Question

Interpretacja wierszów Wisławy Szmborskiej:

- Cebula

- Sto pociech

- Wieczór autorski

Intepretacja ma być krótka (ok. 10 zdań).

Z góry dziękuję ;)

Answer 1

"Wieczór autorski"

 

Podmiotem lirycznym w wierszu jest poeta, który wypowiada się w imieniu wszystkich literatów: "Ryczącej publiczności poskąpiłaś nam". Jest to liryka bezpośrednia, ale również zwrotu do adresata, gdyż zwraca się do Muzy :"Muzo, nie być bokserem to nie być w cale." Podmiot liryczny w ironiczny sposób mówi, że poezja w XX wieku jest ludziom niepotrzebna, współcześni ludzie wolą dreszczyk emocji, adrenalinę, czego poezja nie jest w stanie im zapewnić: "(...)tylko na bokserskim meczu. 
Dantejskie sceny tylko tam." Osoba mówiąca w wierszu, mówi, że bycie poetą wiąże się z niepopularnością, bo nie jest widowiskowa i ekscytująca dla odbiorców. Skłana ich do myślenia, do kontemplacji nad egzystencją. Tworzenie poezji to ciężka praca, lecz nikt tego nie zuważa i nie docenia. 

Poetka w znany przez nią sposób, drwiący i ironiczny, pisze o stosunku do poezji człowieka współczesnego, wiersz ma skłonic odpiorcę do refleksji.

"Sto pociech"

Podmiotem lirycznym w wierszu jest osoba, która przedstawia nam swoje refleksje na temat człoweka. W pierwszej strofie przedstawia człowieka jakim jest każdy z nas, wypowiada się o nim w sposób ironiczny i zdystansowany: "Zachciało mu się szczęścia,zachciało mu się prawdy,zachciało mu się wieczności, patrzcie go!" W drugiej zwrotce, mówi, że człowiek jest niecierpliwy, wszystko chciałby zrobić od razu: "Ledwie rozróżnił sen od jawy, 
ledwie domyślił się, że on to on". 

Podmiot liryczny zwraca uwagę, na zuchwałość ludzką, w sposób jaki się o nim wypowiada. "ale wolność mu w głowie, wszechwiedza i byt " Autorka podkreśla, że człowiek dąży do wolności, wszechwiedzy i bytu.

W dalszej części wiersza czytamy o tym, że człowiek "naprawdę się wydarzył" , że jesteśmy małą częścią wszechświata, ale istniejemy. 

Osoba mówiąca w wierszu, mówi o człowieku żyjącym w społeczeństwie, że każdy z nas ma cechy indywidualne co sprawia, że jesteśmy różni, mimo, że wywodzimy się z jednego stada:"Jak na trudne dzieciństwo w koniecznościach stada".

Ostatnia zwrotka jest pointą, podkreślona jest wytrwałość, zawziętość i upartość człowieka w dążeniu do celu, mimo że nam nie wychodzi, to i tak staramy się cel osiągnąć, nie poddajemy się. 

Szymborska mimo iż wypowiada sę o człowieku w ironiczny sposób, ukazuje sypmatię do niego, gdyż rozumie, że gupi się w wielkim świecie.

 

"Cebula"

 

W wierszu autorka porównuje człowieka do cebuli. "Co innego cebula.
Ona nie ma wnętrzności" chodzi o to, że cebula w porównaniu do człowieka nie ma wnętrzności tzn. kiedy ją obieramy jest nieskomplikowana, składa się z małych cebulek,jest idealna sama w sobie. Na zewnątrz jest dokładnie taka sama jak w środku. Potrafi: "wejrzeć w siebie
(…) bez przerażenia". Nie to co człowiek - skomplikowany i tajemniczy w swej budowie. Posiada w sobie rzeczy przerażające: "tłuszcze, nerwy, żyły". Cebula posiada doskonałą anatomię, zaś człowiek "gwałtowną". Autorka porównuje nas do cebuli, aby pokazać, że doskonałość nie jest ciekawa, wiąże się z idiotyzmem, człowiek przez to, że jest niedoskonały i pełny tajemnic, jest ciekawy, wart uwagi.