Question

Jakie pieśni ludowe śpiewano na Podlasiu?

Proszę żeby dziś ktoś to napisał. Będę bardzo wdzieczna:) ;**

Answer 1

Pieśni śpiewane na Podlasiu to np:
1."Jestem sobie Podlasianka"
1. Jestem sobie Podlasianka
U mnie fartuch po kolanka
Toj-la, o-la-la, toj-la, o-la-la
toj-la, o-la-la, toj-la-la.
2. Do jednego mrugnę oczkiem,
a drugiego trącę boczkiem
Toj-la, o-la-la, toj-la, o-la-la
toj-la, o-la-la, toj-la-la.
3. Z jednym będę ja chodziła
Z drugim będę wianki wiła.
Toj-la, o-la-la, toj-la, o-la-la
toj-la, o-la-la, toj-la-la.

2. "Pole"
1. A w tym polu dwie topole, a ta trzecia wiśnia.
Zagrał Jasio na skrzypeczkach, by Marysia wyszła.
2. Wyjdźże, wyjdźże moja miła, jakieś wychadzała
I powiedz mi szczerą prawdę z kim ty rozmawiała.
3. Czyś słyszała, gdym ja pukał w twoje okieneczko,
Otwórz, otwórz Marysieńko, moja kochaneczko.
4. Oj nie mogłam, mój Jasieńku do ciebie wychodzić
ciemna nocka, ja się bałam, mogłam łatwo zbłądzić.

3. "Jagody"

Czarne jagody, czerwone wiśnie,
Przyjechał do niej Jaś naumyślnie
Oj, dana-na, oj dana-na
przyjechał do niej Jaś naumyślnie.
Z konika zsiada, rączki całuje
Ach, Kasiu, Kasiu ja cię miłuję.
Oj, dana-na, oj dana-na
ach Kasiu, Kasiu ja cię miłuję.

Answer 2

Pieśń Legionów Polskich

Answer 3

Pieśni ludowe (ang. folksongs)
- główny gatunek poetycki (-) ludowej literatury, współistniejący z muzyką. W twórczości niektórych ludów p.l. miały charakter narracyjny, z nich właśnie kształtowały się cykle epickie (Pieśń o Nibelungach, epika serbska); w (-) folklorze polskim dominują liryczne p.l., w niektórych tylko wypadkach łącząc się z ujęciami narracyjnymi (ballada). P.l. nie stanowiły pierwotnie samoistnych dzieł sztuki, towarzyszyły różnym przejawom codziennego i odświętnego życia na wsi. Osobny dział p.l. stanowią pieśni obrzędowe wykonywane tylko w czasie trwania danej uroczystości (np. obrządku religijnego, wesela, dożynek itp.). Innego typu p.l. towarzyszą chłopom w sytuacjach powszednich (np. pieśni rodzinne, zawodowe, (-) kołysanki itp.). W obrębie p.l. bogato są reprezentowane pieśni miłosne, buntownicze, humorystyczne itp. Ustne przekazy oraz związki z muzyką wyznaczyły osobliwości poetyki p.l. Jednym z wyznaczników p.l. są ujęcia ułatwiające pamięciowe opanowanie tekstu, a więc powtórzenia, podległość dobrze znanym wzorcom itp. P.l. mają budowę stroficzną (strofa), częstym zjawiskiem jest (-) refren; ujawniają skłonność do układów symetrycznych oraz powtórzeń. Głównym czynnikiem kompozycyjnym w p.l. jest (-) paralelizm polegający na zestawianiu obok siebie zjawisk należących do dwu różnych dziedzin, zwłaszcza przyrody i sfery uczuć ludzkich; ścisły związek sensowy między elementami składającymi się na paralelizm nie jest konieczny, istotna jest tu sama równoległość dwóch sfer znaczeniowych. P.l. ma zwykle charakter fragmentaryczny, w jej obrębie brak wyraźnie zaznaczonych powiązań pomiędzy częściami składowymi. Jej bohaterowie nie są zindywidualizowani, każda postać jest charakteryzowana tylko za pomocą jednej cechy. Podobnie ogólny charakter mają sytuacje, a także tło, na którym są one zarysowane, nawet o przyrodzie mówi się w kategoriach najbardziej ogólnych. Istnieje wiele różnych wersji poszczególnych utworów, wersje te zmieniały się zależnie od wykonawców, regionu, niekiedy nawet okoliczności wykonania. Zapisy p.l. są zjawiskiem wtórnym, szeroko zakrojone akcje zbierackie rozpoczęły się w Polsce na początku XIX w., największe zasługi w tym zakresie położył Oskar Kolberg. P.l., odkąd stały się przedmiotem zainteresowania, oddziaływają na poezję wykształconą będąc wzorem dla (-) stylizacji (np. w twórczości T. Lenartowicza i M. Konopnickiej); przejmowano też poszczególne ich elementy, np. swoistą melodyjność wiersza, typ fantastyki, właściwości słownictwa. W czasach nowszych, kiedy wieś wyszła z izolacji kulturalnej, p.l. znajdowała się niejednokrotnie w polu oddziaływań poezji wykształconej oraz rozrywkowej (zwłaszcza (-) piosenki).