakteryzuje ich malarstwo (jak mozemy rozpoznac ze to ich dzielo) i przykla np sloneczniki van gogh
Impresjonizm – znaczy wrażenie, odbicie. Jest to prąd w malarstwie, który narodził się we Francji w latach 60 XIX wieku i zdominował malarstwo europejskie oraz połnocnoamarykańskie. Impresjonistom chodziło głównie o malowanie w plenerze, gdzie łatwo uzyskuje się grę świateł i cieni, a barwy zastępują linie. Pragnęli przedstawić rzeczywiste życie, malować z natury i uchwycić zmienne efekty światła.Obrazy impresjonistyczne miały nastrój i atmosferę, trudno było mówić o precyzji linii i formy, liczyło się jedynie wrażenie. Charakterystyczna dla impresjonizmu jest technika barwnych plam, zatarcie konturów, rozświetlenie. Termin ten został najpierw użyty w obraźliwym sensie przy opisywaniu obrazu C. Moneta „Impresja – Wschod słońca” (1872). Impresjonizm muzyczny, przełom XIX i XX wiek, powstał około 15 lat po pojawieniu się tego kierunku w malarstwie (C. Debussy).
Impresjonistami byli C. Monet, A. Renoir, A. Sisley, C. Pissarro, E. Degas, B. Morisot, później dołączyli do nich P. Cezanne, E. Manet i inni.
Claude Monet - ,,Impresja - wschód słońca" August Renoir - ,,Huśtawka" , “Przesłuchanie roli” Edgar Degas - ,,Błękitne tancerki'', „Tancerka na scenie”
Camille Pissarro „Droga w Louveciennes”
Ekspresjonizm – styl wyrażający wewnętrzne emocje. Jest to kierunek nie oznaczający jednolitego stylu, lecz raczej postawę twórczą. Rozwijał się w pierwszym trzydziestoleciu XX wieku, północnej i środkowej Europie (gł. W Niemczech). W odróżnieniu od impresjonizmu, dla którego inspiracją są wrażenia pochodzące ze świata zewnętrznego, ekspresjonizm pragnął ukazać w sztuce najbardziej skryte, subiektywne emocje i wewnętrzne przeżycia. Wyraża zagubienie człowieka w świecie, jego konflikt z otoczeniem oraz lęk przed światem. Ekspresjoniści zniekształcali lub wyolbrzymiali zwykły wygląd, celowo deformowali zewnętrzny obraz świata, by przekazać odbicie świata zewnętrznego. Często wykorzystywali kontrast, groteskę i karykaturę. Prekursorem ruchu był V. van Gogh i J. Ensor, a przedstawicielem wczesnego ekspresjonizmu E. Munch. Jednym z najbardziej znanych obrazów ekspresjonistycznych jest „Krzyk” Edvarda Muncha (1893, Galeria Nar. w Oslo). Inni znaczący przedstawiciele w sztukach plastycznych to Erich Heckel, Ernst Ludwig Kirchner , Karl Schmidt-Rottluff, James Ensor, Oskar Kokoschka, Chaim Soutine, Max Beckmann, Georg Grosz.
Ernst Ludwig Kirchner – „Varieté”, „Trzy akty w lesie”
Karl Schmidt-Rottluff – „Kwitnące drzewa”, „Czerwona jodła”
Impresjonizm – znaczy wrażenie, odbicie. Jest to prąd w malarstwie, który narodził się we Francji w latach 60 XIX wieku i zdominował malarstwo europejskie oraz połnocnoamarykańskie. Impresjonistom chodziło głównie o malowanie w plenerze, gdzie łatwo uzyskuje się grę świateł i cieni, a barwy zastępują linie. Pragnęli przedstawić rzeczywiste życie, malować z natury i uchwycić zmienne efekty światła. Obrazy impresjonistyczne miały nastrój i atmosferę, trudno było mówić o precyzji linii i formy, liczyło się jedynie wrażenie. Charakterystyczna dla impresjonizmu jest technika barwnych plam, zatarcie konturów, rozświetlenie. Termin ten został najpierw użyty w obraźliwym sensie przy opisywaniu obrazu C. Moneta „Impresja – Wschod słońca” (1872). Impresjonizm muzyczny, przełom XIX i XX wiek, powstał około 15 lat po pojawieniu się tego kierunku w malarstwie (C. Debussy).
Impresjonistami byli C. Monet, A. Renoir, A. Sisley, C. Pissarro, E. Degas, B. Morisot, później dołączyli do nich P. Cezanne, E. Manet i inni.
Claude Monet - ,,Impresja - wschód słońca"
August Renoir - ,,Huśtawka" , “Przesłuchanie roli”
Edgar Degas - ,,Błękitne tancerki'', „Tancerka na scenie”
Camille Pissarro „Droga w Louveciennes”
Ekspresjonizm – styl wyrażający wewnętrzne emocje. Jest to kierunek nie oznaczający jednolitego stylu, lecz raczej postawę twórczą. Rozwijał się w pierwszym trzydziestoleciu XX wieku, północnej i środkowej Europie (gł. W Niemczech). W odróżnieniu od impresjonizmu, dla którego inspiracją są wrażenia pochodzące ze świata zewnętrznego, ekspresjonizm pragnął ukazać w sztuce najbardziej skryte, subiektywne emocje i wewnętrzne przeżycia. Wyraża zagubienie człowieka w świecie, jego konflikt z otoczeniem oraz lęk przed światem. Ekspresjoniści zniekształcali lub wyolbrzymiali zwykły wygląd, celowo deformowali zewnętrzny obraz świata, by przekazać odbicie świata zewnętrznego. Często wykorzystywali kontrast, groteskę i karykaturę. Prekursorem ruchu był V. van Gogh i J. Ensor, a przedstawicielem wczesnego ekspresjonizmu E. Munch. Jednym z najbardziej znanych obrazów ekspresjonistycznych jest „Krzyk” Edvarda Muncha (1893, Galeria Nar. w Oslo). Inni znaczący przedstawiciele w sztukach plastycznych to Erich Heckel, Ernst Ludwig Kirchner , Karl Schmidt-Rottluff, James Ensor, Oskar Kokoschka, Chaim Soutine, Max Beckmann, Georg Grosz.
Ernst Ludwig Kirchner – „Varieté”, „Trzy akty w lesie”
Karl Schmidt-Rottluff – „Kwitnące drzewa”, „Czerwona jodła”
EmilNolde – „Ostatnia wieczerza”, „Prorok”
Pozdrawiam.