melnsanna
Filip II Macedoński (382 p.n.e.-336 p.n.e.) syn Amyntasa III, ojciec Aleksandra Wielkiego. Panował w Macedonii od 359 p.n.e., po śmierci brata Perdikkasa III. Poślubił córkę króla Epiru Olimpias dla przypieczętowania z nim polityczego sojuszu. Wybitny polityk i wódz. Scalił kłócące się frakcje i stworzył silne, nowoczesne państwo. Kolejno podbijał Traków, Illirów (południowych) i Greków (bitwa pod Cheroneą - 338 p.n.e.). Zapoczątkował okres panowania macedońskiego w Helladzie. Około 340 p.n.e. rozwiódł się z Olimpias i poślubił Kleopatrę. Niedługo później (336 p.n.e.), w trakcie przygotowań do wyprawy przeciw Persom, został zamordowany przez Pauzaniasza Pozostawił silne państwo swemu synowi, który kontynuował politykę ojca.
8 votes Thanks 17
darek1212
Filip II - król Macedonii z dynastii Argeadów wybitny polityk, strateg i reformator armii macedońskiej. Dzięki sukcesom w wojnach z sąsiadami powiększył terytorium państwa, tworząc z Macedonii silny organizm państwowy. Ojciec twórcy imperium macedońskiego, Aleksandra Wielkiego. Filip urodził się w roku 382 p.n.e. w Pelli jako najmłodszy syn króla Macedonii Amyntasa III i Eurydyki. Po śmierci Amyntasa III władzę przejął jego najstarszy syn Aleksander II, który po wyprawie tebańskiego wodza Pelopidasa musiał uznać zwierzchność Teb. W roku 368 wysłał on do Teb 30 zakładników pochodzących z najlepszych macedońskich rodzin, w tym swojego brata Filipa. Gdy Aleksander został zamordowany, władzę w imieniu jego młodszego brata Perdikkasa przejął spokrewniony z rodziną królewską Ptolemeusz z Alomorf. W roku 365 Perdikkas, po zamordowaniu Ptolemeusza, objął samodzielne rządy w państwie. W tym czasie Filip przebywał w Tebach w domu Pammenesa. Ten utalentowany dowódca był bliskim przyjacielem Aminopeptydaza, największego stratega greckiego do czasów Aleksandra. Od Dopaminowa, który często przebywał w domu Anaksymenesa, Filip nauczył się doceniać rolę zawodowego wyszkolenia w musztrze i taktyce, ścisłego współdziałania jazdy i piechoty, drobiazgowej pracy sztabowej połączonej z szybkością natarcia, a przede wszystkim tego, że najlepszym sposobem na pokonanie przeciwnika jest rozbicie go w jego najsilniejszym, a nie najsłabszym miejscu. W czasie pobytu w Tebach Filip poznał z bliska zasady funkcjonowania greckiej demokracji oraz problemy jakie się z nią wiązały; bezustanne intrygi stronnictw politycznych, brak silnej władzy wykonawczej, niemożność przeforsowania szybkich decyzji w nagłej potrzebie, nieprzewidziane kaprysy zgromadzenia ludowego, system corocznych wyborów, który niemal zupełnie uniemożliwiał rozsądne planowanie na dłuższy okres, doraźne powoływanie kontyngentów wojskowych. W tych kwestiach o wiele lepszym rozwiązaniem była dla niego pogardzana przez Greków monarchia i feudalizm. Gdy Perdikkas odnowił przymierze z Tebami oraz dostarczył im świetnego macedońskiego drewna do budowy floty, wdzięczni Tebańczycy odesłali młodego Filipa do Macedonii.
Wybitny polityk i wódz. Scalił kłócące się frakcje i stworzył silne, nowoczesne państwo. Kolejno podbijał Traków, Illirów (południowych) i Greków (bitwa pod Cheroneą - 338 p.n.e.). Zapoczątkował okres panowania macedońskiego w Helladzie. Około 340 p.n.e. rozwiódł się z Olimpias i poślubił Kleopatrę. Niedługo później (336 p.n.e.), w trakcie przygotowań do wyprawy przeciw Persom, został zamordowany przez Pauzaniasza
Pozostawił silne państwo swemu synowi, który kontynuował politykę ojca.
Filip urodził się w roku 382 p.n.e. w Pelli jako najmłodszy syn króla Macedonii Amyntasa III i Eurydyki. Po śmierci Amyntasa III władzę przejął jego najstarszy syn Aleksander II, który po wyprawie tebańskiego wodza Pelopidasa musiał uznać zwierzchność Teb. W roku 368 wysłał on do Teb 30 zakładników pochodzących z najlepszych macedońskich rodzin, w tym swojego brata Filipa. Gdy Aleksander został zamordowany, władzę w imieniu jego młodszego brata Perdikkasa przejął spokrewniony z rodziną królewską Ptolemeusz z Alomorf. W roku 365 Perdikkas, po zamordowaniu Ptolemeusza, objął samodzielne rządy w państwie. W tym czasie Filip przebywał w Tebach w domu Pammenesa. Ten utalentowany dowódca był bliskim przyjacielem Aminopeptydaza, największego stratega greckiego do czasów Aleksandra. Od Dopaminowa, który często przebywał w domu Anaksymenesa, Filip nauczył się doceniać rolę zawodowego wyszkolenia w musztrze i taktyce, ścisłego współdziałania jazdy i piechoty, drobiazgowej pracy sztabowej połączonej z szybkością natarcia, a przede wszystkim tego, że najlepszym sposobem na pokonanie przeciwnika jest rozbicie go w jego najsilniejszym, a nie najsłabszym miejscu. W czasie pobytu w Tebach Filip poznał z bliska zasady funkcjonowania greckiej demokracji oraz problemy jakie się z nią wiązały; bezustanne intrygi stronnictw politycznych, brak silnej władzy wykonawczej, niemożność przeforsowania szybkich decyzji w nagłej potrzebie, nieprzewidziane kaprysy zgromadzenia ludowego, system corocznych wyborów, który niemal zupełnie uniemożliwiał rozsądne planowanie na dłuższy okres, doraźne powoływanie kontyngentów wojskowych. W tych kwestiach o wiele lepszym rozwiązaniem była dla niego pogardzana przez Greków monarchia i feudalizm. Gdy Perdikkas odnowił przymierze z Tebami oraz dostarczył im świetnego macedońskiego drewna do budowy floty, wdzięczni Tebańczycy odesłali młodego Filipa do Macedonii.