Cezaropapizm to pojęcie wywodzące się z połączenie dwóch łacińskich terminów: caesar i papa, co w połączeniu oznacza skupienie władzy nad państwem oraz Kościołem w rękach władcy. Propagatorzy tej doktryny głosili, iż władza zwierzchnia nad władzą kościelną powinna przypadać reprezentantowi władzy świeckiej, czyli panującemu monarsze. Król miał prawo także do ingerowania w zakres teologiczny, co oznaczało bezpośredni wpływ panującego monarchy na religię w państwie.
- władca to osoba świecka
- cezar nie mógł dzielić ziem, bo nie należały do niego
- władza pochodząca z wyboru
- władca to mężczyzna
- kobiety nie miały dostępu do władzy
Cezaropapizm to pojęcie wywodzące się z połączenie dwóch łacińskich terminów: caesar i papa, co w połączeniu oznacza skupienie władzy nad państwem oraz Kościołem w rękach władcy. Propagatorzy tej doktryny głosili, iż władza zwierzchnia nad władzą kościelną powinna przypadać reprezentantowi władzy świeckiej, czyli panującemu monarsze. Król miał prawo także do ingerowania w zakres teologiczny, co oznaczało bezpośredni wpływ panującego monarchy na religię w państwie.