Jak zastosowano synkretyzm religijny w sztuce średniowiecznej?
Recommend Questions
Usuario de Brainly
May 2021 | 0 Replies
URGENTE!!! El contexto histórico de los primeros años del siglo XX se caracterizan por: I. Europa poseía la supremacía política, económica y cultural en el mundo II. La ''cuestión social'' se transformó en el problema permanente hasta princios de la ''Gran Guerra'' o ''Primera Guerra Mundial'' III. En las mentes de las grandes potencias mundiales a comienzos del siglo XX, solo hay un objetivo: ''Progresar'' ''Innovar'' y ''Cambiar el mundo'' a) I y II b) II y III c) I y III d) I, II y III
Śmierć Stanisława Wyspiańskiego (1907), Jana Stanisławskiego (1907) i Witolda Wojtkiewicza (1909) - czołowych twórców okresu Młodej Polski - oraz opuszczenie Krakowa przez Stanisława Przybyszewskiego - promotora estetyki wczesnego ekspresjonizmu - spowodowały zanik symbolistycznych tendencji w polskiej sztuce. Około 1910 narodziły się tendencje klasycyzujące, których źródłem była teoria Maurice'a Denis głoszącego apologię dekoratywności opartej na klasycznych wzorach i artystycznych konwencjach włoskiego quattrocenta i cinquecenta. Jednocześnie nasiliło się wśród młodych twórców zainteresowanie rewolucyjnymi przemianami, jakie zachodziły w tym czasie w awangardowych kręgach artystycznych Paryża. Przyczyniły się do tego m.in. kontakty z przebywającymi w Paryżu kolegami, spośród których Ludwik Markus (Louis Marcoussis), Eli Nadelman, Henryk Hayden, Roman Kramsztyk, Alicja Halicka i Tadeusz Makowski jako pierwsi podjęli w latach 1911-1914 wyzwanie kubizmu. Poszukiwania nowych form wyrazu pobudzała również lekcja Paula Cézanne'a, przekazywana od 1908 - wraz z kultem sztuki Pierre'a Bonnarda - na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych przez Józefa Pankiewicza. W twórczości Xawerego Dunikowskego, najwybitniejszego rzeźbiarza polskiego symbolizmu, tendencje do geometryzującego uproszczenia brył pojawiły się już w latach 1903-1904. Chłonąc w latach 1914-1923 znamienną dla artystyczno-intelektualnych elit Paryża atmosferę poszukiwań i eksperymentów, Dunikowski stworzył oryginalną formułę kubistycznego traktowania rzeźbiarskich form. Bryłę kształtował syntetycznie spiętrzając zgeometryzowane, modelowane ostrymi nacięciami płaszczyzny.