Sroka933
Znalazlem rozne typy gladiatorow i ich ubiory. Tutaj masz wszystko :P
Andabata – ubrany w kolczugę, walczył pieszo lub konno w hełmie z zasłoną bez otworów na oczy.
Bestiarius - był wyposażony jedynie w sztylet lub włócznię i walczył z dzikimi zwierzętami (w walkach zwanych venatio) często ponosząc śmierć.
Dimachaerus – walczył bez hełmu używał dwóch sztyletów.
Eques – walczył konno mieczem i włócznią, miał okrągłą tarczę.
Essedarius - walczył z wozu zaprzężonego w dwa konie (essedum) powożonego przez woźnicę.
Gal - był bardzo zbliżony w typie uzbrojenia do mirmillo.
Laquearius - używał sznura z pętlą, podobnego do lassa.
Mirmillo (murmillo) – osłaniał głowę hełmem przypominającym głowę ryby mormylos; dodatkowo był wyposażony w osłonę ramienia, miecz oraz podłużną tarczę.
Provocator – najczęściej wystawiany był przeciw samnitom; jego rynsztunek i uzbrojenie różniły się w zależności od rodzaju walki.
Retiarius (sieciarz) - walczył trójzębem lub harpunem zrobionym z ości tuńczyka, sztyletem oraz siecią, którą zarzucał przeciwnikowi na głowę.
0 votes Thanks 0
evelajn
nosili skórzane buty na rzemykach nad kostkę. Mieli długą, białą suknię przed kolana, na której umieszczony był skórzany płaszcz, na którym umieszczano zbroje.
Zbroja folgowa, zwana segmentowaną – LORICA SEGMENTATA – Pancerz składał się z metalowych (żelazo lub brąz) płytek pokrywających klatkę piersiową, ramiona i plecy oraz z 4 do 7 skórzanych pasów. Poszczególne płyty utrzymywał razem od wewnątrz skórzany rzemień. Zarówno z przodu jak i z tyłu, zapinano metalowe pasy.
zbroja łańcuszkowa- Złożona z wielu łańcuszków połączonych ze sobą, przypominała kolczugę. Wynaleziona została prawdopodobnie przez celtów około VII wieku p.n.e. W IV wieku p.n.e. zaadoptowana została przez Rzymian - Kolczuga – składała się z małych kółek
Andabata – ubrany w kolczugę, walczył pieszo lub konno w hełmie z zasłoną bez otworów na oczy.
Bestiarius - był wyposażony jedynie w sztylet lub włócznię i walczył z dzikimi zwierzętami (w walkach zwanych venatio) często ponosząc śmierć.
Dimachaerus – walczył bez hełmu używał dwóch sztyletów.
Eques – walczył konno mieczem i włócznią, miał okrągłą tarczę.
Essedarius - walczył z wozu zaprzężonego w dwa konie (essedum) powożonego przez woźnicę.
Gal - był bardzo zbliżony w typie uzbrojenia do mirmillo.
Laquearius - używał sznura z pętlą, podobnego do lassa.
Mirmillo (murmillo) – osłaniał głowę hełmem przypominającym głowę ryby mormylos; dodatkowo był wyposażony w osłonę ramienia, miecz oraz podłużną tarczę.
Provocator – najczęściej wystawiany był przeciw samnitom; jego rynsztunek i uzbrojenie różniły się w zależności od rodzaju walki.
Retiarius (sieciarz) - walczył trójzębem lub harpunem zrobionym z ości tuńczyka, sztyletem oraz siecią, którą zarzucał przeciwnikowi na głowę.
Zbroja folgowa, zwana segmentowaną – LORICA SEGMENTATA – Pancerz składał się z metalowych (żelazo lub brąz) płytek pokrywających klatkę piersiową, ramiona i plecy oraz z 4 do 7 skórzanych pasów. Poszczególne płyty utrzymywał razem od wewnątrz skórzany rzemień. Zarówno z przodu jak i z tyłu, zapinano metalowe pasy.
zbroja łańcuszkowa- Złożona z wielu łańcuszków połączonych ze sobą, przypominała kolczugę. Wynaleziona została prawdopodobnie przez celtów około VII wieku p.n.e. W IV wieku p.n.e. zaadoptowana została przez Rzymian - Kolczuga – składała się z małych kółek