Leśmian jest, jak na razie, poetą dla niewielu wybranych” pisał Artur Sandauer w rozprawie zatytułowanej „ Poezja twórczych potęg natury”. Na poparcie zacytować można również słowa Piotra Kuncewicza zawarte w książce „ Agonia i Nadzieja Literatury Polskiej” wskazujące, iż Leśmian to „...ostatni (w dwudziestoleciu) poeta miary już w skali światowej największej...” Podobnych, jak nie większej wagi pochwał, wypowiedzianych lub zapisanych przez krytyków, znaleźć można w literaturze bardzo wiele. Świadczy to, o zainteresowaniu oraz uznaniu dla twórczości i działalności literackiej Bolesława Lęśmiana. Niepowtarzalność i czar swej poezji uzyskał Leśmian poprzez zabiegi słowne, tworzenie nowych wyrazów, przypominanie starych, dawno już zapomnianych. W jego twórczości obserwuje się dążenie do stworzenia odrębnego języka poetyckiego, wyrażającego zmienność rzeczywistości. Wszystkie te działania spowodowały, że w swych utworach Leśmian stworzył odrębny, magiczny świat poezji. Zanim przejdę do charakterystyki twórczości artysty przedstawię kilka najważniejszych faktów z jego biografii. Bolesław Leśmian był poetą, prozaikiem, eseistą i tłumaczem. Urodził się 22 stycznia 1878 roku w Warszawie. Pochodził ze środowiska spolszczonej inteligencji żydowskiej, z urzędniczej rodziny Lesmanów. Zarówno Leśmian, jak i jego stryjeczny brat Jan Brzechwa, uważali, że jako polscy poeci powinni nosić polskie nazwiska; dlatego też obaj posługiwali się pseudonimami literackimi. Dzieciństwo i wczesną młodość spędził na Ukrainie; kształcił się w Kijowie, gdzie ukończył gimnazjum klasyczne i studia prawnicze. Poezja pochłaniała go już od wczesnych lat młodzieńczych. Jeszcze w okresie studiów podejmował pierwsze próby, pisząc wiersze i poematy w języku rosyjskim. W latach 1903 - 1914 podróżował po Włoszech i Francji. To właśnie tam poeta zetknął się z ówczesnymi europejskimi prądami literacko-artystycznymi, takimi jak: modernizm, parnasizm i symbolizm. Po powrocie do kraju udzielał się w życiu kulturalnym i artystycznym. Był współzałożycielem i reżyserem nowatorskiego Teatru Artystycznego w Warszawie. W czasie I wojny światowej mieszkał w Łodzi, gdzie był kierownikiem literackim Teatru Polskiego. Od 1918 roku, z powodów finansowych, mieszkał w Hrubieszowie, a od 1922 roku w Zamościu, gdzie pracował jako notariusz. W 1933 roku wybrany został członkiem Polskiej Akademii Literatury. W roku 1935 przeniósł się do Warszawy i tu spędził ostatnie lata życia. Zmarł 5 listopada 1937 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim. Bolesław Leśmian debiutował prawdopodobnie w 1895 roku wierszem "Sekstyny", zamieszczonym w tygodniku "Wędrowiec". Od roku 1897 regularnie drukował wiersze w czasopismach: "Życie", "Wędrowiec", "Chimera"(redagowana przez Miriama - Zenona Przesmyckiego; była czołowym pismem polskiego modernizmu). W okresie Młodej Polski wydał tylko jeden tom poetycki "Sad rozstajny" (1912) oraz zbiory baśni w stylu orientalnym: "Klechdy sezamowe" (1913) i "Przygody Sindbada Żeglarza"(1913). Napisał ponadto w tym czasie oparte na rodzimym folklorze "Klechdy polskie", wydane dopiero w latach pięćdziesiątych. Duża część twórczości Leśmiana przypada na okres dwudziestolecia międzywojennego (zbiory: "Łąka"(1920), "Napój cienisty" (1936), "Dziejba leśna"(1938, tom pośmiertny)). W twórczości Leśmiana można odnaleźć motywy powrotu do natury oraz rozważania filozoficzne i szeroko rozbudowaną symbolikę. Tematyką dominującą w wierszach jest: miłość (np. "W malinowym chruśniaku"), śmierć (np. "Dziewczy
Dzięki użytym neologizmom w poezji Bolesława Leśmana jego twórczośc jest bardziej nowatorska , oryginalna , skłania nas ona do twórczego wysiłku , co pozytywnie działa na naszą wyobraźnię oraz obraz poetycki związany z naszymi wyobrażeniami o dziełach artysty . Ciekawostką może być także fakt , że od jego nazwiska pochodzi określenie specyficznej grupy neologizmów zwanej - leśmianizmy . Oznacza , więc to , że dzięki tym wykfintnym neologizmom odczytanie obrazu poetyckiego w dziełach Leśmiana jest wyzwaniem dla odbiorcy . A jak wiadomo , każdy chce podjąć takowe wyzwanie i osiągnąć zamierzony cel - czyli wygraną .
