Ulica Miodowa – obraz Bernarda Bellotta zw. Canaletto, namalowany na płótnie w roku1777. Obraz przedstawia Ulicę Miodową widoczną z rogu ulicy Senatorskiej. Z lewej strony widać pałac biskupów krakowskich, a za nim nieistniejący obecniewczesnoklasycystyczny pałac bankiera Piotra Teppera z lat 1774-1775, dzieło Efraima Schrögera. Z prawej strony późnobarokowy pałac Branickich zbudowany przez Jana Zygmunta Deybla z roku 1744. W głębi widoczny jest jeszcze barokowy pałac Krasińskich, wzniesiony w latach 1677-1694 przez Tylmana z Gameren. Ulicę Miodową wypełniają mieszkańcy Warszawy, środkiem ulicy jedzie wytworna karoca, stoją grupy rozmawiających osób, po prawej stronie uliczni gapie, handlarze rycinami, żebracy. Canaletto świetnie uchwycił różnorodność typów ludzkich i dał doskonały obraz XVIII-wiecznej Warszawy.
Ulica Miodowa – obraz Bernarda Bellotta zw. Canaletto, namalowany na płótnie w roku1777. Obraz przedstawia Ulicę Miodową widoczną z rogu ulicy Senatorskiej. Z lewej strony widać pałac biskupów krakowskich, a za nim nieistniejący obecniewczesnoklasycystyczny pałac bankiera Piotra Teppera z lat 1774-1775, dzieło Efraima Schrögera. Z prawej strony późnobarokowy pałac Branickich zbudowany przez Jana Zygmunta Deybla z roku 1744. W głębi widoczny jest jeszcze barokowy pałac Krasińskich, wzniesiony w latach 1677-1694 przez Tylmana z Gameren. Ulicę Miodową wypełniają mieszkańcy Warszawy, środkiem ulicy jedzie wytworna karoca, stoją grupy rozmawiających osób, po prawej stronie uliczni gapie, handlarze rycinami, żebracy. Canaletto świetnie uchwycił różnorodność typów ludzkich i dał doskonały obraz XVIII-wiecznej Warszawy.