Zabiegający o koronę Polski u papieża, Łokietek wreszcie uzyskał na nią zgodę. Co dziwniejsze koronacja odbyła się nie jak dotąd w Gnieźnie, ale właśnie w Krakowie, w katedrze na Wawelu. Specjalnie na tą okazję przygotowano nowe insygnia królewskie, gdyż te z czasów jeszcze Bolesława Śmiałego zostały najpierw wywiezione przez Przemysła do Gniezna, a potem za sprawą Wacława II przepadły gdzieś w Czechach. Ceremonia koronacji po raz pierwszy w historii odbyła się z użyciem Szczerbca - legendarnego miecza, który miał być wyszczerbiony (stąd jego nazwa) przez Bolesława Chrobrego w trakcie przedzierania się przez Złotą Bramę Kijowa.
Akt ten mimo słabości zjednoczonego pod berłem Piasta państwa, stanowił symbol odrodzenia się Polski po kryzysie i upadku doby rozbicia dzielnicowego.
Podstawą królestwa Łokietka była Małopolska i Wielkopolska. Poza granicami wciąż jeszcze pozostawała znaczna część przeddzielnicowej Polski: Śląsk, Pomorze i Mazowsze. Mało jednak wskazywało na to, że uda się to Łokietkowi odzyskać. Pomorze uznało władzę cesarza, a Pomorze Gdańskie znalazło się w państwie zakonnym. Książęta śląscy kontynuowali składanie hołdu królom czeskim, a na Mazowszu panujący książęta piastowscy dążyli do zachowania jak największej niezależności.
Zabiegający o koronę Polski u papieża, Łokietek wreszcie uzyskał na nią zgodę. Co dziwniejsze koronacja odbyła się nie jak dotąd w Gnieźnie, ale właśnie w Krakowie, w katedrze na Wawelu. Specjalnie na tą okazję przygotowano nowe insygnia królewskie, gdyż te z czasów jeszcze Bolesława Śmiałego zostały najpierw wywiezione przez Przemysła do Gniezna, a potem za sprawą Wacława II przepadły gdzieś w Czechach. Ceremonia koronacji po raz pierwszy w historii odbyła się z użyciem Szczerbca - legendarnego miecza, który miał być wyszczerbiony (stąd jego nazwa) przez Bolesława Chrobrego w trakcie przedzierania się przez Złotą Bramę Kijowa.
Akt ten mimo słabości zjednoczonego pod berłem Piasta państwa, stanowił symbol odrodzenia się Polski po kryzysie i upadku doby rozbicia dzielnicowego.
Podstawą królestwa Łokietka była Małopolska i Wielkopolska. Poza granicami wciąż jeszcze pozostawała znaczna część przeddzielnicowej Polski: Śląsk, Pomorze i Mazowsze. Mało jednak wskazywało na to, że uda się to Łokietkowi odzyskać. Pomorze uznało władzę cesarza, a Pomorze Gdańskie znalazło się w państwie zakonnym. Książęta śląscy kontynuowali składanie hołdu królom czeskim, a na Mazowszu panujący książęta piastowscy dążyli do zachowania jak największej niezależności.