Leśmian jest, jak na razie, poetą dla niewielu wybranych” pisał Artur Sandauer w rozprawie zatytułowanej „ Poezja twórczych potęg natury”. Na poparcie zacytować można również słowa Piotra Kuncewicza zawarte w książce „ Agonia i Nadzieja Literatury Polskiej” wskazujące, iż Leśmian to „...ostatni (w dwudziestoleciu) poeta miary już w skali światowej największej...”
Podobnych, jak nie większej wagi pochwał, wypowiedzianych lub zapisanych przez krytyków, znaleźć można w literaturze bardzo wiele. Świadczy to, o zainteresowaniu oraz uznaniu dla twórczości i działalności literackiej Bolesława Lęśmiana.
Niepowtarzalność i czar swej poezji uzyskał Leśmian poprzez zabiegi słowne, tworzenie nowych wyrazów, przypominanie starych, dawno już zapomnianych. W jego twórczości obserwuje się dążenie do stworzenia odrębnego języka poetyckiego, wyrażającego zmienność rzeczywistości. Wszystkie te działania spowodowały, że w swych utworach Leśmian stworzył odrębny, magiczny świat poezji.
Zanim przejdę do charakterystyki twórczości artysty przedstawię kilka najważniejszych faktów z jego biografii.
Bolesław Leśmian był poetą, prozaikiem, eseistą i tłumaczem. Urodził się 22 stycznia 1878 roku w Warszawie. Pochodził ze środowiska spolszczonej inteligencji żydowskiej, z urzędniczej rodziny Lesmanów. Zarówno Leśmian, jak i jego stryjeczny brat Jan Brzechwa, uważali, że jako polscy poeci powinni nosić polskie nazwiska; dlatego też obaj posługiwali się pseudonimami literackimi. Dzieciństwo i wczesną młodość spędził na Ukrainie; kształcił się w Kijowie, gdzie ukończył gimnazjum klasyczne i studia prawnicze. Poezja pochłaniała go już od wczesnych lat młodzieńczych. Jeszcze w okresie studiów podejmował pierwsze próby, pisząc wiersze i poematy w języku rosyjskim. W latach 1903 - 1914 podróżował po Włoszech i Francji. To właśnie tam poeta zetknął się z ówczesnymi europejskimi prądami literacko-artystycznymi, takimi jak: modernizm, parnasizm i symbolizm. Po powrocie do kraju udzielał się w życiu kulturalnym i artystycznym. Był współzałożycielem i reżyserem nowatorskiego Teatru Artystycznego w Warszawie. W czasie I wojny światowej mieszkał w Łodzi, gdzie był kierownikiem literackim Teatru Polskiego. Od 1918 roku, z powodów finansowych, mieszkał w Hrubieszowie, a od 1922 roku w Zamościu, gdzie pracował jako notariusz. W 1933 roku wybrany został członkiem Polskiej Akademii Literatury. W roku 1935 przeniósł się do Warszawy i tu spędził ostatnie lata życia. Zmarł 5 listopada 1937 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
Bolesław Leśmian debiutował prawdopodobnie w 1895 roku wierszem "Sekstyny", zamieszczonym w tygodniku "Wędrowiec". Od roku 1897 regularnie drukował wiersze w czasopismach: "Życie", "Wędrowiec", "Chimera"(redagowana przez Miriama - Zenona Przesmyckiego; była czołowym pismem polskiego modernizmu). W okresie Młodej Polski wydał tylko jeden tom poetycki "Sad rozstajny" (1912) oraz zbiory baśni w stylu orientalnym: "Klechdy sezamowe" (1913) i "Przygody Sindbada Żeglarza"(1913). Napisał ponadto w tym czasie oparte na rodzimym folklorze "Klechdy polskie", wydane dopiero w latach pięćdziesiątych. Duża część twórczości Leśmiana przypada na okres dwudziestolecia międzywojennego (zbiory: "Łąka"(1920), "Napój cienisty" (1936), "Dziejba leśna"(1938, tom pośmiertny)).
W twórczości Leśmiana można odnaleźć motywy powrotu do natury oraz rozważania filozoficzne i szeroko rozbudowaną symbolikę. Tematyką dominującą w wierszach jest: miłość (np. "W malinowym chruśniaku"), śmierć (np. "Dziewczy
Dzięki użytym neologizmom w poezji Bolesława Leśmana jego twórczośc jest bardziej nowatorska , oryginalna , skłania nas ona do twórczego wysiłku , co pozytywnie działa na naszą wyobraźnię oraz obraz poetycki związany z naszymi wyobrażeniami o dziełach artysty . Ciekawostką może być także fakt , że od jego nazwiska pochodzi określenie specyficznej grupy neologizmów zwanej - leśmianizmy . Oznacza , więc to , że dzięki tym wykfintnym neologizmom odczytanie obrazu poetyckiego w dziełach Leśmiana jest wyzwaniem dla odbiorcy . A jak wiadomo , każdy chce podjąć takowe wyzwanie i osiągnąć zamierzony cel - czyli wygraną .