Pierwsza Osoba pojawia się jednak na kartach „Kordiana” w charakterze fałszywego proroka – Antychrysta. W ten sposób napiętnował poeta propagowaną przez nią ideę historycznej bierności narodu. Niektórzy badacze (m. in. Stanisław Pigoń) upatrują w Pierwszej Osobie postawę grupy poetów skupionych wokół Adama Mickiewicza polegającą na pasywnym oczekiwaniu na boską sprawiedliwość. Druga Osoba krytykuje postawę mesjanizmu narodowego i opowiada się za poezją tyrtejską – nawołującą do walki. I odpowiednio według Spytkowskiego to uosobienie sceptycyzmu szydzące z Kordiana. Trzecia Osoba, którą reprezentują poglądy Słowackiego, umieszczała sprawę narodu w perspektywie historycznej i wskazywała wygnańcom polskim rolę aktywnych bojowników o przyszłą wolność. Poezja natomiast miała pełnić charakter „narodowej urny”- przechowującej największe wartości narodowe.
Pierwsza Osoba pojawia się jednak na kartach „Kordiana” w charakterze fałszywego proroka – Antychrysta. W ten sposób napiętnował poeta propagowaną przez nią ideę historycznej bierności narodu.
Niektórzy badacze (m. in. Stanisław Pigoń) upatrują w Pierwszej Osobie postawę grupy poetów skupionych wokół Adama Mickiewicza polegającą na pasywnym oczekiwaniu na boską sprawiedliwość.
Druga Osoba krytykuje postawę mesjanizmu narodowego i opowiada się za poezją tyrtejską – nawołującą do walki.
I odpowiednio według Spytkowskiego to uosobienie sceptycyzmu szydzące z Kordiana.
Trzecia Osoba, którą reprezentują poglądy Słowackiego, umieszczała sprawę narodu w perspektywie historycznej i wskazywała wygnańcom polskim rolę aktywnych bojowników o przyszłą wolność. Poezja natomiast miała pełnić charakter „narodowej urny”- przechowującej największe wartości narodowe.