Question

Kreacje kobiet w różnych epokach literackich.Omów i porównaj bohaterki z dwóch epok.To ma być forma pracy maturalnej.Nie z internetu.Dam naj i dużo punktów.

Answer 1

          Kreacje kobiet w literaturze bardzo zmieniały się na przestrzeni epok. W kulturze europejskiej to mężczyzna miał zawsze pozycję dominującą w społeczeństwie. Dlatego właśnie było ono nazywane patriarchalnym. Kobiety nie mogły uczęszczać do szkół, być aktorkami, tworzyć, rzadko sprawowały jakąkolwiek władzę. Zawsze były jednak natchnieniem poetów i innych artystów, często były bohaterkami literackimi. Zróżnicowany obraz kobiety możemy zobaczyć na przykładzie „Cierpień młodego Wertera” Johanna Wolfganga von Goethego i hymnu „Dies Irae” Jana Kasprowicza.

            Pierwszy z tych utworów pochodzi z epoki Romantyzmu i jest powieścią epistolarną, czyli składającą się z listów i fragmentów pamiętnika. Została ona opublikowana w 1774 roku i przyniosła autorowi wielką sławę.  Przedstawiona w niej kobieta, Lotta, a właściwie Charlotta S. stanowi obiekt uczuć tytułowego Wertera. Niestety ma już ona narzeczonego, a jego traktuje jedynie jako przyjaciela. Nieodwzajemnione uczucie doprowadza w końcu do samobójstwa głównego bohatera. Po raz pierwszy Lotta pojawia się w otoczeniu dzieci, ubrana w białą zwiewną suknię. Przypomina ona Werterowi anioła. Idealizuje więc on ją od pierwszego spotkania. Jest ona młodą osobą średniego wzrostu o delikatnej, niepospolitej urodzie. Jej matka nie żyje, a ona opiekuje się swoim młodszym rodzeństwem. Z Werterem połączą ją zamiłowanie do literatury i przyrody oraz miłość do dzieci. Są oni bratnimi duszami, jednak Lotta wychodzi za mąż za Alberta. Po śmierci Wertera choruje z rozpaczy i tęsknoty. W oczach ukochanego kobieta jest ideałem. Piękna, szlachetna, kochająca dzieci. Uważa on, że ludzie w jej otoczeniu nabierają ochoty do życia. Ufa ona Werterowi i powierza mu swoje tajemnice. Mężczyzna wierzy, że odwzajemnia ona jego uczucia. Lotta jest osobą niezależną, posiada własne poglądy i wypowiada się na ich temat. Kocha ona jednak swojego narzeczonego. Jest ucieleśnieniem kochanki epoki Romantyzmu.

            Hymn „Dies irae” ukazał się w 1902 roku w tomiku „Ginącemu światu”. Tytuł oznacza z łaciny „Dzień gniewu” i pochodzi od średniowiecznego hymnu mszalnego przypisywanego Tomaszowi z Celano, żyjącemu na przełomie XII i XIII wieku. Hymn ten śpiewany był podczas mszy w Dzień Zaduszny, mszy pogrzebowej i żałobnej. „Dzień gniewu” to w tradycji chrześcijańskiej dzień sądu ostatecznego. Utwór Kasprowicza przedstawia proroczą wizję dnia zniszczenia znanego nam świata. W wierszu przedstawiony jest motyw paruzji, czyli ponownego przyjścia Chrystusa na sąd ostateczny. W utworze tym odzwierciedleniem poglądów epoki Młodej Polski na temat kobiety jest Ewa. Została ona ukazana jako grzesznica obcująca z wężem-szatanem, rozkoszująca się złem, które dotknęło ludzkość, upajająca się grzechem. Jest to wyraz mizoginii popularnej w epoce Młodej Polski. Była to niechęć do kobiety jako do istoty, do kobiecości, wynikająca z przekonania, że jest to osoba czysto fizyczna, materialistka. Mężczyzna w tej postawie uważany jest za istotę stworzoną do wyższych idei. Kobieta natomiast sprowadza go brutalnie do przyziemnego życia.

            Różnice w postrzeganiu kobiety w tych dwóch epokach są ogromne. W Romantyzmie jest ona piękna, delikatna, niewinna, dobra. Natomiast w Młodej Polsce jest ona wcieleniem przyziemności i materializmu. Poeci romantyczni pokroju Goethego wychwalali zalety płci pięknej, idealizowali kobiety. Kasprowicz natomiast nie wyrażał się o nich w sposób pozytywny. Pokazuje to, w jaki sposób na przestrzeni lat ewoluowało ich postrzeganie w literaturze.

 

 

Korzystałam z hymnu Dies Irae Kasprowicza i Cierpień młodego Wertera. Tu masz książkę, z której brałam informacje o tych utworach do literatury przedmiotu:  

Epoki literackie / Wielki leksykon literatury, opracował zespół pod redakcją Bajdy Justyny. Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2006, ISBN 83-7384-147-4

 

W razie pytań - pisz :) 

 

Ps. Skorzystałam też z mojej pracy maturalnej.