Arystokraci broniący sie w okopach Świętek trójcy wybierają na swojego dowódcę Hrabiego Henryka. Ten obiecuje, że będzie walczył do ostatniej kropli krwi, czyli jest gotowy na śmierć i tego samego wymaga od pozostałych.
Grozi śmiercią tym, którzy chcieliby się poddać. Gdy rewolucjoniści wdarli się do obozu arystokratów wielu z nich poddało się i za to zostali zabici.
Hrabia Henryk popełnił samobójstwo rzucając się w przepaść, zostawiając swój miecz na skarpie, po czym go poznano.
Na koniec Pankracy umiera porażony wizja Chrystusa w cierniowej koronie.
Krasiński w tym dramacie przedstawił konieczność rewolucji, ale też jej zło. Rewolucjoniści mają wspaniałe ideały, ale sposób dążenia do nich jest bardzo krwawy i nieludzki.
Symboliczne zakończenie sugeruje, że to nie przemoc, a chrześcijańska miłość zdolna jest naprawić świat.
Arystokraci broniący sie w okopach Świętek trójcy wybierają na swojego dowódcę Hrabiego Henryka. Ten obiecuje, że będzie walczył do ostatniej kropli krwi, czyli jest gotowy na śmierć i tego samego wymaga od pozostałych.
Grozi śmiercią tym, którzy chcieliby się poddać. Gdy rewolucjoniści wdarli się do obozu arystokratów wielu z nich poddało się i za to zostali zabici.
Hrabia Henryk popełnił samobójstwo rzucając się w przepaść, zostawiając swój miecz na skarpie, po czym go poznano.
Na koniec Pankracy umiera porażony wizja Chrystusa w cierniowej koronie.
Krasiński w tym dramacie przedstawił konieczność rewolucji, ale też jej zło. Rewolucjoniści mają wspaniałe ideały, ale sposób dążenia do nich jest bardzo krwawy i nieludzki.
Symboliczne zakończenie sugeruje, że to nie przemoc, a chrześcijańska miłość zdolna jest naprawić świat.