W dramacie Juliusza Słowackiego pt. "Kordian" poeta opisuje pokolenie podejmujące walkę o wolność. Uosobieniem tych młodych ludzi, biorących udział w powstaniu listopadowym, jest główny bohater o imieniu Kordian. Przedatwiony jest on jako tragiczny buntownik, który próbuje wyzwolić naród. Tragizm patrioty-spiskowca polega na ciągłym dokonywaniu wyborów. Jest stawiany naprzeciw róznych racji i musi wśód nich odnaleźć tą właściwą. Sam tragizm przejawia się w tym, że każde posunięcie bohatera, niezależnie od pobudek nim kierujących, okazuje się być błędne. Nie ważne co wybierze, to i tak będzie to tragiczne w skutkach.
Tytułowego bohatera poznajemy jako piętnastoletniego chłopca, który przepełniony jest marzeniami, pragnieniem dokonania czegoś wielkiego, wspaniałego, znaczącego. Przedwcześnie dojrzały rozumie i obejmuje myślą więcej, niż by tego sam chciał. Jest on słaby psychicznie, już jako młody człowiek nie widzi sensu własnego życia, przeżywa rozterki duchowe: "otom ja sam jak drzewo zwarzone od kiści / Sto we mnie żądz, sto uczuć, sto uwiędłych liści". Nieszczęsliwa miłość do dużo starszej kobiety powoduje wreszcie myśli o samobójstwie, ale jednocześnie chce dokonać jakiegoś bohaterskiego czynu. Uważa, że skoro nie stać go na czyny na miarę swoich ambicji, skoro jego miłość jest nieodwzajemniona - nie ma po co żyć. Znajdujemy tu pierwszą oznakę nieudolności Kordiana, jego słabości, niezdecydowania i tragizmu. Wrażliwy idealista, jakim jest Kordian odrzuca, jako nieistotną, barierę wiekową i wierzy, że nie ma preskód na drodze do szczęsliwej miłości. Doznając jednak licznych zawodów postanawia targnąć się na własne życie. Podjęcie tej decyzji dobitnie świadczy o kruchej, nadwrażliwej psychice młodego chłopca.
W dramacie Juliusza Słowackiego pt. "Kordian" poeta opisuje pokolenie podejmujące walkę o wolność. Uosobieniem tych młodych ludzi, biorących udział w powstaniu listopadowym, jest główny bohater o imieniu Kordian. Przedatwiony jest on jako tragiczny buntownik, który próbuje wyzwolić naród.
Tragizm patrioty-spiskowca polega na ciągłym dokonywaniu wyborów. Jest stawiany naprzeciw róznych racji i musi wśód nich odnaleźć tą właściwą. Sam tragizm przejawia się w tym, że każde posunięcie bohatera, niezależnie od pobudek nim kierujących, okazuje się być błędne. Nie ważne co wybierze, to i tak będzie to tragiczne w skutkach.
Tytułowego bohatera poznajemy jako piętnastoletniego chłopca, który przepełniony jest marzeniami, pragnieniem dokonania czegoś wielkiego, wspaniałego, znaczącego. Przedwcześnie dojrzały rozumie i obejmuje myślą więcej, niż by tego sam chciał. Jest on słaby psychicznie, już jako młody człowiek nie widzi sensu własnego życia, przeżywa rozterki duchowe: "otom ja sam jak drzewo zwarzone od kiści / Sto we mnie żądz, sto uczuć, sto uwiędłych liści".
Nieszczęsliwa miłość do dużo starszej kobiety powoduje wreszcie myśli o samobójstwie, ale jednocześnie chce dokonać jakiegoś bohaterskiego czynu. Uważa, że skoro nie stać go na czyny na miarę swoich ambicji, skoro jego miłość jest nieodwzajemniona - nie ma po co żyć. Znajdujemy tu pierwszą oznakę nieudolności Kordiana, jego słabości, niezdecydowania i tragizmu.
Wrażliwy idealista, jakim jest Kordian odrzuca, jako nieistotną, barierę wiekową i wierzy, że nie ma preskód na drodze do szczęsliwej miłości. Doznając jednak licznych zawodów postanawia targnąć się na własne życie. Podjęcie tej decyzji dobitnie świadczy o kruchej, nadwrażliwej psychice młodego chłopca.