Nie bądź zbyt pewna siebie, pomagaj innym ludziom, np: ustąp komuś miejsca w autobusie, "nie patrz spod wilka na człowieka", staraj się byc uprzejma : )
Pojęcie cnoty było już rozpatrywane przez starożytnych filozofów. Wikipedia mówi: ,, Cnota uważana jest przez różne koncepcje etyczne za najwyższe dobro. Składające się na nią cechy charakterologiczne budują ideał moralny człowieka, są kryterium idealnego życia.’’ Przeglądając w Internecie niektóre informacje dotyczące cnót, zauważyłem, że każe postępowanie człowieka, dobre, prawidłowe, wyróżniające się pozytywnie możemy nazwać cnotą. Tak więc, mamy do czynienia z cnotami obywatelskimi i cnotami charakteru. W pierwszym przypadku, to postawa obywatela zmierzającego do czynienia dobra dla kraju. W drugim przypadku to cechy np. odwagi, szlachetności, dobroci i wychowania. Mogę uważać, że z cnotą wychowania wiąże się cnota zachowania.
Po pierwsze. Z domu wynosimy określone postawy, nawyki i umiejętności. Dzięki nim postępujemy w określony sposób. Ale jeszcze to postępowanie nie musi być nazwane cnotą. Tylko dobre zachowanie w każdej sytuacji, możemy tak nazwać i nim się wyróżniamy. Każdy może to zauważyć. Tak, wszystkim domownikom możemy zawdzięczać tę cnotę. W Internecie przeczytałem również, że cnót można się nauczyć. A więc pierwsze nauki odbieramy w domu. Tu uczymy się odnosić do siebie z szacunkiem i miłością. Tu uczymy się pierwszych zachowań np. przy stole. Tu uczymy się pomocy innym ludziom.
Po drugie. Nauki odbieramy również w szkole. I tu uzyskujemy wiedzę, umiejętności i sposoby dobrego zachowania się. Nauka trwa całe lata a porównanie wiedzy o dobrych zachowaniach, w oparciu o autorytety, pomagają nam wybrać najlepsze. Prawdą jest, że zachowań można się nauczyć. Można więc, przyswoić sobie zachowania bardzo dobre.
Po trzecie. Zachowań uczymy się również nawzajem od siebie. Uczymy się ich przez całe życie. Do nas należy taki wybór zachowania, który i dla nas, i dla innych będzie cnotą.
Nasze zachowanie świadczy o nas samych, odwzorowuje nasz charakter i pokazuje jacy jesteśmy naprawdę. Dobre zachowanie jest cnotą. Dobre postępowanie, mogące być wzorem dla innych, jest największą sztuką. Jest również cnotą godną naśladowania.
Nie bądź zbyt pewna siebie, pomagaj innym ludziom, np: ustąp komuś miejsca w autobusie, "nie patrz spod wilka na człowieka", staraj się byc uprzejma : )
Pojęcie cnoty było już rozpatrywane przez starożytnych filozofów.
Wikipedia mówi: ,, Cnota uważana jest przez różne koncepcje etyczne za najwyższe dobro. Składające się na nią cechy charakterologiczne budują ideał moralny człowieka, są kryterium idealnego życia.’’
Przeglądając w Internecie niektóre informacje dotyczące cnót, zauważyłem, że każe postępowanie człowieka, dobre, prawidłowe, wyróżniające się pozytywnie możemy nazwać cnotą. Tak więc, mamy do czynienia z cnotami obywatelskimi i cnotami charakteru. W pierwszym przypadku, to postawa obywatela zmierzającego do czynienia dobra dla kraju. W drugim przypadku to cechy np. odwagi, szlachetności, dobroci i wychowania. Mogę uważać, że z cnotą wychowania wiąże się cnota zachowania.
Po pierwsze. Z domu wynosimy określone postawy, nawyki i umiejętności. Dzięki nim postępujemy w określony sposób. Ale jeszcze to postępowanie nie musi być nazwane cnotą. Tylko dobre zachowanie w każdej sytuacji, możemy tak nazwać i nim się wyróżniamy. Każdy może to zauważyć. Tak, wszystkim domownikom możemy zawdzięczać tę cnotę.
W Internecie przeczytałem również, że cnót można się nauczyć. A więc pierwsze nauki odbieramy w domu. Tu uczymy się odnosić do siebie z szacunkiem i miłością. Tu uczymy się pierwszych zachowań np. przy stole. Tu uczymy się pomocy innym ludziom.
Po drugie. Nauki odbieramy również w szkole. I tu uzyskujemy wiedzę, umiejętności i sposoby dobrego zachowania się. Nauka trwa całe lata a porównanie wiedzy o dobrych zachowaniach, w oparciu o autorytety, pomagają nam wybrać najlepsze. Prawdą jest, że zachowań można się nauczyć. Można więc, przyswoić sobie zachowania bardzo dobre.
Po trzecie. Zachowań uczymy się również nawzajem od siebie. Uczymy się ich przez całe życie. Do nas należy taki wybór zachowania, który i dla nas, i dla innych będzie cnotą.
Nasze zachowanie świadczy o nas samych, odwzorowuje nasz charakter i pokazuje jacy jesteśmy naprawdę. Dobre zachowanie jest cnotą. Dobre postępowanie, mogące być wzorem dla innych, jest największą sztuką. Jest również cnotą godną naśladowania.