Jest to sonet fabularny. Mówi o chłopcu, który chciał się kształcić, ale pochodził ze wsi, gdzie panowała bieda, chłopiec ten umarł na suchoty. Poza tym pokazana jest nieprzychylność ludzi dla tych, którzy chcą się wybić, zmienić środowisko.
Sonet XVI
W wierszu zostały ukazane w sposób naturalistyczny smutne dzieje prostych ludzi, chłopów. poeta zastosował tu metodę narracji poetyckiej, którą cechuje: brak zaangażowania emocjonalnego, oszczędność wypowiedzi, brak komentarza. tematem wiersza jest wedrówka chłopskiej rodziny przez "rowy i rzyska" w poszukiwaniu pracy, którą jednak trudno znależć: "praca trudna... przybłędów nie trzeba". Pojawiają się tu, nieliczne w sonetach Z chałupy, akcenty liryczne - personifikacja wiatru, słońca i ziemi. W sonetach poeta chciał odwołać się do uczuć i sumienia narodu, dlatego w szczególny sposób ukazywał krzywdę najuboższych warstw społecznych, eksponował biedę i brzydotę, podkreślał niesprawiedliwość społeczną.
sonet XV
Poeta ukazuje losy ubogiej wdowy, wieśniaczki, która najpierw traci ziemię, póżniej umiera jej mąż, swoje nieletnie córki zmuszona jest oddać "w służbę", w końcu sama opuszcza dom i chodząc "od wioski do wioski" pracuje, póki starcza jej sił na swoje utrzymanie. gdy nadchodzi starość, kobieta podejmuje dalszą wędrówke po świecie, tym razem już jako zdana na ludzką łaske żebraczka. Wreszcie jej dola i cierpienia kończą się "na gruncie", ziemia była dla niej przez całe zycie najwyższą wartościa - kobieta zamarza gdzieś w polu na śmierć.
Jest to sonet fabularny. Mówi o chłopcu, który chciał się kształcić, ale pochodził ze wsi, gdzie panowała bieda, chłopiec ten umarł na suchoty. Poza tym pokazana jest nieprzychylność ludzi dla tych, którzy chcą się wybić, zmienić środowisko.
Sonet XVI
W wierszu zostały ukazane w sposób naturalistyczny smutne dzieje prostych ludzi, chłopów. poeta zastosował tu metodę narracji poetyckiej, którą cechuje: brak zaangażowania emocjonalnego, oszczędność wypowiedzi, brak komentarza. tematem wiersza jest wedrówka chłopskiej rodziny przez "rowy i rzyska" w poszukiwaniu pracy, którą jednak trudno znależć: "praca trudna... przybłędów nie trzeba". Pojawiają się tu, nieliczne w sonetach Z chałupy, akcenty liryczne - personifikacja wiatru, słońca i ziemi. W sonetach poeta chciał odwołać się do uczuć i sumienia narodu, dlatego w szczególny sposób ukazywał krzywdę najuboższych warstw społecznych, eksponował biedę i brzydotę, podkreślał niesprawiedliwość społeczną.
sonet XV
Poeta ukazuje losy ubogiej wdowy, wieśniaczki, która najpierw traci ziemię, póżniej umiera jej mąż, swoje nieletnie córki zmuszona jest oddać "w służbę", w końcu sama opuszcza dom i chodząc "od wioski do wioski" pracuje, póki starcza jej sił na swoje utrzymanie. gdy nadchodzi starość, kobieta podejmuje dalszą wędrówke po świecie, tym razem już jako zdana na ludzką łaske żebraczka. Wreszcie jej dola i cierpienia kończą się "na gruncie", ziemia była dla niej przez całe zycie najwyższą wartościa - kobieta zamarza gdzieś w polu na śmierć.
Prosze bardzo i polecam sie na przyszłość