Doris2504
Kontynuacja bezpośredniej polemiki ze stoicyzmem, jednak prowadzona już na nieco innej płaszczyźnie. kolejnym przykładem rozbieżności pomiędzy wzniosłymi teoriami a "ludzką" postawą staje się Cyceron " Arpin wymowny" , który również propagował w swoim życiu i pismach przekonanie, iż mędrzec powinien znosić wszelkie przeciwności pogodnie, jednak w momencie, gdy został wygnany z Rzymu oraz gdy zmarła mu córka nie potrafił oprzeć się rozpaczy. próbował też na wszelkie sposoby uniknąć śmierci z rąk siepaczy, nasłanych na niego za wygłaszane poglądy polityczne. Jednak podmiot liryczny nie potępia takiej postawy, widząc w niej z jednej strony kompromitację Cycerona jako stoika, ale z drugiej- przejaw dowartościowania wielkiego mówcy w jego humanizmie, przejawiającym się w jego zdolności do odczuwania bólu i trosk. Utwór kończy się apostrofą do czasu, który jak w każdym innym nieszczęściu, tak w tym przypadku złagodzi wszelkie cierpienia.