Analiza fugi polega na szczegółowym określeniu budowy formy fugi. Na początku należy podać tonację fugi, ilość głosów fugi, długość itp. Następnie należy scharakteryzować temat (lub tematy): charakterystyczny rytm, interwały, długość i wszystko co związane z budową tematu. Pokazowi tematu towarzyszy kontrapunkt - należy omówić jego budowę - spójność z tematem, bądź przeciwieństwo, ustalić czy jest zmienny, stały, czy o cechach stałości. Potem należy znaleźć wszystkie pokazy tematu, umiejscowić w taktach, okreslić tonacje (również dux-comes), ustalić czy odpowiedź jest realna czy tonalna, określić rodzaj zastosowanych środków techniki polifonicznej (np. augmentacja, diminucja, rak, inwersja) itp. Podać w którym głosie występuje temat, a w których kontrapunkt (jeśli jest stały - określić budowę rytmiczno-melodyczną).
Na podstawie wystąpień tematu ustala się budowę - tzn . ilość przeprowadzeń. Należy napisać, czy ekspozycja (I przeprowadzenie) jest kompletna (lub nadkompletna, niekompletna); ile jest przeprowadzeń oraz jaki czynnik zadecydował o podziale fugi. Łączniki dzielimy na wewnętrzne i zewnętrze - należy okreslić budowę - które elementy tematu, bądź kontrapunktu (lub jeszcze inne) zostały wykorzystane w łączniku, do ilu głosów został zredukowany itp. Jaka modulacja nastąpiła w łaczniku itp.Nalezy omówić również codę w fudze.
Całą analizę najlepiej zilustrować graficznie przedstawiając na poziomej osi czasu: takty (1 takt = 1kratka), a poniżej równolegle wszystkie głosy fugi, zrobić legendę - ustalić jaki symbol bedzie miał temat, kontapunkt, łącznik itp, nanieść zmiany tonacji itp.
Analiza fugi polega na szczegółowym określeniu budowy formy fugi. Na początku należy podać tonację fugi, ilość głosów fugi, długość itp. Następnie należy scharakteryzować temat (lub tematy): charakterystyczny rytm, interwały, długość i wszystko co związane z budową tematu. Pokazowi tematu towarzyszy kontrapunkt - należy omówić jego budowę - spójność z tematem, bądź przeciwieństwo, ustalić czy jest zmienny, stały, czy o cechach stałości. Potem należy znaleźć wszystkie pokazy tematu, umiejscowić w taktach, okreslić tonacje (również dux-comes), ustalić czy odpowiedź jest realna czy tonalna, określić rodzaj zastosowanych środków techniki polifonicznej (np. augmentacja, diminucja, rak, inwersja) itp. Podać w którym głosie występuje temat, a w których kontrapunkt (jeśli jest stały - określić budowę rytmiczno-melodyczną).
Na podstawie wystąpień tematu ustala się budowę - tzn . ilość przeprowadzeń. Należy napisać, czy ekspozycja (I przeprowadzenie) jest kompletna (lub nadkompletna, niekompletna); ile jest przeprowadzeń oraz jaki czynnik zadecydował o podziale fugi. Łączniki dzielimy na wewnętrzne i zewnętrze - należy okreslić budowę - które elementy tematu, bądź kontrapunktu (lub jeszcze inne) zostały wykorzystane w łączniku, do ilu głosów został zredukowany itp. Jaka modulacja nastąpiła w łaczniku itp.Nalezy omówić również codę w fudze.
Całą analizę najlepiej zilustrować graficznie przedstawiając na poziomej osi czasu: takty (1 takt = 1kratka), a poniżej równolegle wszystkie głosy fugi, zrobić legendę - ustalić jaki symbol bedzie miał temat, kontapunkt, łącznik itp, nanieść zmiany tonacji itp.
W razie pytań proszę o kontakt.
Pozdrawiam.