KALINA
Rosła kalina z liściem szerokiem, Nad modrym w gaju rosła potokiem, Drobny deszcz piła, rosę zbierała, W majowym słońcu liście kąpała, W lipcu korale miała czerwone, W cienkie z gałązek włosy wplecione. Tak się stroiła jak dziewczę młode I jak w lusterko patrzyła w wodę. Wiatr co dnia czesał jej długie włosy, A oczy myła kroplami rosy. U tej krynicy, u tej kaliny Jasio fujarki kręcił z wierzbiny I grywał sobie długo, żałośnie, Gdzie nad krynicą kalina rośnie, I śpiewał sobie: dana! oj dana! A głos po rosie leciał co rana. Kalina liście zielone miała I jak dziewczyna w gaju czekała, A gdy jesienią w skrzynkę zieloną Pod czarny krzyżyk Jasia złożono, Biedna kalina znać go kochała, Bo wszystkie swoje liście rozwiała, Żywe korale rzuciła w wodę. Z żalu straciła swoją urodę.
Zad do wiersza !!!!!!
Wyobraź sobie że nadeszła wiosna i kalina znów się obudziła do życia . Nad leśny potok właśnie przyszła gromada dzieci .Opisz , co zobaczyła i usłyszała Kalina
PLIS POMOCY !!!!!
Pewnego majowego popołudnia nad leśny potok przyszła gromadka dzieci. Kalina była bardzo uradowana, że po raz pierwszy od śmierci Jasia odwiedzili ją ludzie. Kiedy Kalina przysłuchała się dokładnie rozmowie dzieci, usłyszała, że mówią o niej. Nigdy wcześniej nie widziałały piękniejszego krzewu niż ten. W momencie, kiedy Kalina usłyszała słowa dzieci, podniosła się na duchu i nie płakała już za Jasiem. Była pięknym krzewem przez wiosnę i lato, a kiedy przychodziła jesień i zima Kalina pogrążała się w smutku.